Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η κραυγή του δάσους
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130924 Τραγούδια, 269492 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η κραυγή του δάσους
 :(((((((((( σώσαμε το σπίτι μας, μα χάσαμε το οξυγόνο μας...
 
"Μην με πονάς άλλο"
σφύριξε το δάσος
από τη γλώσσα που έγλειφε
το τελευταίο του σώμα.

Κι έγινε ένα με το χώμα..

Οι βελόνες τρύπησαν τον ουρανό
καθώς πετούσαν πυρωμένες
τον μάτωσαν για τα καλά
κοκκίνισε η σελήνη του.

Κι έσκουξε στην ωδύνη του...

"Ό, τι είχα βάλει ράμματα
και μου τα ανοίγεις"
κι όσο με πνίγεις
θα πνιγείς.

Για ένα κομμάτι χέρσο
πως με ξεπουλάς;
για ένα πουκάμισο αδειανό
με πολεμάς.

Και σαν θα κλάψει ο ουρανός
εσύ θα γίνεις ναυαγός
και νεκρωμένο πια εγώ
πως να σε σώσω;"







 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Φύση - Περιβάλλον
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Αν είχε έστω και μια πρόβα η ζωή μας, τότε μπορεί και να την παίζαμε ωραία...
 
Xωρολάτρης
23-08-2009 @ 13:21
Μπράβο Αθηνά..Θαυμάσιο ποιήμα..Ενοιωσα τούτα που είπες σαν πως να σου το πω..σαν εμένα,σαν εσένα ,σαν όλους μας που δεν λέμε να νοιώσουμε με τίποτα πως η κραυγή του δάσους μόλις σωπάσει, θα φερει την ασφυξία στην δημιουργία του πνεύσιμου αέρα της Ζωής..και όλα αυτά για κάτι χέρσο..κι όλα αυτά για μια ποινή..
mikri gorgona tis sterias
23-08-2009 @ 13:22
γειά σου αθηνά και μπράβο σου...
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
23-08-2009 @ 13:27
Πόνος που εκφράζεται μέσα από πανέμορφη ποίηση.
Αυτό ναι!!! Έτσι μπράβο
glaykh 1982
23-08-2009 @ 13:30
καταπληκτικό!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
letitbe
23-08-2009 @ 13:32
υπεροχο και συγκινητικο ::love.::
Αθηνά
23-08-2009 @ 13:39
::sad.:: ήθελα να ξερα, αυτοί που βάλαν τα γκαζάκια, δεν πενθούν έστω και λίγο;
Simos_Vassilis
23-08-2009 @ 13:43
.................................. ::theos.::
Kostas Houston
23-08-2009 @ 13:43
Αθηνά το ποιήμα σου καταπληκτικό. Στα αγαπημένα κατ' ευθείαν. ::sad.::
Helene52
23-08-2009 @ 13:55
Καταπληκτικό !!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
Νεφελοβάτης
23-08-2009 @ 14:12
Δε θα μπορεί κανείς να μας σώσει..

Όταν το τελευταίο Δέντρο κοπεί,

Όταν η τελευταία λίμνη έχει μολυνθεί,

Όταν και το τελευταίο ζώο πεθάνει,

Τότε θα καταλάβετε πως τα λεφτά ΔΕΝ τρώγονται!

Έτσι έλεγαν οι Ινδιάνοι,

Στα «Λευκά αφεντικά»,

Μα εμείς…

Ακόμα να το καταλάβουμε, μια και τα ίδια «Αφεντικά» έχουμε.. .

elpidakwstopoulou
23-08-2009 @ 15:39
η ωδύνη του δάσους ...καρφί στην καρδιά μας ...

Και σαν θα κλάψει ο ουρανός
εσύ θα γίνεις ναυαγός
και νεκρωμένο πια εγώ
πως να σε σώσω;"

και θαρθει ο χειμωνας και η βροχή ορμητική κατα πάνω μας ....
μ αρέσει που μαθαίναμε στα παιδιά να αγαπουν τα δάση ...και γραφαν ώρες ατελείωτες εκθέσεις για την αξία τους ..
πως θα τους εξηγήσουμε τώρα...αυτό που τους αφήνουμε παρακαταθήκη ..... υπέροχο Αθηνά μου ...μπράβο σου !!!!
::theos.::
oneiropola
23-08-2009 @ 16:02
Και σαν θα κλάψει ο ουρανός
εσύ θα γίνεις ναυαγός
και νεκρωμένο πια εγώ
πως να σε σώσω;"
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
La Petite
23-08-2009 @ 21:35
Θρήνος και οδύνη για το δάσος.... ::sad.::
Ναταλία...
23-08-2009 @ 23:16
Και σαν θα κλάψει ο ουρανός
εσύ θα γίνεις ναυαγός
και νεκρωμένο πια εγώ
πως να σε σώσω;"

Συγχαρητήρια. ::yes.:: ::theos.:: ::hug.::
martin luther
23-08-2009 @ 23:58
πολυ πολύ όμορφο, Αθηνούλα, οι Αθηνές έχουμε την τιμητική μας στο site!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο