Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ο γάτος στα σκουπίδιαhttp://youtu.be/6nCJJKH4QZU ένα ξανακοίταγμα . ." />http://youtu.be/6nCJJKH4QZU ένα ξανακοίταγμα . .">
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130672 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο γάτος στα σκουπίδια
 http://youtu.be/6nCJJKH4QZU ένα ξανακοίταγμα . .
 
Τα γηρατειά ήρθαν, όταν εσύ βολτάριζες στα πάρκα των «παρακολουθήσεων»
Ήσουν όμορφη κάποτε. Κάποτε
Όταν οι ατζέντηδες πλακώνονταν για πάρτη σου
Τώρα συντρίμμια. Οι τοίχοι γκρεμίζονται. Ο χρόνος πεθαίνει
Τα μάτια σου. Δεν αντέχω τα μάτια σου
Η ζωή. Η ζωή είναι ροή. Ροή αδιάκοπη δακρύων
Παρεμβολές ζωντανών. Ακροβασίες αστόχαστων γάτων
Στο πρόσωπο σου η αποφασιστικότητα. Απόφαση θανάτου
Χωρίς συνείδηση. Χωρίς εμμονές
Πίσω από μια εφημερίδα. Συνθλίβονται τα σωθικά μου
Η αδιαφορία τύραννος. Η λάμψη του τίποτα
Μετά οι γνωστοί θόρυβοι. Οι αναθυμιάσεις του μηδενός
Μένεις μόνη. Βουβή. Από μακριά οι στριγκιές
Τα ανεξερεύνητα αινίγματα . Οι σειρήνες που κλαίνε την Ιστορία που αναλώθηκε
Τα εγκλήματα των άχαρων. Οι άηχοι ήχοι. Και συ μόνος. Μόνος
Η νύχτα είναι παγερή και οι σιωπές θυμωμένες
Βγάζεις τα σκουπίδια έξω. Τριγύρω η βρομερή παγωνιά και τα φριχτά νιαουρίσματα
Μικρά φωτάκια καλύπτουν το πεπρωμένο. Αδιέξοδα απλωμένα ένα γύρω
Είμαι ένα ζώο. Ένα έρμαιο χωρίς έλεος. Οι σκιές με σνομπάρουν
Εσύ. Και η ματιά σου θάνατος. Το κονιάκ της συντριβής σου. Κι η απόρριψη του περίγελου
Οι νέες γενιές που θα χαθούν. Ασύνειδα. Εσύ . Που δεν το παίρνεις απόφαση
Μυρίζει ο θάνατος. Τα γερατειά στα ρείθρα . Χείλια σουφρωμένα. Απόγνωση
Τα βήματα μου ξερά. Έρημα καλντερίμια . Και φωνή βοώντος . . .
Κάθε επικοινωνία μάταιη. Κουδούνισμα στο κενό. Η αγωνία για ένα τίποτα. Για ένα απίστευτο τίποτα
Η επανάληψη. Τίποτα. Πρέπει να γυρίσεις. Κανείς δεν ξέρει γιατί. Κι όμως . . .
Την αγαπάς . . . κι όμως. Με κάθε τρόπο τη σπρώχνεις. Φάτσα για λύπηση
Μηδέν. Μη με κοιτάς, αλλάζω. Χάνομαι. Πάλι τα ίδια. Πρόσωπο χαμένο
Μη με κοιτάς. Τα μάτια σου ρυτιδιασμένα. Ξέρω. Μόνο εσύ αγνοείς
Που νομίζεις πως σε πονάω. Το Χτήνος δεν υπάρχει. Δεν το ήξερες; Ποτέ δεν υπήρξε
Ούτε ίχνος μεταφυσικής. Ελπίδας ή αναγέννησης. Μονάχα ο θάνατος
Και τα σκουπίδια . Σκουπίδια παντού. Και πάντα
Σαν τον πεθαμένο γάτο. Στον σκουπιδιάρη. Ξημερώματα . Με το πρώτο αυτοκίνητο του Δήμου . .
Απαράλλαχτα. Μάτια σβησμένα. Ο θάνατος παντού. Παραμονεύει
Ένα τέλος για όλα. Ένα τέλος για μας. Σαν να μην υπήρξαμε ποτέ. Ποτέ
Ένα επώνυμο σβησμένο στο τασάκι με τα αποτσίγαρα
Η ανατολή δεν θα υπάρξει γι απόψε. Οι διθυραμβικές συνθέσεις. Κατελύθησαν
Μόνο η ηχώ της πίκρας. Της ερημίας η στερνή αντήχηση. Και το τραγούδι του άδειου βλέμματος
Η μουσική του Τέλους

Πένθιμη μουσική
διαλυoμένων υπάρξεων . .



1994 και 31/10/09



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 30
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Επαναλήψεις
      Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ο χρόνος έχει το χρώμα της νύχτας. Φ.Γκ.Λόρκα.
 
TAS
03-11-2009 @ 18:41
http://www.youtube.com/watch?v=17ANUeGDgWA&feature=related
Είναι το μουσικό θέμα από την ταινία «Ο γάτος»,Le chat (1971), με τον Ζαν Γκαμπέν και την Σιμόν Σινιορέ. Μια ελεγεία πάνω στον έρωτα, τον θάνατο και τον αδυσώπητο χρόνο.
---------------------------------------------------------------------------------
http://www.youtube.com/watch?v=7xHzVtTCZF0&feature=related (-σκηνή από τη ταινία )
romance4love2you
03-11-2009 @ 19:21
Αν πω ότι το κατάλαβα θα είμαι μέγας ψεύτης αλλά επαφίομαι να ξαναπεράσω,όταν είμαι καλύτερα,γιατί είμαι και κάπως... ::hug.::
::up.:: ::up.::
Καλημέρα

Τώρα το είδα...τι με θύμισες...που γκρεμίζανε οι αρχαιοκάπηλοι του υπουργείου πολιτισμού την ιστορία της ελληνικής μουσικής,τα κτίρια της κολούμπια....ανατρίχιασα...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
03-11-2009 @ 21:41
Θλιμένο αλλά υπέροχα δοσμένο με κριτική σκέψη !!!!!!! ::up.:: ::yes.:: ::theos.::
heardline
03-11-2009 @ 21:55
Ο γάτος στα σκουπίδια, σαν γη μ' αποκαϊδια, έτσι μου ήρθε φίλε Τάσο, φιλοσοφημένη γραφή

::up.:: ::hug.:: ::theos.::
monajia
03-11-2009 @ 22:31
::up.:: ::up.:: ::up.:: καλημέρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
oneiropola
03-11-2009 @ 22:59
Ο γάτος στα σκουπίδια ::up.:: ::up.:: ::up.:: υπεροχο
sofiagera
03-11-2009 @ 23:01
Ο θάνατος παντού
Παραμονεύει
Ένα τέλος για όλα
Ένα τέλος για μας
Σαν να μην υπήρξαμε ποτέ
Ποτέ
Ένα επώνυμο σβησμένο
Στο τασάκι με τα αποτσίγαρα
Η ανατολή δεν θα υπάρξει γι απόψε
Οι διθυραμβικές συνθέσεις
Κατελύθησαν
ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΚΟΙΝΗ......ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΣΟ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΕΙΝΑΙ Η Ζ Ω Η!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ramonatz
03-11-2009 @ 23:41
Μόνο η ηχώ της πίκρας
Της ερημίας η στερνή αντήχηση
Και το τραγούδι του άδειου βλέμματος
Η μουσική του Τέλους.......
http://www.youtube.com/watch?v=lfegOxTCuOQ
montekristo
03-11-2009 @ 23:59
Ακροβασίες αστόχαστων γάτων ...
Της ερημίας η στερνή αντήχηση

ρέκβιεμ για ένα γάτο-κόσμο αστόχαστο
Γιάννης Ποταμιάνος
04-11-2009 @ 00:05
Μια δυνατή ΚΡΑΥΓΗ
κραυγή υπαρξιακης μοναξιάς
κραυγή θανάτου
δοσμένη με υπέροχο
ποιητικο τρόπο

Κάπου στο βάθος απελπισμένη αγάπη
για την ζωή

Καλή σου μέρα
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
Simos_Vassilis
04-11-2009 @ 00:34
Κάθε επικοινωνία μάταιη
Κουδούνισμα στο κενό
Η αγωνία για ένα τίποτα
Για ένα απίστευτο τίποτα
Η επανάληψη
Τίποτα
Πρέπει να γυρίσεις
Κανείς δεν ξέρει γιατί
....................................................................
Σελίνα
04-11-2009 @ 00:39
Είναι περίεργο, με άγγιξε χωρίς να καταλάβω για τι μιλάει, πέρα από το θάνατο, αλλά ίσως και να μην χρειάζεται, σχεδόν κάθε φράση είναι από μόνη της ποίημα. Και τελικά δεν διαβάζουμε πάντα για τα νοήματα, μα περισσότερο για τα συναισθήματα.
Την καλημέρα μου
Ελένη Σ.
04-11-2009 @ 01:08
Ακούω έντονα την ηχώ αυτού του τραγουδιού, αυτού του άδειου βλέμματος, στην κάθε σου λέξη, στην κάθε σιωπή, στο κάθε κουδούνισμα του κενού TAS μου…είναι τόσο έντονος και τόσο δυνατός ο τρόπος που γράφεις που αντηχεί κατ’ ευθείαν στην ψυχή!
Rannia . k
04-11-2009 @ 02:10
Φοβερό TAS!!!
Καλό μεσημέρι!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κακτίνα
04-11-2009 @ 04:23
http://www.youtube.com/watch?v=AnXMyODihKY
arpistre
04-11-2009 @ 04:42
πολλά
το καθένα με το δικό του βάρος
και κοφτό γράψιμο..
κάθε τελεία σου ζητάει από τον αναγνώστη ένα "ξανακοίταγμα" της φράσης

πολύ καλό!!
Helene52
04-11-2009 @ 04:46
Φοβερό ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
Καλό μεσημέρι
Μνησαρέτη
04-11-2009 @ 05:03
Μονόπρακτο...
τρεις ηθοποιοί...
Η μορφή, ο καθρέπτης, η ζωή...

Γοητευμένη!
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
04-11-2009 @ 09:22
::yes.:: ::yes.::
nea xrysi
04-11-2009
Μόνο η ηχώ της πίκρας....
Πολύ δυνατό!! ::theos.::
karpox
04-11-2009 @ 16:31
μα καθε φορα που βαζεις αυτο το βιντεο....κομματια γινομαι

και αυτος ο ...γατος θα νιαουριζει αποψε στα ονειρα μου
αυριο ξημερωνει μια καινουργια μερα ευχομαι...!!
μεχρι να............
να αδραξω την στιγμη!
ευχαριστω!!!!!!
::wink.::
elpidakwstopoulou
04-11-2009 @ 23:43
Η ζωή. Η ζωή είναι ροή. Ροή αδιάκοπη δακρύων
Παρεμβολές ζωντανών. Ακροβασίες αστόχαστων γάτων

να μιλήσω να πω τι ?? να κλάψω τη ζωή που φεύγει πατώντας στα χαλάσματα ? στα όνειρα που ποδοπατήθηκαν ? σε πόσα πιά ......''Οι αναθυμιάσεις του μηδενός''!!!!! το διάβασα δεν θυμάμαι πόσες φορές από χθες κι ακόμα.....δεν βρίσκω λόγια ......σ ευχαριστώ που μπορώ να σε διαβάζω !!!!!
::theos.::
ppoppo
04-11-2009 @ 23:59
... Η λάμψη του τίποτα
Μετά οι γνωστοί θόρυβοι. Οι αναθυμιάσεις του μηδενός
Μένεις μόνη. Βουβή. ::smile.:: ::smile.::
TAS
05-11-2009 @ 05:17
αδράχνω κι εγώ την ευκαιρία να ξαναευχαριστήσω . .
το κορίτσι του Μαι
15-11-2009 @ 13:29
1994
2009!!!
TAS
03-03-2015 @ 09:58
http://youtu.be/6nCJJKH4QZU
**Ηώς**
03-03-2015 @ 11:39
Η αδιαφορία τύραννος. Η λάμψη του τίποτα ....
Είμαι ένα ζώο. Ένα έρμαιο χωρίς έλεος. Οι σκιές με σνομπάρουν
Ούτε ίχνος μεταφυσικής. Ελπίδας ή αναγέννησης. Μονάχα ο θάνατος
Ένα τέλος για όλα. Ένα τέλος για μας. Σαν να μην υπήρξαμε ποτέ. Ποτέ ....
αποτύπωση φιλοσοφική δια χειρός Tas του Τίποτα που βιώνουμε

ηχώ πίκρας....

θυμάσαι; *Μόνο η φωνή της πίκρας μου με αγγίζει
Τούτες τις ώρες.
Στα μονοπάτια της ερημιάς μου,**
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=85544

καλημέρα και καλό μήνα.... ::hug.::
ταπεινος ναρκισσος
03-03-2015 @ 12:02
Η περίγραφή σου παραδίδεται με επιουσίες ουρανίες
περισυλλογίσεις.Όπως η ταξιδευομένη εικόνα της ακαταπαύστου
βροχής που πέφτει πάνω στα αυτοκίνητα.Και τον ήλιο που
επιβάλεται να μαρτυρήσουμε, για να ευστρατήσουμε μπροστά
στην ζωή μας.
Ενιπεύς
03-03-2015 @ 17:43
Εξαιρετικός από την αρχή ως το τέλος!
Δεν μπόρεσα να ξεδιαλέξω κάτι.. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Μ.Ελμύρας
03-03-2015 @ 17:59

Υπέροχη ελεγεία της ζωής και του θανάτου! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο