| |
Ανάμεσα στα φώτα, τις πολύχρωμες ταμπέλες,
αναβοσβήνει μια αόρατη ελπίδα.
Μια σκοτεινή, αλλόκοτη ύπαρξη,
που με τα μάτια που μου δώσαν
δε θα μπορούσα ποτέ να δω.
Μα από τότε που μια μικρή προσμονή γεννήθηκε,
από τότε που το όνειρο άρχισε να φαίνεται
ανάμεσα στου χρόνου τα άχρηστα μνημεία,
δε σταμάτησα να βλέπω με τα μάτια
που το ίδιο όνειρο μου χάρισε,
την αλλόκοτη μορφή που έγινε ιδέα.
Μια ιδέα που χαρίζει στα θύματα
του ίδιου ονείρου
την απέραντη καθάρια λύτρωση,
να έχεις το θάρρος να αγκαλιάσεις το σκοτάδι.
Αυτό το σκοτάδι που,
αν καταφέρεις να αγαπήσεις,
γίνεται ολοένα και πιο σκοτεινό,
πιο καθαρό, πιο ανθρώπινο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
