| |
| | Ξέρεις, ίσως |  | | | Να διαβάζεις τις μεταφράσεις μου, είναι σαν να φιλάς μια γυναίκα δια πέπλο. | | |
Ξέρεις, ίσως…
Τι να κάνουμε τόσο αέρα και τόσο ουρανό;
Εκεί τα άστρα θα χαθούν στα υψηλά,
Και η ζωή μας σαν το φόβο αδειανό,
Δεν έχεις χρόνο ούτε για τον έρωτα δειλό.
Ξέρεις, ίσως…
Απλά δε συμπίπτεις
Με τη δική μου ιδέα
Για την ευδαιμονία και την οδύνη.
Εσύ τόσο όμορφα τα καταρρίπτεις,
Που χάνω στον εαυτό μου την εμπιστοσύνη.
Τι να κάνουμε τόσο φως και τόσο ήλιο,
Αφού δεν πρόκειται να αναβλέπουν οι τυφλοί.
Γνωρίζεις καλά τον σπαραγμό εμφύλιο
Και κουβαλάς τη ζωή διπλή.
Ξέρεις, ίσως…
Απλά δε συμπίπτεις
Με τη δική μου ιδέα
Για της ζωής την γραμμή.
Εσύ απ’ την παλάμη μου την μοίρα αποκαλύπτεις,
Ενώ εγώ διαβάζω της σκέψης σου τη διαδρομή.
Τι να κάνουμε τόσους κόσμους παράλληλους
Αφού μέσα στο σπίτι δεν ξέρουμε να ζούμε.
Γεμίσαμε πληγές αμέτρητες,
Τον θάνατο περιμένοντας, ψευτοζούμε.
Ξέρεις, ίσως…
Απλά δε συμπίπτεις
Με τη δική μου ιδέα
Για του ψωμιού τη μυρωδιά.
Εσύ την τρυφερότητα υποκρύπτεις,
Ενώ εγώ απογυμνώνω την καρδιά.
7.06.09
Δεν έχω θέση
Δεν έχω θέση μέσα στην δική σου μοναξιά
Και στην δική μου δε σε άφησα να μπεις.
Ακόμα κρατάμε την περήφανη κορμοστασιά
Την απόγνωσή μας να μην καταλάβει κανείς.
Της κοινωνίας νόμοι; Κωδικοί γενετικοί;
Τι είν’ αυτό που μας μουδιάζει;
Είμαι γυναίκα με ευοσμία αιρετική
Και ο σκοπός μου τα μέσα αγιάζει.
Εσύ καλύτερα απ’ όλους ξέρεις να σιωπάς,
Ανοίγεις πύλες με χαμόγελο-φυρμάνι.
Μες στην καρδιά μου ζεις ως πράος βασιλιάς
Ο μόνος που δε μου φόρεσε ακάνθινο στεφάνι.
Δακτυλίδι με τοπάζι
Το πάθος λάμπει στη ματιά,
Θεού βολίδα.
Και το τοπάζι έλιωνε
Απ’ την επιδερμίδα.
Το ροδοκόκκινο κρασί
Μες στο ποτήρι,
Ζεστό απ’ την ανάσα μου,
Τη μοίρα φθείρει.
Μου δείχνεις μερικές ουλές,
Που μαρτυρούνε.
Δικές μου ανοιχτές πληγές
Αιμορραγούνε.
Θα πω τι πόνο έφαγα,
Για την πικρίλα.
Πώς άφησα τη χώρα μου
Στην κατρακύλα.
Αφόρητη παλιοζωή
Στο σταυροδρόμι.
Τα πάντα θέλω να ξεχνώ,
Χαρές ακόμη.
Το πάθος σβήνει στη ματιά.
Αδιαφορία.
Και το τοπάζι αντηχεί,
…ελευθερία!
Μέσα στην άγρια λαοθάλασσα τραβούσα τα κουπιά,
Κανένας δεν είχε ακούσει την κραυγή μου.
Ήδη δεν νιώθω πόνο, δεν λυπάμαι πια,
Πως η αγάπη δε θα ζει ποτέ στη γη μου.
Πάγωσαν τα αισθήματά μου σαν πέτρινο γλυπτό,
Θα γίνουν στόλισμα σε κάποιο κήπο.
Και πλησιάζοντας την προτομή μου εν κρυπτώ
Θ’ ακούς της καρδιάς μου τον κτύπο.
Στην λαοθάλασσα ως κύμα θα υψωθώ,
Θα διαλυθώ μες στα χαμόγελα των άλλων.
Θα ξαναγεννηθώ ως ύψιστο αγαθό
Στις ψυχές των μικρών και μεγάλων.
11.07.09
Αμέριμνα πετάχτηκαν οι σκιές στη γη,
Θερμοπικνός ο βραδινός αέρας μες στη σιγή.
Σε χρώμα πασχαλιάς ο ουρανός,
Σαν παν’ απ’ τα κεφάλια μας, ωκεανός.
Χαμογελάς αυθόρμητα για την υπακοή μου,
Είσαι ο κάλλιστος, λαμπρέ μου εχθρέ.
Με τέτοια τρυφερότητα σκοτώνεις τη ζωή μου
Και προχωράς αδίστακτος καρέ καρέ.
Σ’ ευχαριστώ αγάπη μου μοιραία,
Αν και διασκορπισμένος μέσα σε πολλούς,
Όμως η όψη σου αρρενωπή, μαρμαρινοωραία
Από μικρή με επισκέπτεται κατά καιρούς.
Το σούρουπο γεμίσανε οι σκιές βαριές,
Τις νύχτες μου, τα όνειρα τα ηδονικά.
Συνοδοιπόρος μου σε όλες τις ανηφοριές,
Εσύ ο μαύρος άγγελος με μάτια μελαγχολικά.
Είσαι του πεπρωμένου σκοτεινού μου το ντεμπούτο,
Εσύ θα φέρεις στη ζωή μου τα αμέτρητα δεινά.
Θα πιω μαζί σου το ποτήρι τούτο,
Δεν πρόκειται να φύγω πουθενά.
14.06.09
Γκαλίνα Πολίνσκαγια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
misxos
03-08-2009 @ 00:24 |
Γνώρισα μια νέα Ρωσίδα ποιήτρια που πρόσφατα ήρθε να ζει στην Ελλάδα. Μου άρεσαν πολύ οι στοίχοι τις και μετέφρασα μερικά. Η επιθυμία να την γνωρίσει ο στοιχόκοσμος, να μοιραστώ τη χαρά μου υπαγόρευσαν την επιστροφή στο χώρο…
Για σας καλοί μου φίλοι!
| | μηχανοδηγος
03-08-2009 @ 00:37 | Ανάσα.....η επιστροφή..... | | ΜΙΤΣΕΦ
03-08-2009 @ 01:09 | ηρθες παλι κοντα μας κι εδωσες σε μενα τουλαχιστον μεγαλη χαρα!!!! | | Helene52
03-08-2009 @ 01:34 | Υπέροχα όλα !!!!!!!!!
Καλώς ήρθες πάλι στην παρέα μας ::hug.:: | | tarifula
03-08-2009 @ 01:46 | καλως...μας ξαναηλθες.....ολα πολυ ομορφα..... | | χρηστος καραμανος
03-08-2009 @ 03:59 | Είσαι του πεπρωμένου σκοτεινού μου το ντεμπούτο,
Εσύ θα φέρεις στη ζωή μου τα αμέτρητα δεινά.
Θα πιω μαζί σου το ποτήρι τούτο,
Δεν πρόκειται να φύγω πουθενά.
ΩΡΑΙΟΣ Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟΣ ΜΙΣΧΟΣ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | iokasth
29-01-2011 @ 16:38 | Αυτα που διαβασα ειναι απο μεταφραση?
Τι να πω ,ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!
Ειναι δύσκολη η μεταφραση ποιημάτων, συνηθως χάνουν κατα πολύ.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ !!!!!
ΝεφΕλλη | | χρηστος καραμανος
23-10-2011 @ 15:50 | Δεν έχω θέση μέσα στην δική σου μοναξιά
Και στην δική μου δε σε άφησα να μπεις.
Ακόμα κρατάμε την περήφανη κορμοστασιά
Την απόγνωσή μας να μην καταλάβει κανείς.
ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΜΙΣΧΟΣ............. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | iokasth
15-01-2015 @ 18:58 | Μετα από χρόνια τα ξαναδιαβασα, ακομα περισσοτερο μου αρεσουν..Ομορφα ποιηματα. !!
Χαθηκες Χαθηκες Χαθηκες..
ΝεφΕλλη | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
