akolouthos
02-09-2009 @ 03:14 | λαξεύεται η μετόπη του μετώπου
χαράζονται γραμμές. σοφίας τάχα
πεθαίνουν τα όνειρά μου επί τόπου
πως να σωθώ με ποίηση μονάχα;
τα χνάρια ιχνηλατώ του εαυτού μου
στα αχανή του χρόνου μονοπάτια
μα στις χοάνες χάνομαι του νου μου...
πως να σωθώ με ποίηση μονάχα;
.................................................ελα μου ντε????? | |
poetryf
02-09-2009 @ 04:07 | Βρεττάκος Νικηφόρος
«Αν δε μου ’δινες την ποίηση, κύριε», Ο χρόνος και το ποτάμι
Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε,
δε θα ’χα τίποτα για να ζήσω.
Αυτά τα χωράφια δε θα ’ταν δικά μου.
Ενώ τώρα ευτύχησα να ’χω μηλιές,
να πετάξουνε κλώνους οι πέτρες μου,
να γιομίσουν οι φούχτες μου ήλιο,
η έρημός μου λαό,
τα περιβόλια μου αηδόνια.
Λοιπόν; Πώς σου φαίνονται; Είδες
τα στάχυά μου, Κύριε; Είδες τα αμπέλια μου;
Είδες τι όμορφα που πέφτει το φως
στις γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι έχω ακόμη καιρό!
Δεν ξεχέρσωσα όλο το χώρο μου, Κύριε.
Μ’ ανασκάφτει ο πόνος μου κι ο κλήρος μου μεγαλώνει.
Ασωτεύω το γέλιο μου σαν ψωμί που μοιράζεται.
Αυτό αντί σχολίου Χρήστο μου! | |
pithanos
02-09-2009 @ 04:10 | Πολύ καλό
..αν και μυρίζει μπλόφα,
για να αποθαρρυνθούν οι υπόλοιποι
| |
ακριτας
02-09-2009 @ 04:27 | πολυ καλο | |
La Petite
02-09-2009 @ 04:44 | Καλά εμάς εδώ μέσα δε μας σώζει τίποτα μου φαίνεται.... ::rock.:: | |
Georgia_paros
02-09-2009 @ 05:01 | τα χνάρια ιχνηλατώ του εαυτού μου
στα αχανή του χρόνου μονοπάτια
μα στις χοάνες χάνομαι του νου μου...
πως να σωθώ με ποίηση μονάχα;
ΠΩΣ ???.................... ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
Ναταλία...
02-09-2009 @ 05:29 | πολύ καλό ::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | |
barboutsala
02-09-2009 @ 06:38 | ο σώζων εαυτόν | |
peiraiotissa
02-09-2009 @ 08:18 | τα χνάρια ιχνηλατώ του εαυτού μου
στα αχανή του χρόνου μονοπάτια
μα στις χοάνες χάνομαι του νου μου...
πως να σωθώ με ποίηση μονάχα;
Έχεις ήδη σωθεί από τον τρόπο που γράφεις!!!!!!!!!! ::kiss.:: | |
 |
