Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το ύψιστο δράμα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269428 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το ύψιστο δράμα
 
Όπως το πρώτο πέταγμα του νεοσσού
σε αβέβαιο μονοπάτι ξεκινάει η αγάπη
ο αυλητής κρυμμένος πίσω απ ΄τη θυμέλη
ο κάμπος γύρω να μυρίζει από μέλι
κι οι ερωτευμένοι να φοράν φύλλα κισσού.

Έχει το έργο μια κρυμμένη μελωδία
και μια πλοκή με περιπέτειες σπαρμένη
χορός σε έκσταση κυκλώνει τις ζωές
κάποτε χρήσιμες τους δίνει συμβουλές
πότε αστείο μοιάζει, πότε τραγωδία.

Το δέρμα της μυρίζει φρούτο εξωτικό
το δέρμα του μυρίζει αλμύρα και ιδρώτα
και πλέκουν όνειρα με ίνες μεταξιού
ηλιοβασίλεμα χρώματος μενεξιού
στο θάνατο άσμα ψέλνουν σαρκαστικό.

"Έρωτα ανίκητε στη μάχη"
είπε ο μεγάλος ποιητής
"Έρωτα αγιάτρευτο αγκάθι"
είπε και ο τραγουδιστής

Κι αν είν' κοινότυπο το θέμα
είναι το αλάτι της ζωής
που κάνει κόκκινο το αίμα
και το κρασί που θα γευτείς

Όπως το πρώτο κλάμμα του νεογέννητου
έτσι με δάκρυ είν' το πρώτο χτύπημα του
κι αν προσπαθήσεις να αμυνθείς
με τρύπια ασπίδα θα βρεθείς
έρμαιο στην πορεία καρπού αγέννητου
....

Κι η κάθαρση δεν έρχεται ποτέ
μόνο στου χρόνου λειαίνεται την ράσπα
και μένει η ανάμνηση μουντή
σαν μια απότομη νεροποντή
σαν παιδική βόλτα στη χώρα του ποτέ...






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Αν είχε έστω και μια πρόβα η ζωή μας, τότε μπορεί και να την παίζαμε ωραία...
 
smaragdenia
07-09-2009 @ 23:13
Κι αν ειν κοινοτυπο το θεμα
ειναι το αλατι της ζωης
που κανει κοκκινο το αιμα
και το κρασι που θα γευτεις,

Υπεροχο!!!!!!!!!!!!
Ερωτας ειναι αυτος
που την καρδια μας καιει
μας ζωντανευει μας ξυπνα
και γλυκα μας σιγοκαιει.....

::up.:: ::yes.:: ::yes.::
ΜΝΗΜΩΝ
08-09-2009 @ 00:34
Κατρακυλούν εικόνες μες του Ήλιου
το φως του στίχου το εκτυφλωτικό
"στο ύψιστο το δράμα" του ειδύλλιου
"στο θάνατο άσμα ψέλνουν σαρκαστικό."

Πανέμορφο..... τι σχόλιο μπορείς να κάνεις σε τόση ομορφιά.....
Απλά πανέμορφο.....
Αθηνά
08-09-2009 @ 06:05
Κι η κάθαρση δεν έρχεται ποτέ
μόνο στου χρόνου λειαίνεται την ράσπα
και μένει η ανάμνηση μουντή
σαν μια απότομη νεροποντή
σαν παιδική βόλτα στη χώρα του ποτέ...

::love.:: συνέχεια...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο