pithanos
26-10-2009 @ 20:26 | ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: ::scare.:: ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | |
monajia
27-10-2009 @ 00:02 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Γιάννης Ποταμιάνος
27-10-2009 @ 00:11 | Κρέμεται η ομορφιά σου στα μαραμένα άνθη
τινάζοντας την μυρωδιά της στάχτης σου.
Πολύ ωραίο Άρη
::yes.:: ::yes.:: | |
sofiagera
27-10-2009 @ 04:15 | Δεν έχει νόημα πια. Τώρα μου κρατάνε συντροφιά
Βουβή οι νιφάδες που πριν αποφασίσουν
Να αυτοκτονήσουν στα σωθικά της γης, μου αντανακλούν
Το πρόσωπο σου, να μου σιγοψυθιρίζει τα ποιήματα σου ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ-ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ | |
ppoppo
27-10-2009 @ 04:37 | Πρέπει να φύγω καλή μου, πρέπει να φύγω.
Αντίο! Θα σου φωνάξω με θάρρος από μακριά
Και θα κλαίω μέσα μου, σαν το πιο ευαίσθητο
Ολόμαυρο πλήκτρο εξαίσιου πιάνου
Θα πάλλεται η καρδιά μου ::theos.:: | |
elpidakwstopoulou
27-10-2009 @ 06:57 | παράξενα υπέροχο ....ξεχωριστό !!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Ithaki-EF
27-10-2009 @ 15:28 | Δεν μου μιλούν για σένα, σε συναντώ
Στο ίδιο το μοναδικό δώρο της φριχτής φυγής.
Η απουσία σου καθρεφτίζεται στο βάζο δίπλα στο τζάκι.
Κρέμεται η ομορφιά σου στα μαραμένα άνθη
τινάζοντας την μυρωδιά της στάχτης σου.
Υπέροχο όλο.......Μπράβο σου... ::theos.:: | |
 |
