Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τιποτα..παρα δεκα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130533 Τραγούδια, 269403 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τιποτα..παρα δεκα
 εμπνευσμενο απο την 7η σφραγιδα του Ingmar bergman
 
Εχτες αργα, του ρολογιου
σταματησε ο χτυπος,
βαθια ομιχλη του χαμου,
μαρμαρωσε ο κηπος,
Στο τζακι μεσα η φωτια,
χλενη φορεσε μαυρη,
και μια βαρια κακοτυχια,
σηκωθηκε, αιμα να΄βρει.
κι οπως στην πολυθρονα μου,
χανομουνα στις σκεψεις.,
τα ουρλιαχτα του αιωνα μου,
εντυναν λες.. τις λεξεις.

Στο παραθυρι, σαστισα,
απ΄την ανατριχιλα,
θαρρεις στις λευκες της αυλης,
πως πεθαιναν.. τα φυλλα.
Κι αρχισε ανεμοθυελλα
κι ο αερας ΄φερνε τρομο,
..πλησιαζαν πατημασιες
΄στου κηπου μου, το δρομο.
Και΄κεινη η αισθηση η πικρη
που ΄χεις.. πριν να πεθανεις,
εμοιαζε τωρα σαν.. μικρη
στον τρομο μπρος ,που έφανη..

Της πορτας το κουδουνισμα
φερετρου εμοιαζε ηχος..,
μα ακομα περισσοτερο.
κεινη η μορφη,..στο ημιφως.
και οπως, αποκριθηκα,
σκουριασε λες το βραδι,
λες και αμεσως κριθηκα,
απ΄τους κριτες του αδη..
Κι απεναντι απ΄του κεριου΄..
τη φλογα την πανωρια..
καθισε και αποκριθηκε..
σκια μαυρη, πελωρια.

-..Απο τις νυχτες του ουρανου
ετουτη ειν΄η πιο μαυρη,..
μαυρα μαντατα ετυχε..
το ριζικο σου να΄βρει.
Και ταξιδιωτης γινεσαι.
χωρις ρουχα ,μαζι σου..
στο τιποτα αφηνεσαι..
και χανεις..την ψυχη σου.
Κι απο τον κρυο τρομο σου..
θα εχεις απαρτιες..
μοναχα για το δρομο σου,
φορα τις ..αμαρτιες.

Ετσι μου μιλησε η σκια,
τα πενθιμα τα λογια
κι ο χρονος εστεκε βουβος,
στης νυχτας τα ρολογια.
Μα πριν στο τιποτα χαθω
και πριν λιποθυμησω,
μπροστα του πηγα να σταθω
και λογια να μιλησω.
--Δως μου μοναχα ,σου ζητω
λιγο πριν μ΄αποκτησεις..
την ευκαιρια,Σκοτεινε ,
για τις ζωης της κτισεις.

Και ευθυς , ο μαυρος καλχασμος
αντηχοισε στο δασος,
και παγωσε κι ο σκασμος,
απ της ζωης.. το θρασσος
--...Μ΄ αφου ακομα αψηφας
τη νεα σου πατριδα..
παιξε λοιπον τον ταφο σου..,
σε τουτη την παρτιδα.
Ετσι μου αποκριθηκε
της νυχτας το στοιχειο...
και η ζωη μου κριθηκε
σ΄ασπρομαυρο κρυφτο.

Και κινησα τα πιονια μου
λευκα, που παιζαν πρωτα..
και κεινος χαμογελαγε
και ..παγωναν τα χνωτα.
Μα ηταν παιχνιδι μαγικο..
εμπρος σε ενα κερι.
σε καθε κινηση.. μορφες,
φαινοντουσαν σερι.
Τα πιονα ..ηταν τα λογια μου..
τα αλογα.. οι αισθησεις,
βασιλισσα.. τα εργα μου
και βασιλιας ..οι λυσεις.

Και καθε κινηση λευκη
χαρες ηταν που χτενισα..
και οι μαυρες , τα μαχαιρια μου
και οι ..δαιμονες που γεννησα.
Θαρρεις ..για παντα ,παιζαμε
και ..ζυγιζε , η κριση..
και εμαθα παλι, της ψυχης
πως πρεπει ,..καθε χρηση.
και οταν η νυχτα στερεψε,
και ξυπναγε η φυση
πιονια λευκα απομειναν,
που ειχανε κερδισει.

Με μιας ξανα του ρολογιου
ξαναρχισε ο χτυπος
κι οπως η ομιχλη εφευγε,
κοκκινιζε ο κηπος.
Ευθυς τη νιοτη φορεσα,
και χαθηκ΄ η απορια..
μα.. το στοιχειο αποκριθηκε..
απ την κακοκαιρια....
-- Το δωρο που σου δωθηκε
ξανα να μην αφησεις,
γιατι οταν θα ξαναρθω.
..δεν θα ξανακερδισεις.


θανασης κρουσταλης
2009














 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 19
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φαντασίας,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της
 
Α.Ε. ΕΠΕ
17-09-2009 @ 14:33
Δεν ξέρω γιατί, ενώ κατ' αρχήν μου φάνηκε μακροσκελές, στη συνέχεια μ' έβαλε στο παραμύθι και μ' άρεσε.
Στη γλαφυρότητα δε των περιγραφών, μου θύμισε λίγο Αρ. Βαλαωρίτη.
ΔΡΑΚΟΥ ΛΟΓΙΑ
17-09-2009 @ 14:34
Τα πιονα ..ηταν τα λογια μου..
τα αλογα.. οι αισθησεις,
βασιλισσα.. τα εργα μου
και βασιλιας ..οι λυσεις.
::theos.::
viki72
17-09-2009 @ 14:45
::cool.:: ::yes.::
Γιάννης Ποταμιάνος
17-09-2009 @ 14:50
Ετσι μου μιλησε η σκια,
τα πενθιμα τα λογια
κι ο χρονος εστεκε βουβος,
στης νυχτας τα ρολογια.

Πολύ όμορφο

::yes.:: ::yes.::
φραγκοσυριανος
17-09-2009 @ 14:57

Στο παραθυρι, σαστισα,
απ΄την ανατριχιλα,
θαρρεις στις λευκες της αυλης,
πως πεθαιναν.. τα φυλλα.
Κι αρχισε ανεμοθυελλα
κι ο αερας ΄φερνε τρομο,
..πλησιαζαν πατημασιες
΄στου κηπου μου, το δρομο.
Και΄κεινη η αισθηση η πικρη
που ΄χεις.. πριν να πεθανεις,
εμοιαζε τωρα σαν.. μικρη
στον τρομο μπρος ,που έφανη..
::up.:: ::up.:: ::up.::
Celestia
17-09-2009 @ 15:15
Παραμυθενιο!!!!!!
με μαγεψε!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Φεγγαρόλυκος
17-09-2009 @ 21:17
Πολύ ομορφο..
Την καλημερα μου...
Rannia . k
17-09-2009 @ 22:32
Πολύ ωραίο!!!
Την καλημέρα μου!!!
::yes.:: ::smile.:: ::yes.::
elpidakwstopoulou
17-09-2009 @ 22:50
--...Μ΄ αφου ακομα αψηφας
τη νεα σου πατριδα..
παιξε λοιπον τον ταφο σου..,
σε τουτη την παρτιδα.
Ετσι μου αποκριθηκε
της νυχτας το στοιχειο...
και η ζωη μου κριθηκε
σ΄ασπρομαυρο κρυφτο.

μπράβο Θανάση !! πολυ ωραίοι στίχοι !!!την καλημερα μου ευχαριστώ για τις ευχές !!! ::theos.:: ::hug.::
akolouthos
17-09-2009 @ 23:19
Ευθυς τη νιοτη φορεσα,
και χαθηκ΄ η απορια..
μα.. το στοιχειο αποκριθηκε..
απ την κακοκαιρια

Kalooooooo ::theos.::
αισχυ(λος)
18-09-2009 @ 00:46
ωραιο παραμυθι!!!!!!!!!!!!!!!
ακριτας
18-09-2009 @ 01:16
Πολύ ωραίο!!!
Την καλημέρα μου ::up.:: ::yes.:: ::up.::
Helene52
18-09-2009 @ 01:53
Υπέροχο !!!!!!!!!!
Την καλημέρα μου ::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
pithanos
18-09-2009 @ 03:22
σύντομο.. και καλό
Ναταλία...
21-09-2009 @ 03:55
Γέρασα» -είπε- « στη στενή τόσους αιώνες
με το σκουρόχρωμο σκισμένο μου καλσόν
για το Θεό μου όσο δούλεψα φασόν
Τόσες ξεγέννησα του πόνου λεγεώνες!
Ήμουν μητέρα για όσους πόνεσαν, ανθρώπους
για όσους με βίασαν σαρκίο ιδανικό…
Πότε απάνεμη και πότε αερικό
Μα όλοι με πρόδωσαν! Καθείς με χίλιους τρόπους.
Κλείστε μου» -έστερξε «τα μάτια να πεθάνω»
κι ας έρθει φως, κι ας γίνει η μέρα ποθητή!
Κλείστε με μόνο στην ψυχή ενός Ποιητή
‘Κείνου που νιώθει ό,τι λέω κι ό,τι κάνω!»

Πολύ πολύ ωραίο ::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
adespotoi
21-09-2009 @ 13:04
Με μιας ξανα του ρολογιου
ξαναρχισε ο χτυπος
κι οπως η ομιχλη εφευγε,
κοκκινιζε ο κηπος.
Ευθυς τη νιοτη φορεσα,
και χαθηκ΄ η απορια..
μα.. το στοιχειο αποκριθηκε..
απ την κακοκαιρια....
-- Το δωρο που σου δωθηκε
ξανα να μην αφησεις,
γιατι οταν θα ξαναρθω.
..δεν θα ξανακερδισεις.

Ποιητή!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::up.:: ::smile.::
kantadoros
20-12-2009 @ 04:48
Χαίρομαι που κέρδισες.
Ελπίζω να σου έμεινε η βασίλισσα.
::up.:: ::smile.::
στίχος
07-01-2011 @ 00:30
και ..ζυγιζε , η κριση..
και εμαθα παλι, της ψυχης
πως πρεπει ,..καθε χρηση.................!!!! συγχαρητήρια.....!!!

μπράβο και στη Ναταλία .....!!!!
ΚΟΥΚΛΑΚΙ
07-01-2011 @ 02:37
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: oreo

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο