| |
Νύχτα
δωσμου λίγο κίνδυνο
δωσμου μια φαντασία να ερωτευτώ
χάρισε μου μια ελπίδα στην θάλασσα , ξένε
κανε με ένα με το κύμα
Οι νεράιδες του αφρού με παρασερνουν
σιγοτραγουδούν την λάμψη των ματιών μου
οι δρόμοι της σελήνης πλημμυρίζουν το δέρμα μου
γελάω
Η ώρα σταματάει και αποτυπώνεται για το αύριο
νιώθω την στιγμή
ενώ εν'αστερι πέφτει σε μαύρο φόντο
ακούω την παράφωνη μελωδία του
και ψιθυρίζω λόγια που δεν θ'ακουστουν ποτέ
Μα εγώ μιλάω
Φωνάζω
Κλείνω τα μάτια
Μα η σιωπή με προδίδει
Οι χορδές σπάνε , το τραγουδάει σταμάτα
οι δρόμοι της σελήνης δεν υπάρχουν πια
το όνειρο φυλακίζεται και πάλι.
Έχει πλέον ξημερώσει
καλημέρα . . .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
