Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αθανασίες
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130744 Τραγούδια, 269453 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αθανασίες
 
Στης γειτονιάς μου το μικρό νεκροταφείο
Μαυροντυμένοι μπαινοβγαίνουν διαρκώς
Κι ενώ προσμένω κάποιο μπλε λεωφορείο
Πυκνό σκοτάδι εναλλάσσεται με φως...

Μες στην απόλυτη ετούτη ησυχία
Λιτούς ψιθύρους αφουγκράζομαι αμυδρά
Λες κι οι νεκροί απόψε βρήκαν ευκαιρία
Να μου μιλήσουν για της ζήσης τη χαρά...

Κι ενώ απόρριψη κι απόγνωση βιώνω
Γιατί συλλάβισα Αλήθειες που πονούν
"Μία Ζωή.. Μαρία.. - λένε - έχεις μόνο !
Αγάπη δίνουν.. όσοι ξέρουν ν' αγαπούν... "
...

Κανείς δεν φώναζε.. γαλήνια κι ωραία
- Σαν το Συμφέρον απουσίαζε εντελώς ! -
Με τους θανόντες.. ούζα ήπιαμε παρέα
Κι ο Χάρος έφυγε.. τρεκλίζοντας.. γυμνός !...

Κι απόψε έχασε μαζί μου το παιχνίδι
Ν' αναστηθούν.. ποιός το περίμενε.. νεκροί !
Κάθε ταφόπλακα να γίνει και σανίδι
Και να στηθούνε και τρικούβερτοι χοροί !!!...
...

Μα ήρθε στα πόδια μου.. άξαφνα.. ένα κορίτσι
Με άσπρο δέρμα.. με ολόχρυσα μαλλιά
"Πατέρα !".. φώναζε.. άδικα.. να την κρατήσει
Όταν μονάχη έπεσε - λέει - απ' τα σκαλιά...
...

Και ας τα δάκρυα κυλούσαν απ' τα μάτια
Και ας την κόρη μου θαρρούσα πως βαστώ
Είπα : " Κορίτσι μου.. στου Πόνου τα παλάτια
Σοφό Πατέρα θα σου βρω.. σαν τον Χριστό..."




20-11-2008




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
MARGARITA
13-10-2009 @ 10:12
θαυμάσιο....μπράβο σου
Μαρία Χ.
13-10-2009 @ 10:23
Σε απόλυτη απόγνωση.. και γνώση.. γραμμένο τότε...
ΜΝΗΜΩΝ
13-10-2009 @ 11:04
Είν' οι νεκροί μας ζωντανοί ξέρεις Μαρία
κι είναι αλήθεια που την ξέρουνε πολλοί
μα λίγοι θα γενούν αληθινή χορεία
για Του Χριστού μας την ζεστή αυλή
οι πιο πολλοί θα ζουν μέσα στην θλίψη
γιατί ενόσω ήταν ζωντανοί
δεν σβύσανε καμμιά τους τότε τύψη
με της συγγνώμης την υπομονή.....

Από τα πιο όμορφα ποιήματα που έχω διαβάσει ποτές μου και τα πιο απρόοπτα.... Υπέροχο Μαρία ...... Υπέροχο.....
ΜΝΗΜΩΝ
13-10-2009 @ 11:04
Είν' οι νεκροί μας ζωντανοί ξέρεις Μαρία
κι είναι αλήθεια που την ξέρουνε πολλοί
μα λίγοι θα γενούν αληθινή χορεία
για Του Χριστού μας την ζεστή αυλή
οι πιο πολλοί θα ζουν μέσα στην θλίψη
γιατί ενόσω ήταν ζωντανοί
δεν σβύσανε καμμιά τους τότε τύψη
με της συγγνώμης την υπομονή.....

Από τα πιο όμορφα ποιήματα που έχω διαβάσει ποτές μου και τα πιο απρόοπτα.... Υπέροχο Μαρία ...... Υπέροχο.....
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
13-10-2009 @ 12:35
με συγκίνησες ιδιαίτερα με την τελευταία στροφή
πολύ ιδιαίτερο Μαρία μου ::hug.:: ::kiss.::
Xωρολάτρης
13-10-2009 @ 12:57
Εξαιρετικό!
**Ηώς**
13-10-2009 @ 13:12
Κι ενώ απόρριψη κι απόγνωση βιώνω
Γιατί συλλάβισα Αλήθειες που πονούν
"Μία Ζωή.. Μαρία.. - λένε - έχεις μόνο !
Αγάπη δίνουν.. όσοι ξέρουν ν' αγαπούν... "

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΜΟΝΟ ::love.:: ::theos.:: ::theos.::
monajia
13-10-2009 @ 13:42
πολυ ιδιαιτερο και πολυ ομορφο...... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
oneiropola
13-10-2009 @ 14:01
Και ας τα δάκρυα κυλούσαν απ' τα μάτια
Και ας την κόρη μου θαρρούσα πως βαστώ
Είπα : " Κορίτσι μου.. στου Πόνου τα παλάτια
Σοφό Πατέρα θα σου βρω.. σαν τον Χριστό..."
οντως εξαιρετικο!!!!! ::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
ΕΛΕΑΝΝΑ
13-10-2009 @ 14:34
Και ας τα δάκρυα κυλούσαν απ' τα μάτια
Και ας την κόρη μου θαρρούσα πως βαστώ
Είπα : " Κορίτσι μου.. στου Πόνου τα παλάτια
Σοφό Πατέρα θα σου βρω.. σαν τον Χριστό..."

::love.:: Μαρία εισαι απιστευτη ποιητρια ::hug.:: ::hug.::
swordfish
14-10-2009 @ 00:50
Πολύ καλό!!! ::yes.:: ::up.:: ::kiss.::
Ναταλία...
14-10-2009 @ 02:13
Κι ενώ απόρριψη κι απόγνωση βιώνω
Γιατί συλλάβισα Αλήθειες που πονούν
"Μία Ζωή.. Μαρία.. - λένε - έχεις μόνο !
Αγάπη δίνουν.. όσοι ξέρουν ν' αγαπούν... "
...

Μα ήρθε στα πόδια μου.. άξαφνα.. ένα κορίτσι
Με άσπρο δέρμα.. με ολόχρυσα μαλλιά
"Πατέρα !".. φώναζε.. άδικα.. να την κρατήσει
Όταν μονάχη έπεσε - λέει - απ' τα σκαλιά...
...

Και ας τα δάκρυα κυλούσαν απ' τα μάτια
Και ας την κόρη μου θαρρούσα πως βαστώ
Είπα : " Κορίτσι μου.. στου Πόνου τα παλάτια
Σοφό Πατέρα θα σου βρω.. σαν τον Χριστό..."

Μαρία μου με συγκίνησες πολύ ::yes.:: ::hug.:: ::hug.::
John Fenix
20-11-2011 @ 21:48
Είσαι απίστευτηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη.
Χίλια μπράβο.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο