| |
[align=center]
TA ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΝ ΒΟΤΣΑΛΑ
ΣΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΤΟ ΚΥΜΑ
ΕΚΕΙ ΠΛΑΝΙΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ
ΣΑΝ ΠΝΙΓΕΤΑΙ ΑΠ ΤΗ ΜΟΙΡΑ
ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΤΗΦΟΡΟ ΤΟΥ ΝΟΥ
ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
ΝΑ ΡΟΒΟΛΑΩ ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ
ΝΑ ΤΙς ΜΙΣΩ ΣΤΗ ΜΕΣΗ
ΣΑΝ ΤΗς ΑΡΑΧΝΗΣ ΤΟ ΠΛΕΚΤΟ
ΣΑΝ ΤΗΝ ΗΧΟ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ
ΠΛΑΝΙΕΤΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΧΑΜΗΛΩΣΑ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΞΑ ΤΗΝ ΣΤΑΧΤΗ
ΕΝΑ ΒΟΥΝΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ
ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΜΙΑ ΑΠΑΤΗ
ΕΝΑ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ ΚΑΙ ΕΓΩ
ΜΕΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΕΝΑ ΚΥΜΑ ΠΟΥ ΞΕΒΑΨΕ
ΣΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΤΗΝ ΑΚΡΗ
ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΗΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ
ΑΝ ΤΗς ΑΓΑΠΗΣ ΦΟΒΟΣ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΣΤΑΧΤΗ ΓΟΝΑΤΩ
ΚΙ ΑΣ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΜΟΝΟΣ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
