Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Στεγνά σιντριβάνια
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130577 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στεγνά σιντριβάνια
 «Η αγάπη φόβους και όνειρα δειπνά προτού ραγίσει, στου πόνου το ξωκλήσι αγιάζει η ερημιά»
 
[B]Στεγνά σιντριβάνια[/B]

Η σιωπή μου στέκεται χλωμή, μαραζωμένη
ανάμεσα στις άτακτες φωνές μιας απουσίας
που ξεφωνίζουν στο κενό τον ήχο μιας αξίας
το βήμα της που κέντησα, σε θάλασσα αφρισμένη

Πλοιάρια ξεφύσησαν στα άδεια μου λιμάνια
μες στη γαλαζωπή θωριά τ’ ονείρου που δε θα ‘ρθει
‘κείνου που σφύζει Κυριακή, μα πρόωρα μου εχάθη
καθώς στα χέρια έκλεινα, στεγνά του σιντριβάνια

Κι οπού δροσιά της πεθυμιάς κι όπου της μέθης μπάντα
αγαλματένιες προσμονές και κέρινες ελπίδες
κι αν προς στιγμή μου φάνηκε, πως γύρισες και μ’ είδες
ήταν σκηνή απ’ τ’ όνειρο, που θα ‘μενε για πάντα…


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

«Ένα σύγνεφο ξηλώνει τα ουράνια»
 
MARGARITA
16-10-2009 @ 00:38
αχ! κορίτσι μου δικό μου το κάνω ::love.::
monajia
16-10-2009 @ 01:47
τελειο.........................μπραβο σου...............
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Simos_Vassilis
16-10-2009 @ 01:52
........................................... ::theos.:: ::theos.:: ........................................
oneiropola
16-10-2009 @ 02:01
Κι’ οπού δροσιά της πεθυμιάς, κι’ όπου της μέθης μπάντα
αγαλματένιες προσμονές και κέρινες ελπίδες
κι’ αν προς στιγμή μου φάνηκε, πως γύρισες και μ’ είδες
ήταν σκηνή απ’ τ’ όνειρο, που θα ‘μενε για πάντα…
μπραβοοοοο ::up.:: ::hug.:: ::up.::
ΚατεριναΘεωνα
16-10-2009 @ 03:45
::up.:: ::up.:: ::up.::
efrosiba
16-10-2009 @ 04:05
Κι’ οπού δροσιά της πεθυμιάς, κι’ όπου της μέθης μπάντα
αγαλματένιες προσμονές και κέρινες ελπίδες
κι’ αν προς στιγμή μου φάνηκε, πως γύρισες και μ’ είδες
ήταν σκηνή απ’ τ’ όνειρο, που θα ‘μενε για πάντα…
::theos.::
rock sugar
16-10-2009 @ 06:11
πολύ όμορφο Ελένη μου!
ΠΑΠΑ-ΡΙΜΑΣ
16-10-2009 @ 06:49
::up.:: ::wink.::
romance4love2you
16-10-2009 @ 08:17
Άλαλος,,πανέμορφο... ::hug.:: ::up.:: ::theos.::
Δήμητρα
16-10-2009 @ 08:39
Τελευταία μελαγχόλησες ή μου φαίνεται???
Δεν πιστεύω να σε κόλλησα μελαγχολίωση! χαχαχα
Αχ και ξέρεις πόσο μου αρέσουν τα ποιήματα του συγκεκριμένου είδους.... ::love.:: ::love.:: ::love.::
sofiagera
16-10-2009 @ 10:36

Κι’ οπού δροσιά της πεθυμιάς, κι’ όπου της μέθης μπάντα
αγαλματένιες προσμονές και κέρινες ελπίδες
κι’ αν προς στιγμή μου φάνηκε, πως γύρισες και μ’ είδες
ήταν σκηνή απ’ τ’ όνειρο, που θα ‘μενε για πάντα

ΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ
Ιππαρχος
16-10-2009 @ 11:54
Πολύ όμορφο Ελένη, στο τέλος γίνεται ονειρικό...
elpidakwstopoulou
16-10-2009 @ 12:59
μέσα σε κείνα τα πλοιάρια τα χωρις λιμάνια τις άδειες Κυριακές και τα στεγνά συντριβάνια του όνειρου εκείνου ...που ίσως δεν φανεί ....κλείνεται η σιγουριά του... που μένει μέσα σου παντοτινά....απολαυστικά υπέροχη !!!!!!!!!
Xωρολάτρης
18-10-2009 @ 12:34
Τι ομορφιά που έχεις Ελένη μου!..Τι ομορφιά!..Τόσο όμορφα που τα ταιριάζεις όλα..τόσο όμορφα!
Μια γαλήνη είναι οι λέξεις σου και μια ευτυχία απλώνεις στην ψυχή αυτού που σε διάβασε..
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
19-10-2009 @ 03:20
"...κι' αν γίνει όνειρο, ταξίδι και ευχή, που αγάπησες πολύ, μη μετανιώσεις"νάσαι καλά να μπορείς.....

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο