| |
χρηστος καραμανος
23-09-2009 @ 00:12 | κατάματα τη θάλασσα είδες κι εμίλησέ σου
«σ’ ότι σου κλέβει τη ζωή, σ’ ότι σε λιγοστεύει,
-σου πε - να μην καταδεχτείς να υποταχτείς ποτέ σου,
κι αν τρικυμίζει το νερό ύστερα γαληνεύει»
ΩΡΑΙΟΣ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ!!! ::up.:: ::theos.:: ::yes.:: | | malkon64
23-09-2009 @ 00:26 | κουράστηκες εξάγγελος στην άκρη της παρόδου
και μια φορώντας γύψινη μάσκα στο πρόσωπό σου
σαν Διόνυσος που μέθυσε απ’ την οσμή ενός ρόδου
στο κοίλον εμφανίστηκες, παίζοντας τον εαυτό σου
τίναξες από πάνω σου τη ρετσινιά που αφήνει
η μοναξιά που σ’ έφερνε αργά- αργά στο τέρμα
λικνίστηκες στο πέλαγος ελεύθερο δελφίνι
στον ήλιο που γυαλοκοπά το μαλακό του δέρμα
Θαυμάσιοι Στίχοι !
Φυσικά και το (όλο) ποίημα είναι ωραίο, ξεχώρισα τους ποιό πάνω στίχους. | | Δήμητρα
23-09-2009 @ 03:45 | Εξαιρετικό Χρήστο... | | sofiagera
23-09-2009 @ 05:21 | κατάματα τη θάλασσα είδες κι εμίλησέ σου
«σ’ ότι σου κλέβει τη ζωή, σ’ ότι σε λιγοστεύει,
-σου πε - να μην καταδεχτείς να υποταχτείς ποτέ σου,
κι αν τρικυμίζει το νερό ύστερα γαληνεύει» ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | στίχος
23-06-2011 @ 01:17 |
να μην καταδεχτείς να υποταχτείς ποτέ σου
...εξαίρετο...!!!!!
καλημέρα Χρήστο | | merlin17254
23-06-2011 @ 03:04 | .....ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ....ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
