stixoi.info: Το κογιότ

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το κογιότ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130416 Τραγούδια, 269371 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το κογιότ

''ti zilepses? ti ta theles ta endoksa parisia? etsi ki allioso kosmos pia padou einai tekes diekdikouses thaumata pou dinoun ta xasisia kai paraisthiseis oson zoun mesa stis filakes'' O Amlet tis selinis- Xristos Thivaios

Το κογιότ (πεζό)

Ναι, εγώ ήμουν. Εγώ το έκανα. Έκαψα. Τα σεντόνια. Γιατί? Δεν ήθελα. Να τα στρώσω. Πριν καιρό. Όχι. Εγώ. Δε θα συμβιβαστώ. Δε θα εκπαιδευτώ. Για να γίνω. Μια χαρωπή νοικοκυρούλα. Δε θ’ ακολουθήσω. Το κατεστημένο. Όχι. Λέω στην κοινωνία σας. Παραλίγο να συμβιβαστώ. Κλείστηκα μέσα. Πωρώθηκα στο pc. Είδα την πλευρά. Της γενιάς μου. Έχουν δίκιο. Που μας αποκαλούν. Γενιά της απόστασης. Αλλά κανείς δεν βλέπει. Τη δική μας πλευρά. Ναι. Πρότυπα πολλών είναι η Hilton και η Richie. Κι όμως. Όταν μεγαλώνεις μόνος. Με τους δικούς σου. Να δουλεύουν. Και μετά να σε πιέζουν. Για να πάρεις, ντε και καλά. Καλή μόρφωση. Να γίνεις ‘‘σωστός άνθρωπος’’. Για να δουλέψεις κι εσύ μετά. Αλλά να στα τρώνε άλλοι. Με φόρους και μαλακίες. Ε, τότε θες ένα μαλάκα. Για πρότυπο. Μπας και παρηγορηθείς λιγάκι. Είδα και τη δικιά σας τη γενιά. ‘‘Τα παιδιά των λουλουδιών’’. Που ήθελαν ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Και τελικά. Κατάντησαν ν’ αλλάζουν κανάλια και να ‘ναι συντηρητικοί. Τουλάχιστον η δική μου η γενιά. Έχει βάψει με αίμα. Το δικό της αίμα. Τις επαναστάσεις της. Ναι. Είμαι τσογλάνι. Όπως με αποκαλούν. Γουστάρω να επαναστατώ. Με τρελαίνει να ονειρεύομαι. Αλλά πιο πολύ. Πεθαίνω να το ζω. Να κάνω πραγματικότητα. Κάθε μου τρέλα. Τη ζω, τη ζωή μου. Παθιάζομαι όταν ερωτεύομαι. Το δείχνω. Κι ας γίνομαι. Ρεζίλι. Τι στο διάολο, γαμώτο? Μια φορά ζούμε. Κι έχουμε δικαίωμα. Να κάνουμε ότι μας καπνίσει. Χωρίς να δίνουμε λογαριασμό. Ξέρω πως κανείς σας. Δε συμφωνεί. Καρφάκι δε μου καίγεται. Τόσο καιρό παίζουν οι άλλοι. Μαζί μου. Η σειρά μου τώρα. Χάθηκα. Μα τώρα επιστρέφω. Είμαι κωλόπαιδο. Και το χαίρομαι. Βλέπω. Τα άλογα που τρέχουν. Οι λύκοι ουρλιάζουν. Μια λάμψη στα μάτια. Ένα όνειρο στην άκρη των μαλλιών. Χαμένες ψυχές. Φωνές. Πέφτουν αστέρια. Μαύρο φεγγάρι. Ένα πιάνο κλαίει. Η κιθάρα σπάει. Μόνο στην έρημο. Δίχως αγέλη. Το κογιότ.

29/10/09 20:30 (Μόναχο, Σπίτι)

Πολλές φορές ένα τραγούδι σε κάνει να δεις τον κόσμο διαφορετικά.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Κοινωνικά & Πολιτικά,Πρόσωπα Ομάδα Πεζά

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ημερομηνια Ληξεως: Συντομα

music=life 31-10-2009 @ 15:24	http://www.youtube.com/watch?v=yxX2rdiNcYw
monajia 31-10-2009 @ 15:30	::up.:: ::up.:: ::up.:: καλό μήνα.....
swordfish 01-11-2009 @ 01:09	Καλό μήνα Μουσικούλα, πολύ όμορφο!!! ::up.:: ::hug.:: ::kiss.::
romance4love2you 01-11-2009 @ 03:56	Δυνατό και βαθύ αν κι υπερβολικά οργισμένο,τελικά πιστεύω ότι μόνο έτσι ακούν μερικοί πλέον κι αν ακούσουν... ::up.:: Μπράβο σου... ::theos.:: Καλό μεσημέρι και καλό μήνα ::hug.::
Α.Ε. ΕΠΕ 02-11-2009 @ 01:48	Είσαι απ' τα πιό υπέροχα κωλόπαιδα που έχω συναντήσει. Να καις τα σεντόνια και να ανθίζεις τις ψυχές των τυχερών που σε περιβάλλουν. Σε φιλώ αστέρι!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο