| |
| | Όταν συναντιούνται δυο καρδιές (η γλώσσα της |  | | |
Καμιά φορά οι καρδιές ανταμώνουν κάτω απ’το φεγγάρι. Φοβισμένες στην αρχή ανταλλάζουνε δειλά χαμόγελα, απ’την ντροπή τους παίρνουν ένα ροδαλό κόκκινο χρώμα. Εξερευνούν η μια την άλλη δίχως να μιλούν και δίχως να μολύνουν τη μεθυστική σιωπή της νύχτας. Τα βλέμματα τους σμίγουνε απρόσμενα, η φωτιά της συνάντησης φουντώνει κι απ΄τις στάχτες ξεπροβάλλει η ελπίδα της συνύπαρξης, η ελπίδα για μια σπίθα αληθινής αγάπης.
Και τότε έρχεται η στιγμή που οι καρδιές των ανθρώπων που συναντήθηκαν σαν από θαύμα μεγαλώνουν. Διαστέλλονται τα στήθια των ανθρώπων για να χωρέσουν τις υπέρογκες καρδιές που κουβαλάνε όταν η αγάπη τους χυπάει επίμονα την πόρτα. Κι όλα αλλάζουν σαν τα αγαπήσεις. Ακόμα και τα πιο ξέβαθα μάτια ακοκτάνε τον βυθό τους σαν ρίξεις σ’αυτά λίγη (πολύ λίγη) αγάπη. Βαθαίνουν οι θάλασσες της ίριδας όταν οι άνθρωποι αφήνονται στο έλεος του πάθους τους, στο έλεος του πόνου που λατρεύουν. Βαθαίνουν οι θάλασσες της ίριδας όταν η φιλία ενώνει δυο καρδιές που λαχταρούν να αφηγηθούν και να ακούσουνε παράτολμες αυτοβιογραφίες. Σαν χάρτινα καράβια στους ωκεανούς των ματιών που αγαπάνε επιπλέει η αλήθεια. Στους ίδιους ωκεανούς ταξιδεύουνε κι οι θύμησες μιας ζωής που δεν πεθαίνει όσο κι αν την πλήγωσανε του κόσμου οι αμαρτίες. Στους ίδιους ωκεανούς κολυμπούν τα όνειρα για μια ζωή που άργησε πολύ να γεννηθεί μ’αξίζει να υπάρχει.
Τα όνειρα φοράνε τα φτερά τους όταν συναντιούνται δυο καρδιές πίσω απ’της σκηνής τα φώτα. Βρίσκουν πίσω τη φωνή τους που βράχνιασε θαρρείς όταν οι πρωταγωνιστές στο θρίλερ ένος κόσμου απατηλού αποφασίσανε πως έχουν το δικαίωμα να βιάζονται και να κατακρίνουν. Ουρλιάζουν οι καρδιές για εκτόνωση όταν γίνουν ένα. Φωνάζουν οι καρδιές μας δίχως να διστάζουν τώρα που γίναν ένα. Οι λέξεις τους διαχύονται ανεπαίσθητα στη μουσική και μας τραγουδάνε τα τραγούδια που κάποτε δεν είχαμε το θάρρος να ψελλίσουμε ο ένας στο αυτί του άλλου. Γίνονται στίχοι τα όνειρα, γίνονται νότες, γίνονται εικόνες. Χειροπιαστές αποδείξεις γίνονται ετούτης της άπιαστης μαγείας που μας περιβάλλει.
Ακόμα κι οι πέτρες λιώνουν σαν χιόνι σαν τις αγαπήσεις. Η ουσία μας στα χέρια αυτού που μας αγάπησε, στα χέρια αυτού που βρήκε τη δύναμη να μας αναδημιουργήσει. Η ουσία μου στα χέρια σου κι εσύ με πλάθεις σαν να ‘ταν η πέτρινη σκέψη μου από χιόνι. Κι όλο αλλάζω κι όλο αλλάζεις καθώς μ’αλλάζεις και σ’αλλάζω. Μπλέκονται τα χρώματα της σκέψης μας, το μαύρο σου, το άσπρο μου, το γκρίζο σου, το ροζ μου. Μεταμορφώνονται τα σχήματα, τα χρώματα, οι όψεις, οι αποχρώσεις του μυαλού μας. Στην απαγορευμένη ζώνη του μυστηρίου σου εγώ κι εσύ να ψάχνεις στα συρτάρια μου παράνομα για τα δικά σου λάθη. Και –επιτέλους- γίνεται συνύπαρξη η ύπαρξη, κι είμαστε άξαφνα συνένοχοι για τις μουντζούρες της κοινής ζωής μας.
Διασκεδαστικό το έγκλημα όταν είν’ στο ίδιο κελί να καταλήξουν δυο καρδιές που αγαπιούνται. Ολοκαίνουρια η κόλαση που αχνοφαίνεται στον θολό ορίζοντα του μέλλοντός μου. Κάθε καινούρια κόλαση και γνώριμος παράδεισος όταν είναι να καώ μαζί σου. Οι καρδιές που αγαπάνε δεν φοβήθηκαν ποτέ του πόνου τα καζάνια, δεν φοβήθηκαν ποτέ την αναμονή της έναρξης του φόβου. Δεν με φοβίζει η έναρξη και δεν με φοβίζει ούτε το τέλος. Το τέλος είναι τέλειο όταν πεθαίνουν αγκαλιά δυο καρδιές που αγαπιούνται.
‘Η καρδιά σου κι η καρδιά μου. Μια καρδιά. Η καρδιά μας’. Συγχρονισμένες καρδιές. Συγχρονισμένο το ταξίδι. Συγχρονισμένο και το τέλειο τέλος.
Κι ας λένε πως εγώ δεν είμαι πια εγώ. Οι καρδιές μας συναντήθηκαν και σμίξανε και συγχρονίστηκαν απρόσμενα χωρίς να το επιδιώξει καμία μοίρα. Και τώρα εγώ είμαι εσύ κι εσύ είμαι εγώ. Κι ο κόσμος είναι όμορφος όταν σε κοιτάζω με τα μάτια σου, κι όταν με κοιτάς κι εσύ με τα δικά μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | | |
|
oneiropola
23-08-2009 @ 15:46 | ‘Η καρδιά σου κι η καρδιά μου. Μια καρδιά. Η καρδιά μας’. Συγχρονισμένες καρδιές. Συγχρονισμένο το ταξίδι. Συγχρονισμένο και το τέλειο τέλος. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | katiabid...
23-08-2009 @ 18:18 | ::hug.:: πολύ γλυκό και όμορφο::hug.:: | | akolouthos
24-08-2009 @ 00:43 | Το τέλος είναι τέλειο όταν πεθαίνουν αγκαλιά δυο καρδιές που αγαπιούνται.
............................................. | | Simos_Vassilis
24-08-2009 @ 01:49 | ‘Η καρδιά σου κι η καρδιά μου. Μια καρδιά. Η καρδιά μας’. Συγχρονισμένες καρδιές. Συγχρονισμένο το ταξίδι. Συγχρονισμένο και το τέλειο τέλος.
........................................ | | Ναταλία...
24-08-2009 @ 06:31 | Κι ας λένε πως εγώ δεν είμαι πια εγώ. Οι καρδιές μας συναντήθηκαν και σμίξανε και συγχρονίστηκαν απρόσμενα χωρίς να το επιδιώξει καμία μοίρα. Και τώρα εγώ είμαι εσύ κι εσύ είμαι εγώ. Κι ο κόσμος είναι όμορφος όταν σε κοιτάζω με τα μάτια σου, κι όταν με κοιτάς κι εσύ με τα δικά μου.
Πανέμορφη γρφή ::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | | barboutsala
24-08-2009 @ 13:49 | κι εσείς λογοκρισία; θα σας μαλώσω | | Ναταλία...
24-08-2009 @ 22:47 | Πανέμορφη γραφή ::yes.:: τα άλφα πέταξε | | Ξεθωριασμένη Αστερόσκονη
25-08-2009 @ 04:00 | kurie/kuria barboutsala mporeite na 3anapros8esete to sxolio sas :) se osous aresei to poiima, ti na pw, megali m timi... :) ka8e kritiki euprosdekti paidia, na to 3eka8arisoume auto! eite kali eite kaki ::rol.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
