| |
Ώρες
της ασίγαστης θλίψης:
που πολύ μου χει λείψει
ένα βλέμμα θαρρώ
χώρες
που δεν είναι και τόποι
που δε βρίσκονται ανθρώποι
να αγαπούν, ν’ αγαπώ
δρόμο
δεν ανοίγουν τα λόγια
λεπτοδείκτες ,ρολόγια
δείχνουν μόνο πως ζω
όμως
να! που βρίσκω το θάρρος
να νικήσω το βάρος
να υψωθώ να ανοιχτώ
σάμπως
μες στης νύχτας το θάμπος
να μου ανοίγεται κάμπος...
προχωρώ θαρρετά
λάμπω,
κοινωνώ απ’ την πηγή σου
και πεθαίνω μαζί σου
δεν υπάρχει «μετά»
κι είναι
σαν να ανάβω αναπτήρα
σαν να καίω ό,τι πήρα
από αιώνων ζωή
μνήμες
πια ,δεν έχουν τα μάτια
μόνο κάτι κομμάτια
που με κόβουν...γυαλί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
