| |
[align=center]Κότα μ’με τα εννιά σου αυγά
και με το ένα σου πουλάκι,
ξημέρωσε πρωτομηνιά,
σε τούτο το σπιτάκι……
…Πες τον κυρ Κόκορα να βγει,
σαν τον ντελάλη να φωνάξει,
όποιος έχει παραπάνω κοιμηθεί,
να πεταχτεί και να τρομάξει.
Πάνω στα κεραμίδια να σταθεί,
σαν τον Μωάμεθ τον Προφήτη,
να πιάσει νότα ψιλή αναρχική,
σαν πρησμένο σκωληκοειδίτη.
τα μαξιλάρια το πάτωμα να βρουν,
τ’αγγόνια τα κλάματα ν’αρχίσουν,
οι τσίμπλες στο φως πάλι να βγουν,
τα μάτια σαν Πασχαλιά να κοκκινίσουν….
…Να ξημερώσει ο Σατανάς,
της εργατιάς ο μακελάρης,
όταν δεν ξέρεις που πατάς,
το μεροκάματο να πας να πάρεις…
…………………………………………………
Κότα μ’με τα εννιά σου αυγά
και τσις Ηπείρου το άγριο βλέμμα,
είσαι της γειτονιάς μας η Σμυρνιά
κι’η κουτσομπόλα με το στέμμα.
Πάνε μια βόλτα για σπυρί,
για λίγο μπαγιάτικο ψωμάκι ,
δες που πεταλώνουν τον Ψαρή,
στο παραπάνου το σοκάκι.
Δες την κάψα του μεσημεριού,
κάνε τον γύρω της πλατείας,
είσαι η γριά κοκέτα του χωριού,
το παλιοζούμι γεροντοκυρίας.
και εσύ είπες κανείς δεν χάνεται,
έχει ο τέντζερης κάπου καπάκι,
αν χρειασθεί ξανά θα κουνηθώ,
να ανάψει η φλόγα απ’το τσακμάκι.
Δες τον φουρνάρη πως κοιτά,
σαν μάννα εξ ουρανού σε θέλει,
πες του αν να χαθεις βρε φουκαρά,
κι’ο Άγιος λαχταρά καμμιά φορά φοβέρι.
…………………………………………………………..
Κότα μ’με τα εννιά σου αυγά
και με το τόσο δα πουλάκι,
δες ο σπίνος πως κελαηδά,
πάνω στης αυλής μας το τοιχάκι.
κι όλου του κόσμου τα καλά,
μυρίζουν απ’τα ανοιχτά τα παραθύρια
κι’ο τρελοαντώνης του Μηνά,
ξύνει περνώντας τα @ρχίδια.
άλλη μια μέρα σβήνει σιωπηλά
κι’εσύ πάλι μάσκα αλλάζεις στα κρυφά….[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
