Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: πάνω απ' τα ανθρώπινα μέτρα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130577 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 πάνω απ' τα ανθρώπινα μέτρα
 
Το κορμί μου σε υπόκλιση κάμπτω
στου αιφνιδίου τη θέα, τ’ αοράτου
στην ιδέα ορρωδώ του θανάτου…
μα στη θέα της ζωής ανακάμπτω

και περνώντας τα’ ανθρώπινα μέτρα
σε ποτίζω αθανάτων γαλήνη
σε κερνώ μιαν ατόφια σελήνη
κεκλεισμένη ψυχή μου στην πέτρα

το φλοιό του μαρμάρου ως ρηγνύω
εισχωρώντας στο διάβα του χρόνου
με χαράζουν χαράγματα πόνου
μα δεν παύω να ζω και να ελπίζω

και περνώντας τα ανθρώπινα μέτρα
σε οδηγώ σε αθέατες θεάσεις
σε δρυμούς, σε λιβάδια, σ’ οάσεις
κεκλεισμένη ψυχή μου στην πέτρα

κι όσο ακούγεται ο ήχος της φλέβας
θα ζητώ απ’ τη ζωή κάτι ακόμη
μα οφείλω κι εγώ μια συγνώμη:
που δεν έδειξα όσο έπρεπε σέβας

που περνώντας τα’ ανθρώπινα μέτρα
μ’ ίσως έπαρση κι υπεροψία
στο μυαλό μου έκανα νεκροψία
κι έκλεισα την ψυχή μου στην πέτρα



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
Μαρία Χ.
05-09-2009 @ 20:11
"που περνώντας τα’ ανθρώπινα μέτρα
μ’ ίσως έπαρση κι υπεροψία
στο μυαλό μου έκανα νεκροψία
κι έκλεισα την ψυχή μου στην πέτρα"

... τα είπες όλα.. καλημέρα Χρήστο...


frozenangel
05-09-2009 @ 21:18
Φοβερο !!!!!!!
aprobleptos
05-09-2009 @ 22:58
το φλοιό του μαρμάρου ως ρηγνύω
εισχωρώντας στο διάβα του χρόνου
με χαράζουν χαράγματα πόνου
μα δεν παύω να ζω και να ελπίζω

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ! Την καλημερα μου ::rock.::
Γιάννης Ποταμιάνος
06-09-2009 @ 00:02
και περνώντας τα’ ανθρώπινα μέτρα
σε ποτίζω αθανάτων γαλήνη
σε κερνώ μιαν ατόφια σελήνη
κεκλεισμένη ψυχή μου στην πέτρα

Πολύ καλό Χρήστο
::yes.:: ::theos.::
malkon64
06-09-2009 @ 00:38
και περνώντας τα’ ανθρώπινα μέτρα
σε ποτίζω αθανάτων γαλήνη
σε κερνώ μιαν ατόφια σελήνη
κεκλεισμένη ψυχή μου στην πέτρα


Θαυμάσιο !!!!!!!
elpidakwstopoulou
06-09-2009 @ 03:51
κι όσο ακούγεται ο ήχος της φλέβας
θα ζητώ απ’ τη ζωή κάτι ακόμη
μα οφείλω κι εγώ μια συγνώμη:
που δεν έδειξα όσο έπρεπε σέβας

πολύ όμορφο !!! καλή μέρα και καλό φθινόπωρο Χρήστο !!
::theos.:: ::theos.::
the beauty
06-09-2009 @ 11:29
::theos.:: ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο