| |
Πάνω σ' ένα άθλιο φορτηγό να ταξιδέψω
μονάχος θέλησα και δίχως κόπο
τα νιάτα που απομείναν να ξοδέψω
σ' άλλο μικρό σημείο του χάρτη, σ' άλλο τόπο.
Του κόσμου αφήνοντας πίσω τα πλούτη
πλέοντας μόνο όπου ήθελε το μαύρο κύμα
έξω για πάντα απ' τη ζωή γλυστρώντας τούτη
έφυγα και ταξίδεψα μ' αγέρι πρίμα.
Χωρίς να ελπίζω τίποτα στο δρόμο να 'βρω
τυχαία τίποτα στο δρόμο μας δεν μας απάντησε,
δεν συναντήσαμε ποτέ του Picasso τον ταύρο,
τίποτα -αλλοίμονο- από μόνο του δεν μας αγάπησε.
Σε μια γωνιά της κουπαστής σκυμένος
το κύμα μ' άδειο πρόσωπο κοιτώ για λίγο
κι από το χθεσινό το βίο μου κουρασμένος
στη θάλασσα, τα κρύα νερά τα στήθη ανοίγω.
Και μες της νύχτας τη δροσιά, στα σιωπηλά,
κατέβηκα στου πέλαου τον υδατένιο κήπο
κι όλα σαν ποίημα τέλειωσαν τόσο καλά,
χωρίς ποτέ κανείς να πρόσεξε πως λείπω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
