Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Άτιτλος
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130914 Τραγούδια, 269490 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Άτιτλος
 still trying to find me...
 
Πάντα στέκομαι μπροστά σου τσακισμένη
μουτζουρωμένη από λάθη και ανάγκες...
Κι ενώ δεν αντέχω τις πληγές μου να κοιτάξω
εκεί στο πάντα δεν ντρέπομαι πια για την ζωή μου...
Για τις μεγάλες πτώσεις και τα ατελείωτα κολλήματα μου.
...
Στην τύχη των στιγμών πιστέυω κι απιστώ
Κι εσύ υπάρχεις πάντα στις πιο άτυχες...
Υπάρχεις όταν με μισώ
όταν έχω πια ξεχάσει πως υπάρχω...
Κι εκεί σ'αγαπάω!
...κι ας μη σε ξέρω...
...
Δεν ξέρεις τι κάνω, τι μου φταίει δεν ξέρεις,
κανείς δεν ξέρει...
Μα πάντα ανιχνεύεις την μυρωδιά των φόβων μου..!
...
Αυτοί οι φόβοι μου.
Που όσο μεγαλώνω
μεγαλώνουν,
με πονάνε και,
ματώνουν...

Εκεί που το μυαλό μου μηδενίζει
γυρνάς αντίστροφα τον χρόνο, και,
κάνεις τους φόβους μου γελοίους!
Τους ντύνεις με κουρέλια,
τους βαζεις προβοσκίδες,
και τότε εκείνοι σε κοιτούν τρομαγμένοι και
το βάζουν στα πόδια...
Και μέσα απ' την σιωπή,
μου μαθαίνεις να γελώ μαζί τους...

[align=center]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Πρόσωπα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
malkon64
24-09-2009 @ 17:03
Και μέσα απ' την σιωπή,
μου μαθαίνεις να γελώ μαζί τους...

christina Sυγχαρητήρια γράφεις Πάρα Πολύ Ωραία !!!!!!!!!!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
24-09-2009 @ 21:35
Εκεί που το μυαλό μου μηδενίζει
γυρνάς αντίστροφα τον χρόνο, και,
κάνεις τους φόβους μου γελοίους!
Τους ντύνεις με κουρέλια,
τους βαζεις προβοσκίδες,
και τότε εκείνοι σε κοιτούν τρομαγμένοι και
το βάζουν στα πόδια...
Και μέσα απ' την σιωπή,
μου μαθαίνεις να γελώ μαζί τους...

Πολύ όμορφο!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
24-09-2009 @ 21:35
Εκεί που το μυαλό μου μηδενίζει
γυρνάς αντίστροφα τον χρόνο, και,
κάνεις τους φόβους μου γελοίους!
Τους ντύνεις με κουρέλια,
τους βαζεις προβοσκίδες,
και τότε εκείνοι σε κοιτούν τρομαγμένοι και
το βάζουν στα πόδια...
Και μέσα απ' την σιωπή,
μου μαθαίνεις να γελώ μαζί τους...

Πολύ όμορφο!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
nioufaro
25-09-2009 @ 03:06
na sa ste kala ::smile.::
Ναταλία...
25-09-2009 @ 04:16
Πολύ ωραίο ::yes.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο