| |
Juliet
(7)
Μέσα στα αιώνια σκοτάδια της αλλοπρόσαλλης καρδιάς σου
Μες στους ανήλιαγους διαδρόμους που περπατώ συνέχεια
Λερώνω την ψυχή σου με των φλεβών μου το αίμα
Αγκαλιάζω το πρόσωπό σου με τα τρεμάμενά μου χέρια.
Άγγελοι ξανθοί, καλοί συντροφικοί συνοδοιπόροι
Εξερευνούν μαζί μου το πνεύμα σου το σκοτεινό
Χλωμιάζουν οι μορφές τους, τόσο ξαφνικά σκιάζουν
Η λάμια τέρας κρυφό μα ερωτικό που κρύβεις, θηλυκό.
Κι εγώ πάντα μοναχός ν’ ανακαλύψω προσπαθώ τις Χίμαιρες
Ενώ οι άρπυιες κατασπαράσσουν των ψυχών τα ροδοκλώνια
Με ξέβρασε σαν ναυάγιο η θάλασσα στα τείχη της καρδιάς σου
Μα μένω ανάξιος πορθητής της ομορφιάς σου αιώνια.
Άνοιξε μια κερκόπορτα Ιουλιέττα μου, εσύ, χρυσή
Γιατί να στέκω μοναχός στο θλιβερό του έρωτος βήμα ;
Δέξου της υποκρίτριας το ρόλο να παίξεις και της απάτης
Πριν για στερνή φορά οδηγηθώ στο κρυερό μου μνήμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
