| |
Στέγνωσαν τα χείλη μου
που ήμουνα μωρό
ακρίβυναν κι οι φίλοι μου
και βρέχομαι ποτό
πως θεραπεύεται κανείς
από τις μαχαιριές;
και θέλησες και εσύ να μπεις
σε όλες τις πληγές
μόνη απογοητεύομαι
στου σύμπαντος την γύρα
όνειρο που κοιμήθηκε
σαν ξύπνησε η μοίρα
Κι ούτε σε σένα θα σταθώ
μονάχη θα πετάξω
σαν το πουλί το ελεύθερο
χωρίς να το φωνάξω
έτσι βουβά θα σκέφτομαι
βουβά και θα θυμάμαι
βουβά να μην μαραίνομαι
σαν πάω... όπως πάνε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
