| |
μακάρι να' βρεχε
να' φευγε η σκόνη απ' τα μάτια που μου δώσαν
μία μία να με χτυπούσε κάθε σταγόνα
να νοιώθω τον πόνο που κρύβει η άπληστη ψυχή μου,
τα μάτια μου να γεμίζουν δάκρυα
και να πέσω στα γόνατα να κλαίω δυνατά,
για όλα αυτά που δε θέλησα να δω,
για κάθε στιγμή που δε θέλησα ν' αγαπήσω.
Και τα λασπόνερα να ήταν ο μόνος καθρέφτης
που θα μπορούσα ν' αντικρίσω,
για να δω την ασχήμια της ψυχής
που κατάφερα να χτίσω.
Να ερωτευόμουν μια αληθινή στιγμή,
απ' αυτές που έμαθα να βρίζω.
μακάρι να' βρεχε,
να πνιγώ στα δάκρυά μου,
και τη νόθα μου ζωή ν' απαρνιόμουν μια για πάντα,
για να βρω την αλήθεια που μου χάρισε
μια πουτάνα που καθόταν στη βροχή
και της άρεσε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
