Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Κλόουν
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130399 Τραγούδια, 269370 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κλόουν
 δε μπορώ να γράψω κάτι για τη χαρά, ποιήτρια είμαι και όχι ηθοποιός...
 
[I]ΚΛΟΟΥΝ

Ηρθε ο χειμώνας.
Κι ένα πολύχρωμο πρωινό…
τα μάγουλά μου
έχουν το χρώμα της αδιαφορίας
Πυρόξανθες θυμωμένες μπούκλες
κάτω απ’ το κόκκινο σκούφο
κρύβει καλά τις σκέψεις.
Πράσινα μάτια, μπλε λυπημένες βλεφαρίδες
λίμνες σε στάσιμη ζωή
και στις καλαμιές, μερικές φωλιές πουλιών
που δε πρόλαβαν να φύγουν
Η μύτη κόκκινη από το κρύο
επειδή ήρθε ο χειμώνας έτσι απλά.
Μπλε παλτό με γκρίζα τεράστια κουμπιά
Γκρίζο και το παντελόνι
κρατιέται με βία
απ’ τις ανόητες τιράντες
τα ‘’πρέπει’’ και τα ‘’μη’’.
Κασκόλ και γάντια
πλοκή με όλα τα χρώματα
που μπορεί να φανταστεί ο νους
όνειρα που πνίγουν το λαιμό
φωλιάζουν στα χέρια
φέρνουν κνησμό
Κόκκινες και οι μπότες μου
με ξύλινα καφέ τακούνια
ήρθε η ώρα να φύγουμε
μακριά από δω…
Προλαβαίνουμε!
Προλαβαίνουμε?
Σκέφτομαι
βαδίζω
τρέχω…
τρέχω πολύ όμως…
Αστείες πατημασιές στο χιόνι…
Το χρώμα του πάγου στα ίχνη μου

Καθώς διασχίζω το
πολυσύχναστο δρόμο
παριστάνω εγώ τον κλόουν
για να γελάει η ζωή μαζί μου…
………………………………………..
Την ακούς που γελάει;[/I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 30
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

τί χρώμα έχει η μοναξιά...( Αλκυόνη Παπαδάκη )
 
Spartinos
10-11-2009 @ 00:10
Καθώς διασχίζω το
πολυσύχναστο δρόμο
παριστάνω εγώ τον κλόουν
για να γελάει η ζωή μαζί μου…
::up.:: ::up.:: ::up.::
A night to Remember
10-11-2009 @ 00:11
::yes.::
efrosiba
10-11-2009 @ 00:27
Καλημέρα...Πανέμορφη δημιουργία.... ::theos.::
ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ
10-11-2009 @ 00:47
Πολύ καλό!

Καλημέρα.
Mικρουλι
10-11-2009 @ 00:57
"Καθώς διασχίζω το
πολυσύχναστο δρόμο
παριστάνω εγώ τον κλόουν
για να γελάει η ζωή μαζί μου…
………………………………………..
Την ακούς που γελάει;"

Παρα πολύ μου άρεσε!!
::yes.:: ::hug.:: ::yes.::
manospanou
10-11-2009 @ 01:05
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
TAS
10-11-2009 @ 01:10
όνειρα φωλιασμένα μακρυά από τα πρέπει και τα μη . .
Simos_Vassilis
10-11-2009 @ 01:23
................................ ::up.:: ::theos.:: ::up.:: ...............................
Nikos Krideras
10-11-2009 @ 01:49
Πάρε τά ίσια σου κοριτσάρα μου χαρά καί λύπη παιγνίδια είναι καί τά δύο ::wink.:: ::up.:: ::up.::
ppoppo
10-11-2009 @ 01:52
...thanks ΝΙΚΟ και για να δεις ότι δεν είμαι πάντα
ψυχοπλακωμένη, διάβασε σχόλια μου για την αγελάδα του Σερίφη (???) του στιχομάστορα (!!!)-καυγά μυρίζομαι πάλι... ::up.::
sofianaxos
10-11-2009 @ 02:29
Υπέροχο!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
dr.rockthan
10-11-2009 @ 03:03
πανεμορφο!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.::
monajia
10-11-2009 @ 03:26
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ......................................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
10-11-2009 @ 05:01
Γκρίζο και το παντελόνι
κρατιέται με βία
απ’ τις ανόητες τιράντες
τα ‘’πρέπει’’ και τα ‘’μη’’.
Καθώς διασχίζω το
πολυσύχναστο δρόμο
παριστάνω εγώ τον κλόουν
για να γελάει η ζωή μαζί μου…
………………………………………..
Την ακούς που γελάει;
Η ομορφιά του να δίνεις χαρά ενώ μέσα σου κλαίς είναι η ανθρώπινη πλευρά της ζωής απ' όλες τις απόψεις ΚΑΙ Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑ ΠΡΕΠΕΙ!!!!!!!!!!! ::up.:: ::yes.:: ::theos.::
χρηστος καραμανος
10-11-2009 @ 05:18
Καθώς διασχίζω το
πολυσύχναστο δρόμο
παριστάνω εγώ τον κλόουν
για να γελάει η ζωή μαζί μου…
………………………………………..
Την ακούς που γελάει;
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΠΟΠΟ,ΕΣΥ ΚΛΟΟΥΝ;ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Αγνή
10-11-2009 @ 05:29
θα σου πω κάτι που σκέφτομαι
κανείς μορφασμός δεν μπορεί να αλλοιώσει
τα χαρακτηριστικά σου
....
κι ας φοράμε ανόητες τιράντες!!!
martin luther
10-11-2009 @ 05:35
Γελάμε εμείς με την ζωή και η ζωή μαζί μας!!!!! καλύτερα απ το να κλαίμε!!!
anagou
10-11-2009 @ 05:44
χμ.......πολύ καλό!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
sofiagera
10-11-2009 @ 05:57
ΣΑΝ ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΝΕΡΑΝΤΖΙ ΠΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΦΗΝΕΙ ΜΙΑ ΠΙΚΡΗ ΓΕΥΣΗ..........

ΓΕΝΙΚΑ Η ΛΕΞΗ ΚΛΟΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ........ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ; ::yes.:: ::love.:: ::yes.::
katiabid...
10-11-2009 @ 07:39
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
να κοιτά το χάλι της η ζωή έτσι που κατάντησε!!

υπέροχο, μπράβο!
ιωανναχανιωτακη
10-11-2009 @ 07:42
Καθώς διασχίζω το
πολυσύχναστο δρόμο
παριστάνω εγώ τον κλόουν
για να γελάει η ζωή μαζί μου…

.............................................................
φραγκοσυριανος
10-11-2009 @ 10:57
Καθώς διασχίζω το
πολυσύχναστο δρόμο
παριστάνω εγώ τον κλόουν
για να γελάει η ζωή μαζί μου…

Τέλειο......................... ::up.:: ::theos.:: ::up.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
10-11-2009 @ 11:45
::yes.:: ::yes.::
elpidakwstopoulou
10-11-2009 @ 12:51
Κόκκινες και οι μπότες μου
με ξύλινα καφέ τακούνια
ήρθε η ώρα να φύγουμε
μακριά από δω…
Προλαβαίνουμε!
Προλαβαίνουμε?

προλαβαίνουμε !!!!!!!!!! ΥΠΕΡΟΧΗ !!!!! ::theos.:: ::love.::
Helene52
10-11-2009 @ 12:59
Καθώς διασχίζω το
πολυσύχναστο δρόμο
παριστάνω εγώ τον κλόουν
για να γελάει η ζωή μαζί μου…
………………………………………..
Την ακούς που γελάει;
::yes.:: ::theos.:: ::up.::
heardline
10-11-2009 @ 21:44
....... Όμως ακόμη και ηθοποιός να' σουν, βλέπω να έπαιζες τραγωδία. Λέει πολλά ο κλόουν στις καρδιές, μικρών και μεγάλων, όπως με τους στίχους σου μας μάγεψες με αυτό το ωραίο ποίημά σου !!!!!!!!!!

::up.:: ::hug.:: ::theos.::
Jorlin
11-11-2009 @ 03:51
Κλόουν σε απόγνωση... Ας γελάει η ζωή... εσύ ψάξε για ανθρώπους που θα σε παίρνουν στα σοβαρά!!
Πολύ καλό!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Χρησμός
11-11-2009 @ 08:41
Κοκκίνισε η μύτη μου, όχι από το κρύο, αλλ' από το γλυκό κρασί των στίχων σου...
ppoppo
11-11-2009 @ 08:50
σας ευχαριστώ πολύ πολύ και σένα χρησμέ για το όμορφο σχόλιο ::kiss.::
Ηypocrisy
11-11-2009 @ 23:33
τοσο αφοπλιστικο σπανιο πραμα...........
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο