| |
| | Φυσικοί κι Αφύσικοι Ποιητές… |  | | | Για να καταλάβουμε το Γιατί, τη Φύση χρειάζεται να δούμε… | | |
Αρχόντοι αυτοπρόσκλητοι φόνους ποιούν,
Σαν με γραβάτες σκουρόχρωμες, τα όνειρά μας πνίγουν.
Σαν για περιούσιες μας μιλάν, που προστασίας χρήζουν,
Την ώρα που ο αγέρας μας σκιρτά από θρήνους καμένων απ' αυτούς ζωών.
Τα Γκρίζα τους φερέφωνα δημόσια στους αιθέρες μας γκαρίζουν ,
Ποιώντας του λόγου διαστροφή, τις σκέψεις μας μαυρίζουν,
Σαν λένε ότι θα τους πουν, οι γκρίζοι υποβολείς τους,
Α-νόητοι ιερείς μικρόψυχων «θεών» με χάρτινα από Ευρά στεφάνια.
Μίζεροι διακοπεύοντες, ποιούν, τα μπάνια του «λαού τους» ,
Σε μολυσμένες θάλασσες, εκεί, σαν τα κοπάδια,
Κι αλαφιασμένοι όλοι μαζί, γυρνάνε στο μαντρί τους,
Για να σκοτώσουνε ξανά, έναν ακόμα, της άχαρης ζωής τους, χρόνο
Καθαριότητα ποιούν υπάλληλοι, στους οχετούς των δρόμων,
Θένε να 'ναι η «πόλη» καθαρή και προετοιμασμένη,
Στην τσιμεντένια αγκαλιά για να δεχτεί και πάλι,
Τα πρόβατα που θα ‘ρθουνε για να ξεχειμωνιάσουν,
Μονάχα κάτι Μοναχά, έντομα ξεχασμένα,
Ποιούν αυτό που μες τη ζήση τους, το Φυσικό τους είναι,
Κάτι τζιτζίκια χαρωπά, που τραγουδάν ακόμα,
Κι ας νιώθουν πως θα σβήσουνε, πριν κλείσει ούτε ένας μήνας…
Τελικά σωστά το ένιωθαν, μια και τα πιότερα αφύσικα εσβήσαν..
Καμένα τώρα απ’ τις φωτιές των οικοπεδολάγνων,
κι όλων εκείνων που θαρρούν,
πως άρχοντες είναι τάχατες, κι όχι της γης κομμάτι.
Που ξεχνούν το μόνο σίγουρο πράγμα,
Πώς ενώ στο τέλος, όλοι πεθαίνουν,
Το πώς έζησαν, κάνει τη διαφορά.
Μια και τα λεφτά δεν αγοράζουν τα πάντα.
Και δε μιλώ για την ευ-τυχία, όχι,
Για του χάρου μιλώ το δρεπάνι που σαν να πέφτει ξεκινά,
Δε σταματά, ότι κι αν θα του τάξουν…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 21
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
26-08-2009 @ 16:12 | Ένα γραπτό πριν από τις φωτιές,
Ακούγοντας τα τζιτζίκια να τραγουδάν, σε μια άδεια Αθήνα, Ανθρώπινη,
Και με μια διάθεση με τα νοήματα των λέξεων να παίξω,
Όπως έκαναν και κείνα, που έπαιζαν με το «μοιραίο» τους.. | | Γιάννης Ποταμιάνος
26-08-2009 @ 16:12 | Αρχόντοι αυτοπρόσκλητοι φόνους ποιούν,
Σαν με γραβάτες σκουρόχρωμες, τα όνειρά μας πνίγουν.
Σαν για περιούσιες μας μιλάν, που προστασίας χρήζουν,
Την ώρα που ο αγέρας μας σκιρτά από καμένων ζωών τους θρήνους.
Καλό βράδυ
::yes.:: | | rock sugar
26-08-2009 @ 16:13 | μου άρεσε πολύ.. | | kineza
26-08-2009 @ 16:43 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | oneiropola
26-08-2009 @ 23:19 | Που ξεχνούν το μόνο σίγουρο πράγμα,
Πώς ενώ στο τέλος, όλοι πεθαίνουν,
Το πώς έζησαν, κάνει τη διαφορά.
Μια και τα λεφτά δεν αγοράζουν τα πάντα.
Και δε μιλώ για την ευ-τυχία, όχι,
Για του χάρου μιλώ το δρεπάνι που σαν να πέφτει ξεκινά,
Δε σταματά, ότι κι αν θα του τάξουν…
::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
27-08-2009 @ 00:24 | Εμενα μου αρεσει οτι εκτος απο αυτα που γραφεις και καταλαβαινουμε υπαρχει και ενα δευτερο ..στρωμα απο κατω
με αληθειες και νοηματα.
Και καλα κανεις και το αφηνεις να ειναι εκει αορατο σχεδον
για τους πολλους | | Αποσπερίτης Νίκος
27-08-2009 @ 03:57 | Μονάχα κάτι Μοναχά, έντομα ξεχασμένα,
Ποιούν αυτό που μες τη ζήση τους, το Φυσικό τους είναι,
Κάτι τζιτζίκια χαρωπά, που τραγουδάν ακόμα,
Κι ας νιώθουν πως θα σβήσουνε, πριν κλείσει ούτε ένας μήνας…
υπεροχο! μ' αρεσε πολυ! | | poetryf
27-08-2009 @ 04:32 | Συμφωνώ με το Γιάννη καλέ μου...
Όσο απολαμβάνω κάθε φορά τη γραφή σου
άλλο τόσο πληγώνομαι από τα νοήματα της...
Καλό μεσημέρι!
| | elpidakwstopoulou
27-08-2009 @ 05:04 | Αρχόντοι αυτοπρόσκλητοι φόνους ποιούν,
Σαν με γραβάτες σκουρόχρωμες, τα όνειρά μας πνίγουν.
Σαν για περιούσιες μας μιλάν, που προστασίας χρήζουν,
Την ώρα που ο αγέρας μας σκιρτά από θρήνους καμένων απ' αυτούς ζωών.
το διαβάζεις και δεν προσθέτεις κουβέντα μη χαθεί το νόημα.........
::up.:: ::up.:: | | martin luther
27-08-2009 @ 05:59 | πολύ πολύ όμορφο, νασαι καλά!! ::no.:: | | Νεφελοβάτης
27-08-2009 @ 06:49 | Σ’ ευχαριστώ Γιάννη,
Καλησπέρα Ελένη, σ’ ευχαριστώ.
Σ’ ευχαριστώ Δέσποινα.
Καλησπέρα oneiropola, να είσαι καλά.
Καλησπέρα Γιάννη. Είναι που προσπαθώ όταν διαβάζω κάτι, όταν ακούω κάποια είδηση, να ψάχνω τις λέξεις πίσω απ’ τις λέξεις. Να αναζητώ τα νοήματα πίσω από τα νοήματα. Ειδικά σε «ειδήσεις» που θέλουν να μας «πουλήσουν». Και γενικότερα σε όλα όσα γύρω μας συμβαίνουν. Οπότε αυτό είναι κάτι που βγαίνει και όταν γράφω, αν και πολλές φορές γίνεται χωρίς να το σχεδιάσω. Έχει να κάνει με το ότι όταν σκέφτεται κανείς όλα όσα είναι κάτω από την κορυφή του παγόβουνου, γράφοντας αποκαλύπτει και ένα κομμάτι των όσων βλέπει. Και δεν είναι κρυφό στ’ αλήθεια, μια και όποιος κοιτά με τον ίδιο τρόπο το βλέπει.. Σ’ ευχαριστώ.
Σ’ ευχαριστώ πολύ Νίκο.
Αθανασία μου, κι εσύ έτσι γράφεις.. Με νοήματα πίσω από τα νοήματα, αρκεί κανείς να είναι συντονισμένος για να τα δει. Όσο γι’ αυτό που λες.. Μας πληγώνει αυτή η «πραγματικότητα» που έφτιαξαν για μας. Όμως για να την αλλάξουμε, χρειάζεται να δούμε την αληθινή, τη βαθύτερη εικόνα. Να την κατανοήσουμε μέσω του Λόγου και της Λογικής. Και μετά να Σκεφτούμε. Πώς θα την αλλάξουμε, με βάση το τι Θέλουμε, το τι είναι στη Φύση μας, το τι καλύτερους και πιο ολοκληρωμένους Ανθρώπους θα μας κάνει..
Σ’ ευχαριστώ πολύ Ελπίδα.
martin luther, σ’ ευχαριστώ πολύ.
Καλό απόγευμα σε όλους.
| | ΠΑΠΑ-ΡΙΜΑΣ
27-08-2009 @ 07:11 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | barboutsala
27-08-2009 @ 07:31 | η αλήθεια είναι ότι όλοι θα πεθάνετε | | Rannia . k
27-08-2009 @ 08:17 | Υπέροχο Νεφελοβάτη!!!
Την καλησπέρα μου!!!
::theos.:: ::smile.:: ::theos.:: | | Νεφελοβάτης
27-08-2009 @ 08:19 | Την καλησπέρα μου Ιάσωνα.
Γεια σου barboutsala Αθάνατε! ::cool.:: (Γιατί είπες μια Αλήθεια, μα αφού σε "ξέχασες" ταιριάζει! ::laugh.:: ) .
Σ' ευχαριστώ Ράνια. ::smile.:: | | φραγκοσυριανος
27-08-2009 @ 10:04 | Τελικά σωστά το ένιωθαν, μια και τα πιότερα αφύσικα εσβήσαν..
Καμένα τώρα απ’ τις φωτιές των οικοπεδολάγνων,
κι όλων εκείνων που θαρρούν,
πως άρχοντες είναι τάχατες, κι όχι της γης κομμάτι.
Που ξεχνούν το μόνο σίγουρο πράγμα,
Πώς ενώ στο τέλος, όλοι πεθαίνουν,
Το πώς έζησαν, κάνει τη διαφορά.
Μια και τα λεφτά δεν αγοράζουν τα πάντα.
Και δε μιλώ για την ευ-τυχία, όχι,
Για του χάρου μιλώ το δρεπάνι που σαν να πέφτει ξεκινά,
Δε σταματά, ότι κι αν θα του τάξουν…
Πολύ σωστός... ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | letitbe
27-08-2009 @ 12:35 | Που ξεχνούν το μόνο σίγουρο πράγμα,
Πώς ενώ στο τέλος, όλοι πεθαίνουν,
Το πώς έζησαν, κάνει τη διαφορά.
Μια και τα λεφτά δεν αγοράζουν τα πάντα ::up.:: ::up.::
πολυ φιλοσοφημενο ολο το ποιημα
μαρεσε ::up.:: | | frozenangel
27-08-2009 @ 13:32 | Υπεροχο !!!!!
Γεννα σκεψεις.. σκεψεις που πληγωνουν..
Οπως το οτι τα αυτονοητα εχουν πλεον γινει εξαιρεση
ενω θα επρεπε να ειναι ο κανονας
Και αποτελουν πλεον λεπτα γραμματα μεσα στη καθημερινοτητα..
Και αλλα πολλα..
Φοβερο Νεφελοβατη
Και το σχολιο σου.. Κυριως αυτο ! | | Helene52
27-08-2009 @ 17:21 | Το πώς έζησαν, κάνει τη διαφορά.
Μια και τα λεφτά δεν αγοράζουν τα πάντα.
Και δε μιλώ για την ευ-τυχία, όχι,
Για του χάρου μιλώ το δρεπάνι που σαν να πέφτει ξεκινά,
Δε σταματά, ότι κι αν θα του τάξουν…
**Καταπληκτικό**
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Georgia_paros
28-08-2009 @ 07:34 | Πώς ενώ στο τέλος, όλοι πεθαίνουν,
Το πώς έζησαν, κάνει τη διαφορά.
Μια και τα λεφτά δεν αγοράζουν τα πάντα.Και δε μιλώ για την ευ-τυχία, όχι,
Για του χάρου μιλώ το δρεπάνι που σαν να πέφτει ξεκινά,
Δε σταματά, ότι κι αν θα του τάξουν…
Γιατι κανεις δεν μου ειπε πως υπαρχει ενα μελος που γραφει ποιηματα τοσο βαθιά, και με νοημα μεγαλο?
αυτα ειναι!!!+φωνω με ολους τους υπολοιπους! να σαι καλα, να μας χαριζεις τετοιες δημιουργιες ! μπραβο σου....
Τα παω πολυ κατι ατομα τοσο ''ψαγμενα'' για την ζωη !
να σαι καλα !
::up.:: ::theos.:: ::hug.:: | | aprobleptos
28-08-2009 @ 15:38 | Αρχόντοι αυτοπρόσκλητοι φόνους ποιούν,
Σαν με γραβάτες σκουρόχρωμες, τα όνειρά μας πνίγουν.
Σαν για περιούσιες μας μιλάν, που προστασίας χρήζουν,
Την ώρα που ο αγέρας μας σκιρτά από καμένων ζωών τους θρήνους.
ΥΠΕΡΟΧΟ!! Την καλημερα μου ::up.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
