| |
[font=tahoma]Είναι πάντα ίδια ώρα
όταν έρχονται να με πάρουν
κι είναι πάντα πέντε
ένας για κάθε μάτι
ένας για κάθε μαύρη μεταξένια
κορδέλα
Περίεργο
που πάντα έρχονται
τις σπάνιες στιγμές που ‘μαι μόνος
περίεργο
που στα χειρουργικά κρεβάτια
μόνη αίσθηση απομένει
η όραση
το πιο περίεργο
που οι άνθρωποι βλέπουν
αυτά που πρέπει να δουν
Δε το ήξερα ότι
υπάρχει τέτοια σιωπή
που ακούγεται
ο υψίσυχνος βόμβος των νεύρων
οι ατέρμονες γαστρολογίες
ο φλοίσβος της καρδιάς
Δε το ήξερα ότι ο κόσμος
είναι ζωσμένος αυγοθήκες
τα πράγματα έχουν
βελουδένιες
ακούνητες αυλαίες
σιδερόβουλες
και μυρίζουν ώχρα
Κι αυτό που ακόμη
δε το ξέρω
όταν έρχονται
γιατί
είμαι πάντα εδώ
[/font]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
