Σμαραγδα 2,17
03-11-2009 @ 11:26 | Αν περιμένεις τα γεράματα σκυφτός
Με κλειδωμένες της αγάπης τις αρθρώσεις
Μες στη μικρότητα.. θα είσαι πια τρωτός
Και μια ψυχή υποταγμένη.. πώς θα σώσεις;;;....
υπεροχο.......... ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
katiabid...
03-11-2009 @ 11:35 | είναι φανταστικό και αληθινό!!!
αγαπημένο!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
monajia
03-11-2009 @ 12:16 | όλο υπέροχο................................μπράβο σου..............
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ppoppo
03-11-2009 @ 12:19 | ............................ ::theos.:: | |
efrosiba
03-11-2009 @ 12:30 | Θολό τοπίο.. η ομίχλη της ψυχής
Αντί φτερά.. είναι με νύχια οπλισμένη
Αλοίμονό σου αν στα δίχτυα της πιαστείς
Θε να ξυπνήσεις το πρωί.. διαμελισμένη...
::theos.:: | |
μηχανοδηγος
03-11-2009 @ 13:15 | Μά 'ναι δική σου η ζωή.. όχι αλλουνού
Μην σπαταλάς τις αντοχές της ευτυχίας...
Άψογο.....
Άφωνος μένω. | |
Simos_Vassilis
03-11-2009 @ 13:50 | Θολό τοπίο.. η στασιμότητα στο νου
Άγχη.. φοβίες.. προσταγές της κοινωνίας
Μά 'ναι δική σου η ζωή.. όχι αλλουνού
Μην σπαταλάς τις αντοχές της ευτυχίας...
.......................έτσι, έτσι............................ ::up.:: ::up.:: | |
mytilinia
03-11-2009 @ 13:52 | υπέροχο και τόσο φιλοσοφημένο... ::rol.:: | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
04-11-2009 @ 00:30 | Αν περιμένεις τα γεράματα σκυφτός
Με κλειδωμένες της αγάπης τις αρθρώσεις
Μες στη μικρότητα.. θα είσαι πια τρωτός
Και μια ψυχή υποταγμένη.. πώς θα σώσεις;;;....
Ανοίξτε την καρδιά σας διάπλατα
και σκεφτείτε το πριν είναι πολύ αργά. ::sad.::
κάτι ξέρουμε και μείς...οι αρχαιότεροι. | |
 |
