stixoi.info: Γιατί αυτοκτονούν οι ποιητές

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Γιατί αυτοκτονούν οι ποιητές

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130603 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Γιατί αυτοκτονούν οι ποιητές

[I]Έγραψε ο φίλος μου ο Πέτρος(suaddo)το Ταξίδι.Εδώ, λίγο πιό κάτω.
Ήθελε να το αφιερώσει στη μνήμη της Κατερίνας Γώγου.
Μα ντρέπεται ο Πέτρος,17 χρονών παιδί λέει,είναι ιεροσυλία .....
Ξέρεις τι σκέπτομαι Πέτρο?
Είναι άδικο αν δε το αναφέρεις.Για αυτήν.

Πετάχτηκα από τον ύπνο μου τρομαγμένος.
Καιρό είχα να δώ όνειρο,μα αυτό.....
Σε ένα ψηλό λόφο πάρα πολλοί άνθρωποι καθισμένοι στο χώμα.
Τα πόδια τους κρέμονται από το κάθετο λόφο στο κενό.
Τα χέρια τους,πίσω τους,βυθίζονται στο μαλακό χώμα,το ανασκαλεύουν.
Άντρες και γυναίκες μαυροφορεμένοι.Μάλλον αυτό υπωδηλώνει κηδεία.
Πλησιάζω αργά στην άκρη του λόφου να δω.
Τρομάζω απο το ύψος και κάνω λίγα βήματα πίσω.
Αλλά η περιέργεια......ξαναπλησιάζω και κοιτάω κάτω, στη βάση του λόφου.
Εκεί υπάρχει ένας χωμάτινος δρόμος.
Σε αυτόν περπατούν λίγα άτομα, μία μικρή πομπή.
Οι συγγενείς σκέπτομαι.
Πίσω τους δύο πανέμορφα κατάμαυρα άλογα στολισμένα με κόκκινες γιρλάντες.
Σέρνουν ένα μικρό φορείο με ρόδες που επάνω του βρίσκεται ένα σώμα.
Κανένας δεν τα οδηγεί ή τα κρατάει.Απλά ακολουθούν.
Πότε πότε σταματούν και σηκώνονται περήφανα στα δυό τους πόδια.
Και τότε όλο αυτό το σκηνικό αποκτά μεγαλοπρέπεια.
Μένω να θαυμάζω τα άλογα και χωρίς να καταλάβω πως,ξέρω ότι παρακολουθώ
τη κηδεία ενός ποιητή.

Τα λόγια σου τα σύννεφα μαγεύουν
παραληρείς-πέφτουνε δάκρυα βροχής
δυό εαυτοί που ζούνε μέσα σου παλεύουν
σχιζοφρενής και ανέραστος ποιητής.

Διαβάζοντας το Γέρο του Χέμινγουει κάπου στα δεκαπέντε μου μαγεύτηκα.
Από την επιμονή και το πείσμα,από τον έρωτα για τη ζωή, του Γέρου και του ίδιου
του Χέμινγουει.
Ποτέ δε κατάλαβα τους θλιμμένους ποιητές.
Ψέματα.Τους κατάλαβα πολύ καλά.
Μερικοί είναι κρυμένοι στο παραπάνω τετράστιχο.
Χαρισματικοί άνθρωποι,πέννα δυνατή,βουτηγμένη στο μελάνι της κατάθλιψης.
Από τα άδικα του κόσμου.
Ψέματα.Από την αδυναμία του εαυτού τους.
Να ζήσουν.
Να παλέψουν,να κατακτήσουν,να αγαπήσουν,να αγαπηθούν.
Παρατηρούν τη ζωή απ'τις μισάνοιχτες γρίλιες του παραθύρου τους
μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο,καθισμένοι στο γραφείο τους
εμπρός σε σωρούς πεθαμένων ονείρων μεταμορφωμένων σε ποιήματα.
Δε ζουν,φαντάζονται ότι ζουν.

Κανείς δε σου είπε πως δε ζείς, έχεις πεθάνει
τα ποιήματα σου όλα πνιγμένα μες τις σκόνες
κανείς δεν ήρθε να σε βγάλει απ' τη πλάνη
που λες αθάνατος θα μείνεις στους αιώνες

Κάτι παράξενο συμβαίνει στο μυαλό τους,ξέρουν.
Ξέρουν πως η θλίψη τους θα αγγίξει κάποιους.
Κάποιους ασταθείς σα τους ίδιους χαρακτήρες.
Αυτόματα θα ταυτιστούν με το θλιμένο ποιητή.
Θα ερωτευτούν το ποιητή,ό,τι γράφει,αφού δεν ερωτεύτηκε ποτέ και κανένας
τη φυσική παρουσία του,το χαμόγελό του,τη δίψα και το πάθος του γιά τη ζωή.
Μέσα από τους άλλους ζει ο θλιμένος ποιητής,
ένας μακάβριος ξενιστής σε ξένες ζωές.
Με μιά διαστροφή.Να ζήσει για πάντα.

Δυστυχισμένε ποιητή πως σε λυπάμαι
θα'ρθεί ο διάβολος να πάρει τη ψυχή σου
θα σ'ειρωνεύονται στοιχειά και θα γελάνε
γιά τη χαμένη κι'αδιάφορη ζωή σου

Γιατί αυτοκτονούν οι ποιητές Πέτρο?
Γιά τον ίδιο λόγο που έχουν όλοι οι αυτόχειρες.
Είναι ανίκανοι να ζήσουν.
Η ποιήση τους μπορεί να εξιδανικεύει το θάνατο,
ο λόγος όμως είναι τόσο κοινός......
Βγάλε την ασφάλεια από το όπλο σου ποιητή.
Πλησίασε το πιστόλι στο κρόταφο.
Πυροβόλησε.
Εγώ τουλάχιστον,δε πρόκειται να διαβάσω ούτε το στερνό σου σημείωμα.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 28 Στα αγαπημένα: 4


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Σε κάθε στίχο μου υπάρχει ένας ψύλλος

monajia 03-10-2009 @ 23:45	πολυ καλος πεζος λογος.. ::up.:: ::up.:: ::up.::
dodoka 03-10-2009 @ 23:52	Καλημέρα .... δεν νομίζω οτι η ψυχή των ποιητών έχει τόση μαυρίλα όπως μας λες σ αυτην την όντως υπέροχη γραφή σου... η ψυχή των ποιητών ειναι γεμάτη αγάπη, όνειρα, χρώματα, . υπάρχουν βέβαια πάντα και οι εξαιρέσεις... ::no.:: ::yes.::
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ 04-10-2009 @ 00:02	Για τις εξαιρεσεις γραφω και εγω,αυτους που στελνουν στην αυτοκτονια νεα παιδια,αφου πρωτα τα τυλιξουν με τη καταθλιψη τους
ekptwtos 04-10-2009 @ 00:03	αν ενας ποιητης βλεπει και αισθανεται οσα καποιος δεν ειδε και δεν αισθανθηκε ποτε κι αυτο σημαινει οτι ειναι ανικανος να ζει και οδηγηται στην αυτοκτονια φαντασου φιλε Γιαννη ποσο ανικανος ειναι να ζησει αυτος που δε τα βλεπει.... για να γραψεις οτι δεν θα πεθανεις ποτε και θα μεινεις αθανατος,σημαινει οτι το ενιωσες,οτι το ποθησες,οτι το ονειρευτηκες.... ανεξαρτητα απ το τι θα συμβει στο τελος σημασια εχει αυτη ακριβως η ονειροποληση.... καλυτερα με ονειρα και γνωση παρα βουτηγμενος στην αγνοια και θυμα της κοινωνιας.... οι ποιητες θλιβονται γιατι ξερουν πως αυτο που οι αλλοι ονομαζουν ζωη ειναι ψευτικο,κατασκευασμενο.... οι ποιητες ξερουν πως ο θανατος δεν ειναι το τελος,νοσταλγουν το μακρινο βασιλειο της καρδιας,εκει που βρισκεται ο Πατερας μας και μας περιμενει.... η καινη διαθηκη γραφει: Ο Κυριος ειπε ´´εν τω κοσμω θλιψην εξεται,αλλα θαρσειται,εγω νενικησα τον Κοσμον . Ο Πατηρ μας δεν ειναι ο αρχοντας του Κοσμου τουτου.´´ Οι ποιητες αντικρυζουν τα αστρα και δακρυζουν γιατι μονο αυτοι αισθανονται την μακρινη συγγενεια με το πνευμα του συμπαντος...το καλεσμα της εξοριστης πατριδας... οι ποιητες θλιβονται γιατι γνωριζουν τη ματαιοτητα αλλα ποιων πραγματων τη ματαιοτητα;αυτων που υπαρχουν εδω,σε αυτη τη μερια,εδω που εκπεσαμε,εδω που δεν κυβερνα ο δικαιος Πατερας,εδω που ολα ειναι κατασκευασμενα για να ειναι ματαια,εδω που η ελπιδα ειναι και πρεπει να ειναι παντα μελαγχολικη αφου γεννιεται σε εναν ψευτικο κοσμο γεματο πονο κι αδικια.... κοιτα μια νυχτα θεοσκοτεινη φιλε Γιαννη τη μαυριλα του συμπαντος που σε πλακωνει....κοιτα με ελευθερη καρδια..... κι ισως πανω απ τον πολικο αστερα να δεις τα προσωπα του Καρυωτάκη,του Παυλου,του Σαιξπηρ,του Κάφκα,του Ανιέρην,του Μπωντλαίρ,προσωπα σιωπηλα κι ευγενικα,γυρνουν τη μανιβελα του Κοσμου αργα,με ενα γλυκο χαμογελο στα χειλη και οι γαλαξιες φιδογυριζουν μεσα στο σκοταδι... καποια στιγμη θα μαστε και εμεις εκει,εγω κι εσυ,θα συνεργαστουμε με τον θεο στο παιχνιδι αυτο και τις νυχτες θα χουμε πολλα να του πουμε,πινοντας τσαι,διπλα απο το τζακι,χαιδευοντας με τα δαχτυλα μας τα νεφελωματα που διακοσμουν το σαλονι και θα σκεφτομαστε τις λυπες της ζωης μας και θα γελαμε δυνατα,μαζι με τα αγαπημενα μας προσωπα που τοσο μας ειχαν λειψει,σε μια νυχτα ατελειωτη γεματη υπεροχα τραγουδια κι αδελφικες αγκαλιες...... κοιτα μια θεοσκοτεινη νυχτα τη μαυριλα του συμπαντος που σε πλακωνει φιλε Γιαννη....ειναι δυνατον ολα αυτα να υπαρχουν για να ναι απλως ματαια; κοιτα Γιαννη....κοιτα με ελευθερη καρδια....
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ 04-10-2009 @ 00:43	Συμφωνουμε σε πολλα πραγματα φιλε μου Εκπτωτε. Μα αυτη η πλαστη πραγματικοτητα που λεγεται ζωη ειναι μια δοκιμασια της αθανατης ψυχης που πρεπει να τη περασει για να φτασει στη Θεωση η οπως αλλιως το λεν οι θρησκειες. Η αυτοκτονια ειναι διακοπη της ενεργειακης ροης της ψυχης. Πολλα τα σκαλοπατια που πρεπει να ανεβει η ψυχη και εδω αλλο ενα. Αν δεν εχεις τη δυναμη να το αντεξεις,δεν σου αξιζει το αιωνιο. Δεν εχουν τη Γνωση μονο οι ποιητες,ξερουν πολλοι οτι ο θανατος ειναι η μεταβαση,και η ελπιδα ποτε δεν ειναι μελαγχολικη. Κοιταω το ορατο συμπαν μου, νιωθω την αρμονια του,ελπιζω. Αλλοι επιλεγουν να δουν τη μαυριλα του οπως λες,εγω επιλεγω να δω τη τελειοτητα του,ανησυχη ψυχη,οχι αυτοχειρας ποιητης
μηχανοδηγος 04-10-2009 @ 00:51	Να ζούμε...για να γράφουμε.....
oneiropola 04-10-2009 @ 00:57	καλημερα ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
La Petite 04-10-2009 @ 00:57	Απίστευτο......... μόλις το πρωί κοιτούσα ένα cd που έχω με απαγγελίες της Κατερίνας Γώγου και σκεφτόμουν να δημοσιεύσω μια από αυτές τις μέρες τη μοναξιά... ::blush.:: Και για να το ελαφρύνω και λίγο.... θα το συζητήσω με τον Παπαρίμα για ποιο λόγο αυτοκτονούν οι ποιητές... (κυρίως το που πάνε για να φουντάρουν και θα σου πω.... ) ::rol.::
ekptwtos 04-10-2009 @ 01:03	συμφωνω με το ανησυχη ψυχη Γιαννη,κι εγω πιστευω οτι ειναι αδικο να χανονται οι αυτοχειρες... υπαρχει ενα προβλημα ομως.... καθε φορα που σκεφτομαι ολους αυτους τους ποιητες που εδωσαν αδοξα τελος στη ζωη τους,ποσο ανωτερα πνευματα ηταν,τις καταπληκτικες σκεψεις που εκαναν,τοτε ερχεται μια μικρη φωνη μεσα μου και ψιθυριζει μια λεξη που με ενοχλει ιδιαιτερα... συμβιβασμος.... ειναι να μη βουτηξεις στα πολυ βαθια Γιαννη....να μη μαθεις πολλες αληθειες.....τοτε δεν υπαρχει γυρισμος..... οσο για το συμπαν μονο τελειο δεν ειναι.......αλλα εκει μεσα στις ατελειες του κρυβονται πολλες αληθειες....δυσβασταχτες για τον κοινο νου...(βλεπε μαυρες τρυπες κ.τ.λ) παντως σιγουρο ειναι πως η λυση δεν ειναι η αυτοκτονια...δε μπορει να αυτοκτονησουμε ολοι.... αλλα αυτη η φωνη ολο ερχεται και ξαναερχεται..... συμβιβασμος.....συμβιβασμος.....συμβιβασμος....... και με στοιχειωνει.........
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ 04-10-2009 @ 01:23	Συμβιβασμος ειναι να αποδεχεσαι την ηττα,να μην εχεις το κουραγιο να το παλευεις. Δεν ειναι απαραιτητο νομιζω να συμφωνουμε ολοι με καποια αποψη. Αυτη ειναι η δικη μου,καποιος αλλος θα εχει τη δικη του και καπως ετσι η ζωη συνεχιζεται.... Οσο για τις αληθειες νομιζω πως εκει που δε το περιμενα, χωρις καν να το φανταζομαι,ανοιξαν καποια καναλια,συμπαντικα θα ελεγα και βρικω και καταλαβαινω πολλες,οντως δεν υπαρχει γυρισμος μα ειχα και εγω ερωτησεις και τα ψεματα δε με ικανοποιηουσαν ποτε.
χρηστος καραμανος 04-10-2009 @ 01:34	Δυστυχισμένε ποιητή πως σε λυπάμαι θα'ρθεί ο διάβολος να πάρει τη ψυχή σου θα σ'ειρωνεύονται στοιχειά και θα γελάνε γιά τη χαμένη κι'αδιάφορη ζωή σου ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ιχνηλάτης 04-10-2009 @ 01:36	Οι ποιητές που αυτοκτόνησαν, ήταν όλοι ασυμβιβαστοι. Γύρισαν την πλάτη στη ζωή των άλλων, την συμβιβασμένη και ξεχώρισαν. (Δύσκολο, εως ακτόρθωτο, εως τρελό, για τους κοινούς θνητούς).
ΚΑΡΑΝΤΙ 04-10-2009 @ 02:04	έτσι είναι Ιχνηλάτη
tarifula 04-10-2009 @ 04:51	την αυτοκτονια Γιαννη (ποιητη η οχι), μπορεις να τη δεις οπως ολα τα πραγματα απο δυο οπτικες γωνιες...η σαν πολυ θαρρος..η..σα μεγαλη δειλια... γεννιομαστε με 2 αντιξοα πραγματα.. το ενστικτο της επιβιωσης..και τη γνωση του θανατου μας..(βεβαια στη πλειοψηφια θελουμε να θυμομαστε μονο το πρωτο...) ειναι το μεγαλο θαρρος που σε κανει να παραδεχτεις την αδυναμια σου για ζωη και να δεις την αληθεια καταματα.. και ειναι η μεγαλη δειλια που σε οδηγει να πεις τερμα... η αντιστροφως.. ειναι η μεγαλη δειλια που δε σ'αφηνει να παραδεχτεις την αδυναμια σου για ζωη και να δεις την αληθεια καταματα...και ειναι το μεγαλο θαρρος που σε οδηγει στο τελος... δυό εαυτοί που ζούνε μέσα σου παλεύουν σχιζοφρενής και ανέραστος ποιητής. εγω κραταω αυτο...
Alchemist 04-10-2009 @ 04:58	Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν δυο λανθασμένες αναγνώσεις της αυτοκτονίας των ποιητών και γενικότερα! Η πρώτη είναι αυτή που θεωρεί τους αυτόχειρες ανάξιους λόγου και κατά τη γνώμη μου είναι η ίδια που με ένα τρόπο τους ωθεί στην αυτοκτονία. Ο λόγος είναι ότι αν ένας άνθρωπος αισθάνεται αδύναμος μπροστά σε μια κατάσταση και αυτοκτονήσει μάλλον φταίει η αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίστηκε. Δε νομίζω ότι κανείς αυτοκτονεί για ηρωισμό ή για υστεροφημία. Η δύναμη που λέμε ότι δεν έχουν, είναι αυτή που δεν τους προσφέραμε στηρίζοντάς τους. Άρα αυτή η πρώτη άποψη ούτε ερμηνεύει την αυτοκτονία ούτε βοηθά κάποιον. Η δεύτερη άποψη είναι αυτή που λέει πως οι ποιητές είναι ευαίσθητοι άνθρωποι, συναισθηματικοί κοκ και άρα είναι πιο επιρεπείς στην αυτοκτονία η οποία (νομοτελειακά) συνυπάρχει στο χώρο της ποίησης. Η άποψη αυτή πάλι δεν βοηθάει γιατί το βλέπει ως δεδομένο (για κάποιους τουλάχιστον) και ίσως γραφικό. Επιβεβαιώνει την εικόνα που ίσως θέλουμε να έχουμε στο μυαλό μας για τους ποιητές. Ίσως (απλά μια ιδέα), αν θέλουμε να μιλήσουμε για αυτοχειρία, να ξεφύγουμε απ' τους ποιητές. Ίσως σ'ένα άλλο φόρουμ να συζητάνε περί αυτοχειρίας των μηχανοδηγών(!). Πιο λογικό να συζητάμε για την αυτοκτονία των φαντάρων π.χ. Όπως και να χει δε νομίζω ότι πρέπει να μπλέκουμε την αυτοκτονία με την ιδιότητα ή κάτι άλλο... Τι λέτε?
ΚατεριναΘεωνα 04-10-2009 @ 06:35	ΤΩΡΑ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ ΤΙ ΛΕΝΕ? ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ .....ΚΑΛΟ ΑΠΟΒΡΑΔΟ(δεν μπορεις να πεις ποιητικοτατο) ΛΟΙΠΟΝ ΑΝ ΤΟ ΠΡΩΙ ΗΣΟΥΝ ΣΤΑ ΜΙΣΑ ΤΗΣ ΠΤΗΣΗΣ ΤΩΡΑ Η ΕΧΕΙΣ ΦΤΑΣΕΙ ΗΔΗ ΣΤΗΝ ΣΕΛΗΝΗ Η ΑΝ ΕΠΕΣΤΡΕΦΕΣ ΕΙΣΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΓΗ. ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΑΤΑΣ ΣΕ ΣΤΑΘΕΡΟ ΕΔΑΦΟΣ...................... ΚΑΙ ΖΕΙΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΗΣ ΠΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΟΥ ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΑΠ ΟΣΑ ΕΙΠΑΝ ΣΥΜΦΩΝΩ....... ΟΜΩΣ ΠΡΩΣΟΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΕΤΣΙ? ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΟΣΜΟ ΑΠΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΟΙ Π.Χ Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΥΡΙΩΣ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟΣ................. Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΝΟΣ ΑΣΗΜΑΝΤΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΙΣΚΟΥ ΑΝΤΕ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ.................
prince philip 04-10-2009 @ 06:37	::theos.:: ::theos.::
Jorlin 04-10-2009 @ 08:38	Όμορφα γραμμένο, αν και δε με εκφράζουν τα μηνύματα που εκπέμπει... Το να γράφεις ποιήματα, όσο μελαγχολικά κι αν είναι αυτά, αποτελεί για πολλούς μέσο έκφρασης ή και μέσο αντίδρασης, κι όχι μια εύκολη διαφυγή από την πραγματικότητα... Δεν είμαι σε θέση να (κατα)κρινω αυτούς που αυτοκτονούν (ποιητές και μη), απλά νιώθω λύπη γι' αυτούς... θλίβομαι για την ακραία απόγνωση που βίωσαν, η οποία μάλλον τους έφερε σ' αυτό το σημείο... Κατά τ' άλλα, με κάλυψαν οι Alchemist και Κατερίνα Θ...
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ 04-10-2009 @ 09:26	Παιδια ωραιες ολες οι αποψεις αλλα επειδη ξεφυγαμε λιγο μη ξεχνατε οτι οι ποιητες δεν ειναι σαν ολους τους αλλους εχουν τη δυναμη της πενας που δε την εχει ο μηχανοδηγος και επομενως μπορουν να επηρεαζουν(οπως λεει η Κατερινα). Μιλαω λοιπον για αυτον που πριν 10 χρονια γεμισε με τα ποιηματα του με καταθλιψη ενα 16χρονο κοριτσι στη γειτονια μου και αυτοκτονησε μιμουμενο το ποιητη. Ιχνηλατη και ΚΑΡΑΝΤΙ να περασουμε το μηνυμα τους λοιπον σε ολα τα παιδια,ετσι οπως το λετε. Δε συμβιβαζομαι, αρα αυτοκτωνω! Ειναι ο μονος δρομος. Κατα τα αλλα,ωραιο φεγγαρι σημερα,το ειδατε? ::smile.::
ΚατεριναΘεωνα 04-10-2009 @ 09:52	Ε .....ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΘΑ ΤΟ ΓΡΑΨΩ ΤΟ ΚΑΤΑΜΑΥΡΟ ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΣΤΑ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΑ ΜΟΥ ΤΟ ΣΥΖΗΤΟΥΣΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΤΙΧΟΠΑΡΕΑΣ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΜΑΥΡΟ............ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΠΑΡ ΟΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΚΥΡΙΩΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΩ? ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ? Ο ΧΑΛΑΣΜΟΣ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΜΑ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ ΤΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ Τ ΑΛΑΦΙ ΑΠ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΟΙ ΠΟΙΗΤΑΔΕΣ ΣΩΠΑΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΑΜΙΛΗΤΕΣ ΚΙ ΑΛΥΤΡΩΤΕΣ ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΘΗΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑ ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΜΕΤΡΟΥΝ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΙΚΡΟΩΡΕΣ ΠΟΥ ΣΤΕΡΕΨΕ ΤΟ ΛΑΔΙ ΑΠ ΤΙΣ ΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΔΕΝ ΦΩΤΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΤΑΥΓΙΕΣ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΕ ΚΑΘΕ ΚΕΦΑΤΗ ΟΨΗ Τ ΑΗΔΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΟΨΕΙ ΑΝΤΑΥΓΙΕΣ ΚΕΦΑΤΗ ΟΨΗ ΠΟΗΤΙΚΗ ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ ::laugh.:: ΕΛΑ ΜΩΡΕ 14 ΗΜΟΥΝ
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ 04-10-2009 @ 10:24	Μου αρεσε το τελευταιο τριστιχο ::laugh.:: Τα κακομοιρα τα αηδονακια. Κατερινα μου ::hug.::
Helene52 04-10-2009 @ 11:38	Πάντα να θέλεις να ζήσεις ..... γιατί αυτό είναι το σωστό .... τι να αφαιρείς μια ζωή ξένη ... τι την δική σου ... το ίδιο είναι για μένα ::yes.:: ::up.:: ::up.::
ΚΑΡΑΝΤΙ 04-10-2009 @ 14:11	όχι Γιάννη, δεν αυτοκτονούν όσοι είναι ασυμβίβαστοι αυτοκτονούν αυτοί που δεν μπορούν να βρουν τη διέξοδο... πραγματικά ωραίο το φεγγάρι απόψε... μια διέξοδος
ΚΑΡΑΝΤΙ 04-10-2009 @ 14:12	.
STARI1972 04-10-2009 @ 14:55	ο ποιητης πεθανει και αναγεννιεται μεσα απο τις γραμμες του ξορκια του μυαλου καθε λεξη... να διωξει το σκοταδι ζωγραφι--ζωντας το. Να φερει το φως υμνωντας το Ο ποιητης τις στιγμες που μπαινει στο Ιερο δεν ειναι ο ιδιος θνητος Σαν σταματα να γραφει, διαβαζει, και υστερα νονταλγει εκεινη την μια στιγμη που υπηρξε..ΠΟΙΗΤΗΣ Δυναμη Θεου εχουν οι μαγικες πενες Καταρα φερνουν σε οποιον χωρις γνωση της ιδιας την ζωης τα δωρα αυτα αγγιζουν.... λυτρωση σε εκεινους που η υπαρξη τους ειναι απο μονη της ενα δωρο δεν φταινε οι ποιητες μα τα χερια τα απαιδευτα που ανοιγουν το κουτι της Πανδωρας χωρις την Θεληση ,με αγνοια... ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ..Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ... ΜΕΝΕΙΣ
Νεφελοβάτης 05-10-2009 @ 05:46	Μεγάλες αλήθειες φίλε μου. Το να ζούμε είναι που έχει σημασία, κι όχι η αναπόληση μιας ζωής που δε ζήσαμε. Μια και ισχύει εκείνο που λέγετε.. Παραλλάσσοντας το «Ποτέ δεν είναι αργά», Προτιμώ το «Πάντα υπάρχει Χρόνος», μόνο που δεν ξέρουμε πόσος να συμπληρώσω..
morsecode 05-10-2009 @ 11:08	δεν θα μπορουσα να πω πολλα.νομιζω ο Καρυωτακης τα εχει πει ολα στην Μπαλαντα για τους Αδοξους Ποιητες και με το τελος που διαλεξε.κι εχω την εντυπωση πως οι ποιητες οπου κι αν πυροβοληθουν παντα στοχευουν την ΚΑΡΔΙΑ τους
suaddo 08-10-2009 @ 09:57	τωρα το ειδα γιαννη... τα λογια της ιδιας της ποιητριας Πάει. Αυτό ήταν. Χάθηκε η ζωή μου φίλε μέσα σε κίτρινους ανθρώπους βρώμικα τζάμια κι ανιστόρητους συμβιβασμούς. Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα που σού 'χα δείξει στη στροφή του δρόμου. Και δεν είναι που θέλω να ζήσω. Είναι το γαμώτο που δεν έζησα. Κι ούτε που θα σε ξαναδώ. Κατερινα Γωγου ευχαριστω για την απαντηση...αλλα ειναι οντως ιεροσυλια! υγ. η αυτοκτονια ειναι κατακριτεα, δεν ειπα ποτε οτι ειναι ο σωστος δρομος...να εξηγουμαστε!! ειναι η διακοπη του ταξιδιου που εχει καλα και ασχημα μονοπατια...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο