| |
[color=fuchsia][B]Ο ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ ΧΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ[/B][/color]
[color=purple][B]Η μικρή Μαρλίν αγαπούσε πολύ τα χρώματα, τους ήχους και τις εικόνες. Θυμάται από παιδί να ζωγραφίζει σε μεγάλα φύλλα ακουαρέας και να αποτυπώνει τον ψυχικό της κόσμο.
Το χρώμα της πένας που της άρεσε πολύ να γράφει στις σημειώσεις του μυστικού της ημερολογίου, ήταν το πολύ απαλό ροζέ σαν το γλυκό τριανταφυλλί, το γαλάζιο και το μωβ[/B].
[I]- Σταμάτα να είσαι τόσο ευαίσθητη! Το φουστάνι σου φαίνεται τόσο βρεγμένο με τα δάκρυα που το λούζουν! Ατίθασο κορίτσι με τα φορέματα της Χιονάτης! Της έλεγε η σκληρόκαρδη θεία της.[/I]
[I]- Άσε με! Θέλω να φύγω, να τρέξω μακριά! Να ζήσω σε μια όμορφη μακρινή πολιτεία! Εκεί που δεν θα με απογοητεύει κανείς! Να υπάρχουν γύρω μου άνθρωποι που θα με αγαπούν αληθινά και κάποιον που θα μου κρατά το χέρι για πάντα σφιχτά και δεν θα με αφήσει ποτέ!
- Ανόητο κορίτσι με την ευαίσθητη καρδιά! Ανόητη καστανομαλλούσα με το δακρυσμένο χαμόγελο! Η ζωή εδώ είναι σκληρή! Πέτα τα λουλούδια και πιάσε τα σπαθιά![/I] 'Έφευγε από κοντά της γελώντας σαρκαστικά.
[B]Αναρωτιόταν πάντοτε γιατί γεννήθηκε και ήρθε σε αυτόν τον μάταιο κόσμο. Ένιωθε να βαδίζει μόνη της σε δρόμους έρημους και σκοτεινούς. Στη σκέψη της είχε το μπλε της θάλασσας και το απαλό γαλάζιο του ουρανού. Όταν ήταν θλιμμένη και ένιωθε μελαγχολικά, φορούσε το σκούρο της πουκάμισο και δυο ασημένια δαχτυλίδια. Μακιγιάριζε με σκούρα σκιά τα μάτια και εκείνα τότε ταξίδευαν σε ελάχιστες ευχάριστες στιγμές του παρελθόντος. Στο πνευματικό της αυτό ταξίδι, συναντούσε την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.[/B]
[I]- Μαρλίν! Πού είναι το ανοιξιάτικό σου προσωπάκι; Γιατί δεν φοράς τα ανοιχτόχρωμά σου φορέματα;
- Αλίκη! Εσύ ζεις σε μια όμορφη χώρα που εκεί δεν υπάρχει πόνος, δάκρυα, μοναξιά και ζεις συνεχώς στα θαύματα. Εδώ που είμαι εγώ, κυριαρχεί η αδικία και δακρύζω χωρίς να το θέλω συνεχώς!
- Κοίτα εκεί Μαρλίν![/I] Της χαμογέλασε και εξαφανίστηκε από μπροστά της.
[B]Η κοπέλα κοίταξε μέσα από έναν μαγικό καθρέπτη και ξαφνικά η σκούρα σκιά έσβηνε από τα μάτια της και μετατράπηκε σε απαλό χαρούμενο και φωτεινό ροζέ και είδε τον εαυτό της ντυμένο με ένα δαντελένιο μακρύ ρομαντικό φόρεμα.
Η Μαρλίν όταν ξάπλωνε τη νύχτα να κοιμηθεί ακουμπώντας στο μαξιλάρι της, αφουγκραζόταν το χτύπο της καρδιάς της και φοβόταν μήπως πάψει πια να τον ακούει... μήπως θα ήταν ο τελευταίος χτύπος της ζωής της και οι δακρυσμένες βλεφαρίδες της δεν θα άνοιγαν πια το επόμενο πρωί να αντικρίσουν τον ήλιο...[/B][/color]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
