| |
το ξερω πως αλλαζεις προσωπο
η θλιψη σου γιορταζει
με καθε μερα αδυσωπητη
το φως απο τα ματια σκιαζει
ειναι χιλιαδες χρωματα
ζωηρα ψυχρα και οτι αλλο
μα ξερεις το χρωμα της απογνωσης
καλυτερα απο αλλο
μα ναι το ψεμα μας
πιο ρηχο απο να βαλτο
τωρα οι λεξεις ερωτηματα
αμαρτηματα και παθοι
ισως να προοριζομαστε λαθοι
γυρευεις σε φεγγαρια
τις λεξεις να μαγεψεις
μα φοβασαι τα απογευματα
μην φως μπροστα σου αντικρυσεις
και οπως καταντησες τυφλος
το κοσμο αποτομα αντικρυσεις
το ξερω τωρα πως μετανιωσες
μα ειναι πια αργα για να γλιτωσεις
κορακια κραζουνε σιμα
και συ πρεπει να τα νιωσεις
μα δεν φοβασαι τον θεο
οσο φοβασαι τις θρησκειες
που μαριονεττες θελουνε
να παιζουνε μαζι τους
καθε βραδυ στις αργιες
τυφλοι προφητες τους χρησμους
κασανδρες θυσιαζονται για ενα ψεμα
μα μια βραδια σαν εχει πια φεγγαρι
πλωρη θα παρουμε και συ και γω
για της εδεμ τη χωρα με πληρωμα
ανταρτικο και χρονο
να σαι συ καλα και ο κοσμος μας αλλαζε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
