Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αναδρομή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130619 Τραγούδια, 269438 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αναδρομή
 αφιερωμένο στον άνθρωπο που παλεύει ν' ανακτήσει τη ζωή του...
 
ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Να θυμηθούμε τις στιγμές που γίναν στάχτη
Θα’ ρθω απόψε να σε βρω να ξαναζήσω
μέσα απ’ τη στάχτη που γλυκά ανασκαλεύω
τις αναμνήσεις όλες πίσω θ’ ανακτήσω.

Να ταξιδέψουμε παρέα στα νησάκια
μες τον Οκτώβρη πού ‘χουν τώρα φύγει όλοι
σε συναντώ μες τη καρδιά της καταιγίδας
το γέλιο σου στα δυο μου χέρια παρασόλι.

Να τρεμουλιάζουνε τα χείλη, να ριγώνω
μες του Δεκέμβρη την ανάσα που παγώνει
να με φιλάς και να θερμαίνεις το κορμί μου
καθώς κουλούρι με ταίζεις ξημερώνει.

Μέσα στα χιόνια του Γενάρη να ανατρέξω
να μου πετάς λευκές χιονόμπαλες στα πόδια
και να φιλώ τα παγωμένα μάγουλά σου
να σε ζεσταίνουν χιονοθύελλες από λόγια.

Στο ακρογιάλι σου να ΄ρθώ και να ξαπλώσω
κάτω απ΄τον ήλιο ν’ ανοιχτώ σαν το κοχύλι
στην αμμουδιά κάτω κυλιέμαι σεργιανίζω
να θυμηθώ τον τελευταίο μας Απρίλη.

Ίσκιο να ψάχνουμε ο ένας απ΄τον άλλο
μες τον Ιούλιο να φλέγεται και ο ήλιος
κλέβοντας πάλι κρεμασμένα μανταρίνια
ν’ ορκίζομαι πως είσαι ο πιο καλός μου φίλος.

Να μου χαρίσεις πάλι ουρανούς μ’ αστέρια
γυναίκα που έλειωσε στα χέρια ενός άντρα
στου έρωτά σου τα φιλιά λάβα να γίνω
ένα Αυγουστιάτικο βραδάκι στη βεράντα.

Παραπατώ από τρελή αγάπη, γέρνω
σαν τραγουδήσαμε παρέα μεθυσμένοι
στην αγκαλιά σου θέλω πάλι να ριζώσω
νιώθω σα δέντρο αειθαλές μες το Σεπτέμβρη.

Η ώρα πέρασε κι οι στάχτες σκορπιστήκαν
μόνο παρέμεινε η αγωνία μες τα μάτια
άραγε θα’ ρθουν πάλι πίσω οι στιγμές μου
ή ζω κρατώντας τη ζωή μου σε κομμάτια;



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

τί χρώμα έχει η μοναξιά...( Αλκυόνη Παπαδάκη )
 
monajia
04-11-2009 @ 00:24
υπέροχες εικόνες......μια όμορφη αναδρομή.........μπράβο.......
::up.:: ::up.:: ::up.::
Simos_Vassilis
04-11-2009 @ 00:43
Η ώρα πέρασε κι οι στάχτες σκορπιστήκαν
μόνο παρέμεινε η αγωνία μες τα μάτια
άραγε θα’ ρθουν πάλι πίσω οι στιγμές μου
ή ζω κρατώντας τη ζωή μου σε κομμάτια;
............................ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ.................................
heardline
04-11-2009 @ 01:26
και τα κομμάτια, μια ζωή υπαγορεύουν
μα είναι ακόλλητα και σου απαγορεύουν
με συνοχή να ζεις στιγμές που θα διαβείς
να καταλάβεις, να γευτείς και να χαρείς

::up.:: ::hug.:: ::hug.::
Naiada Sissandra
04-11-2009 @ 01:49
η γλυκια δυναμη της ελπιδας να σε συντροφευει παντα...
ειναι οτι μπορει να απομεινει απο κατι που εφυγε,
ακομη κι αν οι αναμνησεις αρχιζουν να ξεθωριαζουν...
::hug.::
μου εδωσε μια γλυκοπικρη συγκινηση η αναδρομη σου
στον χρονο,αλλα ειναι πολυ ομορφο...
φραγκοσυριανος
04-11-2009 @ 02:29

Να τρεμουλιάζουνε τα χείλη, να ριγώνω
μες του Δεκέμβρη την ανάσα που παγώνει
να με φιλάς και να θερμαίνεις το κορμί μου
καθώς κουλούρι με ταίζεις ξημερώνει.

Μέσα στα χιόνια του Γενάρη να ανατρέξω
να μου πετάς λευκές χιονόμπαλες στα πόδια
και να φιλώ τα παγωμένα μάγουλά σου
να σε ζεσταίνουν χιονοθύελλες από λόγια.

Πρώτο...... ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ελένη Σ.
04-11-2009 @ 02:43
Είναι όλα γλυκά αυτά που κρατάς στα χέρια της ψυχής σου, έτσι όπως τα φανέρωσες μες στις στιγμές σου και την ομορφιά των εποχών σου…γι’ αυτό και κάθε σκόρπιο κομμάτι ζωής θα μυρίζει αρώματα, έστω και μέσα απ’ τις στάχτες! Πολύ όμορφη δημιουργία!
ΕΥ-ΔΟΚΙΑ
04-11-2009 @ 03:49
....Υπέροχο! Ανταποδίδω τα καλά σου σχόλια με δύο λόγια..
Κάπου υπάρχει ένα ΚΑΛΑΝΤΑΡΙ... χαίρομαι να διαβάζω λόγους που μου θυμίζουν την αίσθηση των δικών του λόγων...
Αυτή η γλυκιά μελαγχολία.. Να είσαι καλά!
**Ηώς**
04-11-2009 @ 03:59
::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
Π Α Ν Ε Μ Ο Ρ Φ Ο !!!!!!!!!!!!!!!
...............................και ευχαριστώ!
Γιάννης Ποταμιάνος
04-11-2009 @ 03:59
Όμορφο και τρυφερό
Καλή σου μέρα

::yes.:: ::yes.::
Helene52
04-11-2009 @ 04:39
Υπέροχο !!!!!!!!!!!

Καλό μεσημέρι ::theos.:: ::up.:: ::theos.::
ιωανναχανιωτακη
04-11-2009 @ 04:49
Η ώρα πέρασε κι οι στάχτες σκορπιστήκαν
μόνο παρέμεινε η αγωνία μες τα μάτια
άραγε θα’ ρθουν πάλι πίσω οι στιγμές μου
ή ζω κρατώντας τη ζωή μου σε κομμάτια;

μπράβο σου!!!!! μπράβο!!!!
υπέροχο!!!!!!!!!!!
swordfish
04-11-2009 @ 05:00
Πολύ όμορφη η Αναδρομή σου!!! ::yes.:: ::up.:: ::smile.::
χρηστος καραμανος
04-11-2009 @ 09:40
Η ώρα πέρασε κι οι στάχτες σκορπιστήκαν
μόνο παρέμεινε η αγωνία μες τα μάτια
άραγε θα’ ρθουν πάλι πίσω οι στιγμές μου
ή ζω κρατώντας τη ζωή μου σε κομμάτια;

ΩΡΑΙΟ ΠΟΠΟ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
sofiagera
04-11-2009 @ 10:36
Μέσα στα χιόνια του Γενάρη να ανατρέξω
να μου πετάς λευκές χιονόμπαλες στα πόδια
και να φιλώ τα παγωμένα μάγουλά σου
να σε ζεσταίνουν χιονοθύελλες από λόγια ::up.:: ::up.:: ::up.::

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ.........
romance4love2you
04-11-2009 @ 11:10
μες τη καρδιά της καταιγίδας =εκτός του ότι το έχω ξαναδιαβάσει κάπου θα ταίριαζε κάτι πιο δυνατό??? νομίζω ::hug.::

Να τραγουδήσουμε παρέα μεθυσμένοι ¨
παραπατώντας από τρελή αγάπη, γέρνω *
για να βρεθώ στην αγκαλιά σου να ριζώσω *
νιώθω σα δέντρο αειθαλές μες το Σεπτέμβριο. ¨
αν τη πας την ομοικαταληξία 1-4/2-3 μου κολλάει καλύτερα το Σεπτέμβρη...αν ::hug.::

Πανέμορφο δυνατό και βαθύ,εύγε!!!
::up.:: ::theos.::

Καλησπέρα
ppoppo
04-11-2009 @ 12:45
εεεπππ ήρθα κ πάλι, μου λείψατε...ευχαριστώ για τα σχόλια
και εσένα επίσης romanceκ.τ.λ
για να δω τί έχασα απ΄τους υπόλοιπους συναδέλφους!!
romance4love2you
04-11-2009 @ 13:00
Καλώς το μας καλώς το μας
::hug.:: ::kiss.:: ::razz2.::
Καλησπέρα
katiabid...
04-11-2009 @ 13:50
καταπληκτικό και αγαπημένο ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο