| |
ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΚΙΑ (θεατρική πράξη)
(Χώρος : ένα υπόγειο δωμάτιο δίχως παράθυρο, άδειο και σκοτεινό, με υγρασία
Χρόνος : ανύπαρκτος
Πρόσωπο : μια γυναικεία γυμνή φιγούρα, απροσδιορίστου ηλικίας, μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια, μουτζουρωμένο σώμα αδύνατο.
Πράξη : μονόλογος, παραλογισμός )
Στη σκιά, εκεί με άφησες..
Χρόνια να προσμένω να γυρίσεις
Με ένα όνειρο κεντημένο μ’ αναμνήσεις..
Με το στίγμα που άφησε στα χείλη μου το φιλί σου..
Μαζεύω τα γόνατα μου να ζεσταθώ
Μπαίνει κρύο μέσα από τη χαραμάδα του κελιού μου..
Ακούω τους ανθρώπους να μιλούν απ’ έξω..
Ακούω τη βροχή..
Ήρθε το φθινόπωρο..
Ριγώ, τα μάτια μου θολώσανε από τα δάκρυα
Στέγνωσε το στόμα μου από τη δίψα..
Υπάρχει ζωή πίσω από αυτή τη κόλαση
Την ακούω μα δε τη βλέπω
Βοήθησε με..
Σώσε με..
Άπλωσε το χέρι σου να πιαστώ
Το φως με ξέχασε..
Ο αέρας με πρόδωσε..
Η φύση με καταράστηκε να ζω μονάχη..
Σου μιλάω μέσα από την ηχώ της σκέψης μου..
Σ’ αφουγκράζομαι μέσα από τη σάρκα μου..
Στις φλέβες μου κυλάει η σκληρή αλήθεια σου..
Πονάω..
Σώσε με..
Τούτος ο πόνος είναι αβάσταχτος..
Ξεσπούν τα κύτταρά μου
Θέλουν να βγουν από μέσα μου
Μαχαιρώνουν το κορμί μου
Ζητούν κι αυτά διαφυγή..
Ξέχασα πως είναι η μουσική..
Τακ., τακ, τακ,…τακ
Από ένα λούκι στάζει το νερό..
Ίδιος ο ρυθμός του με τη καρδιά μου..
Εδώ είναι πάντα νύχτα..
Μ’ ακούς?
Με βλέπεις?
Που είσαι?
Εγώ είμαι στη σκιά σου…
Σ’ ακολουθώ..
Πίσω σου σέρνομαι..
Βοήθησέ με να σηκωθώ…
Λασπώθηκε η υπόληψή μου..
Βάρυνε η συνείδησή μου..
Τακ, τακ, ..τακ.
Στάζει ακατάπαυτα το νερό..
Σταματήστε!
Είναι ο ρυθμός του βαρύς..
Δε θέλω άλλο να τον ακούω..
Μη!
Ησυχία!
Ακούω δυο μικρές φωνές να τραγουδούν
Αυτές ζουν..
Ακούς?
Αυτές ζουν!
Βοήθεια!
Μ’ ακούει κανείς?
Σιωπή…
Τόσοι πέρασαν από εδώ..
Κανείς δε με είδε..
Κανείς δε μ’ άκουσε..
Ανυπαρξία…
Στη σκιά…εκεί με άφησες..
Αφόρητα της μοναξιάς τα πάθη..
Χρόνια προσμένω να φανείς..
Μα χρόνος εδώ δεν υπάρχει..
…………………………………..
ΕΥ-ΔΟΚΙΑ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
