stixoi.info: Τη σταύρωσα δύο φορές

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τη σταύρωσα δύο φορές

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130924 Τραγούδια, 269491 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Τη σταύρωσα δύο φορές

Έκανα ένα μεγάλο λάθος, το οποίο με βοήθησε να καταλάβω ότι πρέπει να προσέχω τα λόγια που λέω στα παιδιά...όμως δυστυχώς και πάλι κάνω λάθη και πάλι ζητάω συγνώμη και πάλι...

Τη σταύρωσα δύο φορές

Ήταν η πρώτη μου μέρα σε σχολείο ως αντικαταστάτης καθηγητής
ενός θεολόγου που τον φώναζαν οι μαθητές θεούλη.
Μπήκα σε Δευτέρα Λυκείου και κοίταζα τα παιδιά που με κοίταζαν.
Κύριε αφού είναι το πρώτο μας μάθημα μπορείτε να μας μιλήσετε για το σατανισμό;
Ασφαλώς τους απάντησα και χαμογέλασα γιατί το θέμα αυτό το έπαιζα στα δάχτυλά μου.
Μετά τα τραγικά γεγονότα της Παλλήνης είχα διαβάσει τα πάντα.
Κάθε φορά που με δυσκόλευε μια τάξη έβγαζα τον άσσο από το μανίκι
και "κέρδιζα" την παρτίδα από τα παιδιά.
Χρησιμοποιούσα τη Σατανολογία αντί τη Θεολογία
για να κερδίζω εντυπώσεις ανάμεσα στους μαθητές μου.
Τα έλεγα με τέτοιο μαγικό τρόπο που τους γοήτευα και τους φόβιζα την ίδια ώρα.
Στην αρχή το έκανα απλά για να με προσέχουν.
Μετά κατάλαβα ότι η ματαιοδοξία μου είχε ανάγκη και τον εφηβικό θαυμασμό.
Εκείνη τη μέρα έδωσα ρεσιτάλ.
Περιέγραψα με έντονα κοκκινόμαυρα χρώματα τις αποτρόπαιες πράξεις των σατανιστών.
Μια μαθήτριά, ένα γλυκό κορίτσι στην όψη, σήκωσε το χέρι της.
Κύριε κύριε να ρωτήσω κάτι, με παρακάλεσε.
Είδα όμως ότι με το χέρι της έκανε το κεφάλι του τράγου
μια χειρονομία που ήξερα ότι τη συνηθίζουν οι νέοι σε ροκ συναυλίες.
Κύριε κύριε να ρωτήσω;
Την έβλεπα που επέμενε και όσο αντίκριζα το χέρι της ήθελα να την διαολοστείλω.
Μάλιστα νόμιζα ότι γελούσε ειρωνικά και με κορόιδευε.
Μάλιστα νόμιζα πως όλη η τάξη γελούσε ειρωνικά και με κορόιδευε.
Σα δε ντρέπεσαι παλιοκόριτσο της είπα που νόμισες ότι είσαι σε θέση να κοροϊδέψεις εμένα.
Σα δε ντρέπεστε παλιόπαιδα τους είπα που νομίσατε ότι είστε σε θέση να κοροϊδέψετε εμένα.
Το καημένο το κορίτσι άλλαξε χρώμα.
Η καημένη τάξη άλλαξε χρώμα.
Το κορίτσι κατέβασε το χέρι της και το έβαλε κάτω από το θρανίο.
Ήτανε το παιδάκι που πριν χρόνια έβαλε το χέρι της στη μηχανή του κιμά
στο κρεοπωλείο του πατέρα της και έχασε δύο δάχτυλα.
Το κορίτσι δεν έκανε το κεφάλι του τράγου με το χέρι της.
Της έλειπαν δυο δάχτυλα.
Το τρίτο και το τέταρτο από την μεριά του αντίχειρα.
Ήθελα να πεθάνω από την ντροπή μου.
Σταύρωσα το κορίτσι σκέφτηκα.
Το είδα που καταλυπήθηκε.
Είδα τους συμμαθητές της αγριεμένους να θέλουν να με λυντσάρουν.
Ευτυχώς χτύπησε το κουδούνι.
Το διάλειμμα πήγα και την βρήκα.
Με κοίταξε στα μάτια και κατάλαβε μέσα από τα δικά μου ότι κατάλαβα πόσο την πλήγωσα.
Μου έσφιξε το χέρι με τα τρία της δάχτυλα και μου είπε είναι εντάξει Κύριε μην κλαίτε.
Της φίλησα το χέρι και πήγα σαν το Πέτρο σε μια γωνιά και συνέχισα να κλαίω πικρά.
Αυτό το κορίτσι μεγάλωσε από τότε και έγινε ολόκληρη γυναίκα.
Την είδα τελευταία σε μια συναυλία του Πλιάτσικα.
Με πλησίασε και με το κανονικό της χέρι, αυτό με τα πέντε δάχτυλα,
μου έκανε χαμογελώντας το κεφάλι του τράγου.
Τώρα έχεις κάθε λόγο να με μαλώσεις μου είπε.
Τώρα έχω κάθε λόγο να προσέχω τον κάθε μου λόγο της είπα.
Πήρα τον αντίχειρα και τον ένωσα με τα δύο διπλανά του δάχτυλα.
Έκανα μ’ αυτά τα τρία δάχτυλα το σημείο του σταυρού.
Ξανασταύρωσα το κορίτσι.
Και το είδα που καταχάρηκε.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 32 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

αγάπα και κάνε ότι θέλεις

χάρης ο κύπριος 26-09-2009 @ 06:21	http://www.youtube.com/watch?v=bhHSc7gAq58
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ 26-09-2009 @ 06:52	::yes.:: ::yes.::
akolouthos 26-09-2009 @ 07:15	..................................... ::yes.:: ::yes.::
petrwnas 26-09-2009 @ 07:21	Καλησπερα Χαρη!!!!! εισαι απιθανος φιλε!!! ::up.:: ::up.::
Ηypocrisy 26-09-2009 @ 07:30	γεια σου Χαρη μου .. χαρα να δινεις .. να χαιρεσαι.. ::hug.:: ::love.::
Ιχνηλάτης 26-09-2009 @ 07:44	Δέκα φορές αναστέναξα ρε Χάρη! Και ο κόμπος εκεί!
pithanos 26-09-2009 @ 07:46	....................
iraklisv 26-09-2009 @ 07:56	Ο νους αμαρτανει αλλα η καρδια χαμογελα! Να εισαι καλα Φιλε μου.
oneiropola 26-09-2009 @ 08:02	::yes.:: ..................................
Christa E. 26-09-2009 @ 08:13	Δάκρυσα...αλήθεια!!!! Μαθήματα ζωής οι ιστορίες σου!!!! ::theos.:: ::theos.:: Την καλησπέρα μου Χάρη!!! ::theos.::
Ζήνωνας 26-09-2009 @ 09:03	Καλησπέρα Χάρη. Κάθε φορά που ανοίγω μια δημιουργία σου, γνωρίζω ότι όταν την διαβάσω θα μου δώσει ένα μάθημα ζωής. Σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτό! Καλό υπόλοιπο Σαββάτου και να έχεις μια υπέροχη Κυριακή μαζί με την οικογένειά σου! Ο Θεός μαζί σας!
χάρης ο κύπριος 26-09-2009 @ 09:15	Καλησπερίζω όλους μου τους καλούς στιχόφιλους ! ! ! Μέσα από την καθημερινότητα του σχολείου ο δάσκαλος διδάσκει και διδάσκεται.Μοιράζομαι μαζί σας κάποιες στιγμές που σημάδεψαν τη ζωή μου, καλές ή κακές και μου έχουν αφήσει κάτι πικρό ή κάτι γλυκό, κάτι λυπημένο ή κάτι χαρούμενο. Θα το ξαναπώ κι ας γίνομαι κουραστικός. Τα παιδιά είναι ότι πιο όμορφο έχει αυτός ο κόσμος.Είναι τα πιο όμορφα στολίδια του θεού στο δέντρο της ζωής. Είναι τιμή μου που ασχολούμαι μαζί τους.Ας μου συγχωρούν τις αδυναμίες και τα λάθη μου. Η εκπαίδευση είναι μέτωπο που δίνονται μάχες. Εύχομαι και για μένα και για όλους τους δασκάλους να στοχεύουμε στη σωστή κατεύθυνση. Την αγάπη μου σε όλους και καλό σβκ ! ! !
Jorlin 26-09-2009 @ 09:34	::oh.:: Aπίστευτη ιστορία!! Έχεις πολύ τρυφερή ψυχή... μπράβο!! Χαίρομαι που όλα έληξαν αισίως, σ' ένιωσα όσο δε φαντάζεσαι... Συμφωνώ με Ζήνωνα ως προς το ότι οι δημιουργίες σου περιέχουν πάντα πολύτιμα μαθήματα ζωής . . .
ΚατεριναΘεωνα 26-09-2009 @ 10:01	ΦΟΒΑΤΑΙ Ο ΧΑΡΗΣ ΤΟ ΘΕΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΡΙΟ ΤΟ ΧΑΡΗ ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΕΝΟΙΩΣΕΣ ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΣ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ............. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΕΣ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΚΑΙ ΒΙΑΣΤΗΚΕΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΠΛΗΓΩΘΗΚΕΣ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΟΥ ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΙ ΕΝΟΧΕΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΗ ΕΚΒΑΣΗ ΚΑΛΗΝΥΧΤΙΖΩ ΜΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕ!!!!!!!! ::theos.::
heardline 26-09-2009 @ 10:23	Εγώ να δεις πως συγκινήθηκα φίλε Χάρη, έχεις κότσια φαίνεται και έκανες καλά με την αυτοκριτική σου αυτή, σε τιμά. Είσαι πολύ άξιο παιδί Χάρη, να το ξέρεις, μπράβο !!!!!!!!!
Ιππαρχος 26-09-2009 @ 10:29	Τρομερή ιστορία Χάρη! Και μην ανησυχείς, τα παιδιά έχουν αλάθητο κριτήριο, ειδικά στο να ξεχωρίζουν τους καλούς δασκάλους. Στο έχω ξαναπεί, τυχερά παιδιά!
elpidakwstopoulou 26-09-2009 @ 10:53	Εκείνο το σπίτι φαντάζει μακριά στον κάμπο με το νερό στα ριζά του και το φως ανατολικά στα μεγάλα παράθυρα Το σπίτι της καρδιάς του……… ::theos.:: ::hug.::
Α.Ε. ΕΠΕ 26-09-2009 @ 11:56	Αγαπημένε μου και δυστυχώς σπάνιε Δάσκαλε. Μολονότι όπως θά λεγε και η σπουδαία μου φίλη "ουδείς άσφαλτος" κι όπως κάποιος παλιός καλός επιστήμων "τα παιδιά συγχωρούν τα μικρά σφάλματα ενώ τα μεγάλα όχι" (Ματσανιώτης) νομίζω κι εγώ, πως οφείλουμε να έχουμε τη συναίσθηση των λαθών μας και να μην τα ξεχνάμε ώστε και να μην τα επαναλαμβάνουμε, αλλά και να μεταφέρουμε σωστά την εμπειρία μας στους νεώτερους. Συχνά, συζητώντας με τα παιδιά μου (παντρεμένοι ενήλικες πια) τους παρακαλώ να θυμηθούν τα σφάλματά μου ως μητέρας. Γελάνε και μου απαντούν πως πέρασαν όμορφα παιδικά χρόνια. Τους επισημαίνω πως δεν έχουν δικαίωμα να ξεχνούν, πρώτον γιατί θα πρέπει να αποφύγουν την επανάληψη, και δεύτερον γιατί μου οφείλουν μια ειλικρινή συγγνώμη λόγω εντίμου προτέρου μου βίου! Ευτυχώς, έχω συγκρατήσει στη μνήμη μου πολλά απ' τα λάθη μου και τους τα θυμίζω εγώ... Σε φιλώ και σ' ευχαριστώ που υπάρχεις. ::love.::
Helene52 26-09-2009 @ 13:07	Τρομερή ιστορία που καθηλώνει ....... από έναν υπέροχο καθηγητή και σπάνιο άνθρωπο που μέσα τους κρύβει ένα θησαυρό ....... Τα λάθη ανθρώπινα είναι Χάρη μου ...... αρκεί ο καθένας μας να τα αναγνωρίζει και εσύ .... έχεις αυτό το σπάνιο αγαθό ....... Σε ευχαριστώ που σε διαβάζω !!!!!!!! Μία υπέροχη βραδιά να έχεις με την οικογένειά σου και αύριο μια καλύτερη και φωτεινή μέρα ::love.:: ::hug.:: ::hug.::
niotis@yahoo.gr 26-09-2009 @ 13:43	ειναι μεσα την καθημερηνοτητα πολυ συγκηνιτικο φιλε μου λες και καθομασταν στα πητσηδια ο ενας απεναντη στον αλλο και μου ελεγες την ιστορια πραγματικα ειμαι τυχερος που σε γνωρισα απο κοντα πολους χερετησμους ::hug.:: ::theos.:: ::theos.::
χάρης ο κύπριος 26-09-2009 @ 14:12	Σας ευχαριστώ όλους μέσα απ'την καρδιά μου !
Ηώς 26-09-2009 @ 14:12	ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΜΕΙΣ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΧΑΡΗ ΜΟΥ.....ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΑΠΑΝΩΤΑ ΠΑΛΙ.......ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΤΕΝΗΣ........... ::hug.:: ::hug.::
Αστεροτρόπιο (Jeny) 26-09-2009 @ 14:24	Δεν θυμάμαι αν στο έχω ξαναπεί όμως κάθε φορά οι ιστορίες σου με καθηλώνουν. Ο τρόπος που τις δίνεις, η ανατροπή, η παραδοχή, ξεπερνά πάντα και το όποιο ηθικό δίδαγμα. ::smile.::
idroxoos 26-09-2009 @ 16:51	::yes.:: ::yes.:: ::smile.::
karpox 27-09-2009 @ 10:24	::love.:: ::kiss.:: ::kiss.::
arpistre 27-09-2009 @ 17:23	συγκινητικός, χάρη!! και με γραφή που κυλάει..
Ελένη Σ. 04-10-2009 @ 23:22	Πώς να μπορέσεις να συγκρατήσεις τώρα τα δάκρυα;;; Και τι να εξηγείς σ’ όλους τους γύρω σου…για έναν υπέροχο ΑΝΘΡΩΠΟ, για έναν υπέροχο ΦΙΛΟ!;;; Είναι όντως τα ομορφότερα στολίδια στο δέντρο της ζωής…το ξέρω καλά φίλε μου!
Μελαγχολικό Πορτοκαλί 05-10-2009 @ 14:41	Εγώ θέλω μόνο να ευχηθώ στον κύριο Χαραλαμπο να 'ναι πάντα καλά και να συνεχίζει να γεμίζει τις ζωές των μαθητών με καλοσύνη, με τον μοναδικό του πάντα τρόπο. Εννοείται πως ακόμα το φέρνουμε στο μυαλό μας, όταν έδώ στη "ξενιτιά" που ήρθαμε για σπουδές και τον αγαπούμε όλοι πάρα πολυ.
kleos 26-11-2009 @ 12:43	Η πρώτη ιστορία που μας είπες όταν πρωτοήρθες στο σχολείο. Ακόμα την θυμάμαι σαν να ταν χθες. Μακάρι του χρόνου να ξαναβρεθώ στην τάξη σου.
DANAIMAIOU 14-07-2013 @ 21:31	::love.:: ::love.:: ::love.:: Πήρα τον αντίχειρα και τον ένωσα με τα δύο διπλανά του δάχτυλα. Έκανα μ’ αυτά τα τρία δάχτυλα το σημείο του σταυρού. Ξανασταύρωσα το κορίτσι. Και το είδα που καταχάρηκε.
karpox 15-07-2013 @ 00:04	::kiss.::
Ο μαθητής 19-10-2014 @ 13:50	Διδακτικές οι ιστορίες σου Δάσκαλε...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο