Simos_Vassilis
31-08-2009 @ 14:12 | Γυρίζει ο χρόνος απ’ το ταξίδι
κι αναζητεί μιαν αγκαλιά
μα ξεχασμένος απ’ τον εαυτό του
σκοτάδι γίνεται, ερείπιο, χαμένη γενιά…
Σ’ έναν ουρανό που οι ελπίδες κρύφτηκαν πίσω απ’ τα αστέρια
για να νιώσουν τι θα πει πραγματική ντροπή…
Πραγματική ντροπή… μόνο ντροπή…
........................ ::theos.:: ::theos.:: ........................... | |
niotis@yahoo.gr
31-08-2009 @ 14:15 | Και οι κόρες των ματιών μου
γέμισαν μ’ ανάποδους καιρούς
και οι μνήμες της ψυχής μου
γέννησαν αγκαθωτούς λυγμούς…
φανταστικο!!!!!!!!!! ::hug.:: ::theos.:: | |
aprobleptos
31-08-2009 @ 14:44 | Κι ένα πεζό περιστέρι
ψάχνει να βρει τον δρόμο προς τη λευτεριά
μα σκοντάφτει στα φτερά του,
τυφλώνεται απ’ το άπειρο που το κοιτά…
::up.:: ::rock.:: ::yes.:: | |
katiabid...
31-08-2009 @ 14:52 | Σ’ έναν ουρανό που οι ελπίδες κρύφτηκαν πίσω απ’ τα αστέρια
για να νιώσουν τι θα πει πραγματική ντροπή…
Πραγματική ντροπή… μόνο ντροπή…
τι να πω; ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |
ΚατεριναΘεωνα
31-08-2009 @ 15:33 | ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ναταλία...
31-08-2009 @ 22:32 | Και οι κόρες των ματιών μου
γέμισαν μ’ ανάποδους καιρούς
και οι μνήμες της ψυχής μου
γέννησαν αγκαθωτούς λυγμούς…
Το ουρλιαχτό έγινε σύνθημα
κι αντηχεί μέσα στην άδεια μου καρδιά,
η φρίκη έγινε ποίημα
που εξιστορεί την τελευταία μου ματιά…
ΥΠΕΡΟΧΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ::theos.:: ::theos.:: ::yes.:: | |
oneiropola
31-08-2009 @ 22:38 | Και οι κόρες των ματιών μου
γέμισαν μ’ ανάποδους καιρούς
και οι μνήμες της ψυχής μου
γέννησαν αγκαθωτούς λυγμούς…
Δεν έχω λόγια μπράβο ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
peiraiotissa
01-09-2009 @ 03:18 | Κοίταξε το τελευταίο αστέρι,
θαύμασε το τελευταίο αστέρι
κι ευχήσου την ελπίδα να μην βρει
Καλημέρα .................πανέμορφο!!!!!!!!!!!!!! ::kiss.:: ::kiss.:: | |
athinatri
01-09-2009 @ 04:52 | Γυρίζει ο χρόνος απ’ το ταξίδι
κι αναζητεί μιαν αγκαλιά
μα ξεχασμένος απ’ τον εαυτό του
σκοτάδι γίνεται, ερείπιο, χαμένη γενιά
poly omorfo
opws ola allwste..
synexise etsi..!
estw kai xwris afierwsh!;) | |
 |
