| |
Στο ξύλινο παγκάκι
Σαν κουρέλι που ζέχνει
Κοιμάμαι
Τ’ άραχλα χειμωνιάτικα βράδια
Μαζί με τον παγωμένο αγέρα
Που το καχεκτικό μου κορμί
Τυραννά.
Δεν έχω τίποτα
Σ’ αυτόν τον άδικο κόσμο
Που φυτοζωώ
Κι ο άπονος ήλιος
Σαν κάλπικο νόμισμα
Απ’ την τρυπημένη μου τσέπη
Στο λερωμένο πεζοδρόμιο
Κυλά.
Δεν κάνω όνειρα
Κι η ψυχή μου έχει γίνει μαύρη
Σαν τη νεκροφόρα
Που κάθε πρωινό
Αδειανή
Λες και με καλεί να με πάρει
Από μπροστά μου
Περνά.
Δεν αντέχω πια
Της ζωής η αγκαθωτή η στράτα
Με επλήγωσε βαθιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
