Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ξέχασα ότι…
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130264 Τραγούδια, 269343 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ξέχασα ότι…
 Για το ξεκάρφωμα είναι.Σύντροφοι μόνο...
 
Ξέχασα ποια είμαι .
Εκείνο το κορίτσι με το θλιμμένο
βλέμμα που όλο γελά .
Γελά κάτω απ ΄ την γέφυρα του χθες
με τα μεγάλα δάκτυλα…μόνο δάκτυλα ,
να ακουμπούν την μεμβράνη του κόσμου ,
να λουφάζουν στα γαρυφαλλάκια
της νύχτας που μόνο ευωδιά τα προσδιορίζει.

Έτσι μου έμαθαν ,
το στόμα να ανοίγει διάπλατα σε ένα
χασμουρητό αιώνιας αναλήθειας ,
να αλέθει τους ήλιους τα πρωινά …
να ξερνά αψεγάδιαστα ψεύδη στην
θαλπωρή της μάνας νύχτας .

Πόσο έξω από μένα … το σύμπαν να συνωμοτεί στην
εξόντωση μου (μας ).
Ευτυχώς .
Του έμεινε το αίσθημα αυτοσυντήρησης.

Και αυτή η αλήτικη έννοια της ζωής
που τόσο μου άρεσε;
Κρύβεται εντέχνως στα δήθεν της ασφάλτου;
Και όλα δρόμος , με το αίμα να εξωκείλει
στα χαντάκια του τρόμου του δικού μου
του ανέφικτου προσωπικού κόσμου.

Κούρνιασα – από τότε! Δεν θυμάμαι πια-
στην ασάλευτη ματαιοδοξία ότι ο έρωτας αντέχει
η φύση αντέχει , η ανθρωπιά αντέχει …εγώ αντέχω .;
Σπατάλησα χρόνους και ψυχή με πείσμα ,να εφευρίσκω
τρόπους και λόγους να το κάνω πιστευτό -το παραλήρημα μου-
Για την υστεροφημία της ψυχής έλεγα!


Όμως …
Ξέχασα ότι…
Είμαι εκείνο το κορίτσι
με το θλιμμένο βλέμμα….

Το αμάρτημα κοιμάται κάτω απ΄ τις
φτερούγες του αθώου .Στο είπα ; Νομίζω ναι…

Για το ξεκάρφωμα είναι.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Στο φως και το σκότος, η Αθωότητα μου είναι η πιο πρόστυχη…FRACTALS...
 
Μπούρμπουρ Λίθρας
27-08-2009 @ 05:52
ω! ::theos.::
poetryf
27-08-2009 @ 06:46
Έλειψες Ευτυχία μου!
Καλώς σε ξαναβρήκαμε με την υπέροχη γραφή σου...
Κακτίνα
27-08-2009 @ 07:20
...Για την υστεροφημία της ψυχής...με έλιωσε!!!
oneiropola
27-08-2009 @ 08:19
Όμως …
Ξέχασα ότι…
Είμαι εκείνο το κορίτσι
με το θλιμμένο βλέμμα….
::up.::
HYSTERICA
27-08-2009 @ 08:30
::up.:: ::up.:: ::up.::
Simos_Vassilis
27-08-2009 @ 08:38
Έτσι μου έμαθαν,
το στόμα να ανοίγει διάπλατα σε ένα
χασμουρητό αιώνιας αναλήθειας,
να αλέθει τους ήλιους τα πρωινά …
να ξερνά αψεγάδιαστα ψεύδη στην
θαλπωρή της μάνας νύχτας.
................καταπληκτικό..............
Γιάννης Ποταμιάνος
27-08-2009 @ 08:39
Έτσι μου έμαθαν ,
το στόμα να ανοίγει διάπλατα σε ένα
χασμουρητό αιώνιας αναλήθειας ,
να αλέθει τους ήλιους τα πρωινά …
να ξερνά αψεγάδιαστα ψεύδη στην
θαλπωρή της μάνας νύχτας .

Όμορφο Ευτυχία
::yes.:: ::yes.::
barboutsala
27-08-2009 @ 08:43
άμα σε κυνηγάει το σύμπαν, άστα να πάνε
FRACTALS
31-08-2009 @ 06:00
Ευχαριστώ για το πέρασμα από τον τόπο μου...
TAS
11-09-2009 @ 07:32
αυτά τα δάκτυλα, που ακουμπούν την μεμβράνη του κόσμου και που λουφάζουν στα γαρυφαλλάκια της νύχτας, που μόνο ευωδιά τα προσδιορίζει. . .
αυτά τα δάχτυλα . .
ξ.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο