Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Που πήγες;
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Που πήγες;
 
[B]Άραγε τί φταίει για το σκοτάδι;
Που η νύχτα προσκαλεί τη μοναξιά,
τους άδειους από αστέρια ουρανούς;
Ανοίγω μια τρύπα και χωρώ μέσα κάθε αίσθημα
δεν μου μείναν και πολλά...
Τότε ήταν αλλιώς τα πράγματα Μαρία
είχες ανθρώπους να νοιαστείς και να σε νοιάζονται
να μοιραστείς θαυμαστικά μαζί τους..
Τώρα όλο κι αλλάζει το βλέμμα μορφή
βλέποντας τοίχους να ξεφυτρώνουν από παντού..
Μακριά από εμένα..σου λέω
με είπαν απροσάρμοστη που ζω σ'έναν άλλο κόσμο
ναι
στον κόσμο εκείνο δεν υπάρχουν ψέματα..
μονάχα όνειρα κι ατέλειωτα λουλούδια
δεν υπάρχουν μελαγχολικοί άνθρωποι
μελαγχολικά χρόνια βυθισμένα στη θλίψη
φτάνει να το πιστέψεις το παραμύθι και είσαι μέσα του
μέσα του τη μία..απ'έξω την άλλη..
Μια ζωή τραμπάλα στ'όνειρο και στην πραγματικότητα
Τότε ήταν αλλιώς τα πράγματα Μαρία
δε καθόσουν μόνη σ'ένα δωμάτιο
δε φοβόσουν τον κόσμο
δεν αγαπούσες το σκοτάδι,Μαρία..
Τώρα τί έπαθες;
Που πήγες;
[/B]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.
 
Simos_Vassilis
03-09-2009 @ 04:25
Μια ζωή τραμπάλα στ'όνειρο και στην πραγματικότητα...................
rosestar
03-09-2009 @ 04:28
στον κόσμο εκείνο δεν υπάρχουν ψέματα..
μονάχα όνειρα κι ατέλειωτα λουλούδια
δεν υπάρχουν μελαγχολικοί άνθρωποι
μελαγχολικά χρόνια βυθισμένα στη θλίψη

Μακάρι να υπήρχε η παραμυθούπολη...

::yes.::

Σκέψεις πολλών ονειροπόλων που αναζητούν τα όμορφα...
poetryf
03-09-2009 @ 05:06
Μέσα σου κρύφτηκε και ψάχνει λίγο φως..... ::love.::
DEPRINA
03-09-2009 @ 05:42
Μια ζωή τραμπάλα στ'όνειρο και στην πραγματικότητα
Τότε ήταν αλλιώς τα πράγματα Μαρία
δε καθόσουν μόνη σ'ένα δωμάτιο
δε φοβόσουν τον κόσμο
δεν αγαπούσες το σκοτάδι,Μαρία..
Τώρα τί έπαθες;
Που πήγες;

::yes.:: ::yes.::
Γιάννης Ποταμιάνος
03-09-2009 @ 07:38
φτάνει να το πιστέψεις το παραμύθι και είσαι μέσα του
μέσα του τη μία..απ'έξω την άλλη..
Μια ζωή τραμπάλα στ'όνειρο και στην πραγματικότητα

Πολύ σοφό αυτό μόνο
να απολαμβάνεις το παραμύθι
και την πραγματικότητα
να μην μπαινοβγαίνεις βασανιζόμενη

Μπράβο για το ποίημά σου
::yes.:: ::yes.::
χάρης ο κύπριος
03-09-2009 @ 08:11
Με την Αθανασία !
barboutsala
04-09-2009 @ 00:59
την έκανε η μαρία;
prince philip
08-09-2009 @ 12:43
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο