| |
Κι αν ήθελες να κλάψεις, η δυστυχία σου όλη ένας λυγμός,
που έπνιξες και πήγε κρύφτηκε στα σωθικά σου.
Σε ολοσκότεινο πυθάρι, μυριάδες πυγολαμπίδες ξερνούν τον φόβο με το χνώτο τους.
Ένα κοράκι έμπηξε τα νύχια στα φτερά του, κράζοντας λυπημένα.
Ορκίστηκε να ξεκόψει από τη μοναξιά κι έφυγε μόνο.
Οι ήχοι του ονείρου υπόκωφα απειλητικοί, σαν βούισμα πυλώνα,
θυμίζουν όσα δεν ξέρεις κι όσα δεν θα μάθεις...
Συρμός ο κόσμος κι εσύ λαθρεπιβάτης, αποκαμωμένη από το χθες.
Και σήμερα,σαν χθες, απόμεινες να ρίχνεις φευγαλέες ματιές στο τοπίο της ερημιάς σου.
Συνεπιβάτες μια άδεια πολυθρόνα κι ο απόηχος μιας παιδικής φωνούλας
από το παρελθόν...
Α.Τ. (Νοέμβριος 2002)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
