| |
Άδειες εικόνες γεμίζουν την ύπαρξή μας αγάπη μου.
Ευαίσθητες στιγμές,λεπτεπίλεπτες,κομψές ραγίζουν στο καλοκαιρινό αεράκι...
-Κοίτα,αυτός ο κύριος ψάχνει το καπέλο του...
-Και τη ζωή του,μου λες.
Σαστιμένη κρέμομαι ανήσυχα από τα χείλη σου.
-Εχουμε τη τάση να κρύβουμε τις ζωές μας σε μέρη σκοτεινά.
-Και πώς ξέρεις ότι η ζωή του είναι μέσα στο καπέλο του;
,σε ρωτώ με εκείνη τη παιδική αφέλεια που πια δεν έχω.
-Ας υποθέσουμε ότι έχω βρεθεί στη θέση του.
-Που έκρυψες τη ζωή σου εσύ;
-Σε μια κόκκινη ζακέτα αν θυμάσαι...
Αλλόκοτες φωνές χορεύουν στη σκέψη,μετέωρα τα συναισθήματα,μπερδεύονται,ταιριάζουν με τις ώρες...Παγωμένα τα νερά που κολυμπάμε...μέχρι τη νύχτα εκείνη,σαν η ζωή μας να γινε αστείο.
Nα διασκεδάζει τις ψυχές μας.
-Θα υπάρξει;
Μετρώ τα δάκρυα και απαντώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
