| |
Ταξιδεύοντας με το ποταμόπλοιο
Στα γαλαζοπράσινα νερά του Νείλου
Αντικρίζοντας στις όχθες τις συστάδες των καλαμιών
Και των ακακιών με τα μικρά κίτρινα σφαιρικά λουλούδια
Ακούγοντας τους σιγμούς των εξωτικών ερπετών
Αγναντεύοντας στην κοιλάδα με τα φοινικόδεντρα
Μια αγέλη πλατόνια
Φυλλομετρούσα το πολύχρωμο βιβλίο που μου δάνεισε
Η ζωή.
Και ξαφνικά ένας δυνατός άνεμος ερωτογόνος
Χαϊδεύει άγρια το βιβλίο γυρίζει τις σελίδες
Σπρώχνει μια αρμάδα σύννεφα
Δονεί συθέμελα τα δέντρα
Ξεριζώνει τα θαμνώδη φυτά
Ταράζει τα γαλήνια νερά του ζωοδότη ποταμού
Που πλαταγίζουν αφρισμένα στις κατάφυτες όχθες
Νιώθω στην καρδιά μου τ’ απανωτά σκιρτήματα που γεννά
Ο έρωτας.
Στρέφω το βλέμμα μου προς τη δύση
Ένας κατακόκκινος γινωμένος ήλιος
Βυθίζει τα σαγόνια του
Στα κοίλα της αντικρινής πετρώδους λοφοσειράς
Ένας ερωδιός σκίζει τον αιματοβαμμένο ορίζοντα
Σαν το ψαλίδι που κόβει το νήμα
Σε δυο κομμάτια
Νιώθω να με πλημμυρίζει η άφατη μελαγχολία που σκορπά
Ο θάνατος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
