Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το ξεδίπλωμα του πόνου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130398 Τραγούδια, 269369 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το ξεδίπλωμα του πόνου
 
Κιτρινίσανε οι μέρες, το χαρτί τους φτηνό
τις διπλώνεις με τρόπο, καραβάκια να γίνουν
-στον καιάδα της σκέψης όπου οι άνθρωποι φτύνουν-
κολυμπώντας να φτάσουν σε λιμάνι στεγνό.
Τις αγάπησες, όμως, με σκαριώτικα χέρια
δίχως στάλα από αίμα πάνώ τους να χυθεί
άκουγες μόνο εντός σου φονικό να βρυθεί
κι είπες πλήρωμα ήρθε, προδοσίας ασκέρια.
Πρόδωσες, προδωμένος... κι απ΄το μέσά σου άχτι
λάβριζε η καρδιά σου, το δρομάκι να βρει
μα σε δέσμες οι σπίθες, σμίγονταν, αυθωρεί
να σε δέσουν μαζί τους, στης θανής το αδράχτι.
Ω της άνομης θλίψης, ποιητής γεννημένος
με τους στίχους παιχνίδια έστηνες, για να ζήσεις
Τη ζωή σου μετρώντας σε φτηνές ψευδαισθήσεις
να κοιμάσαι με γέλιο, να ξυπνάς γελασμένος.
Και την ύστατη μέρα που’θελες να κρατήσεις
χαραγμένη στη μνήμη, όσων είχες περάσει’
Πέρασες χίλιες λέξεις και σε μια έκανες στάση
της ζωής σου το ποίημα πριν προλάβεις να κλείσεις.
Τη διπλώνεις κι εκείνη, κίτρινη σαν το φύλλο
ξεψυχάς και κοιμάσαι σε σκοτάδι βαθύ,
σε μια λίμνη δακρύων, σ’έναν κόσμο αβαθή
Διψασμένος δεν ήπιες μήτε στάλα απ’τον ήλιο.

[I]Ξεδιπλώνω τον πόνο και διαβάζω-είχες γράψει
«ΑΓΑΠΩ» και με κλέβει.... η σβησμένη σου λάμψη...
[I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 28
      Στα αγαπημένα: 12
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
rock sugar
10-11-2009 @ 15:05
σαν να ξεδιπλώνεις
σατέν ύφασμα , ποτισμένο μ'αγκάθια...
αχ αυτή η μαγεία σου...!
mytilinia
10-11-2009 @ 15:11
τελικά.....υπάρχει αγάπη;;;;και ποιος την ζει με παρέα;;;γιατί αν είναι ο καθένας μονος του δεν είναι αγάπη...μα εμμονη, εγωισμός, χιμαιρα, ψευδαίσθηση.....χμμμμμμμ::5412.:: ::lost.:: ::hug.::
ΚατεριναΘεωνα
10-11-2009 @ 15:12
ΠΗΓΑ ΝΑ ΠΩ ΚΑΤΙ ΑΛΛΑ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ιωανναχανιωτακη
10-11-2009 @ 15:20
Τη ζωή σου μετρώντας σε φτηνές ψευδαισθήσεις
να κοιμάσαι με γέλιο, να ξυπνάς γελασμένος.
............................τι να πω?.................................
romance4love2you
10-11-2009 @ 16:33
Ένα γράμμα αλλοτινό
κλεισμένο σε βιβλίο
με μία λέξη μοναχά
μα καίει το σαρκίο
Έπεσε καθώς άνοιξες
ξανά να το διαβάσεις
λησμόνησες ή θέλησες
να το ξανακοιτάξεις;

Πανέμορφη η δημιουργία σου και πολύ βαθειά
Ρομαντική αν και μελαγχολική και τολμώ να πω κάπως ελπιδοφόρα
αν και τα αγκάθια υπάρχουν και ματώνουν,ελπίζω να τα κόψεις ή να μαλακώσεις...Την αγάπη μου
Μπράβο σου ::hug.:: ::up.:: ::theos.::
Καληνύχτα και καλό ξημέρωμα
ramonatz
10-11-2009 @ 18:12
Σαν καλημέρα μοιάζει να σου πώ. " Σάν" αγκαλιά θέλω να σου μηνύσω.
Ως φίλη σε καλωσορίζω.
sofianaxos
10-11-2009 @ 20:30

Ξεδιπλώνω τον πόνο και διαβάζω-είχες γράψει
«ΑΓΑΠΩ» και με κλέβει.... η σβησμένη σου λάμψη...

ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΘΑΝΑΣΙΑ!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::kiss.::
Ηypocrisy
10-11-2009 @ 21:39
ή να κοιμασαι γελασμενος και να ξυπνας με γελιο ........... το πιο αληθινο
Καλημερα ..... ::hug.::
ppoppo
10-11-2009 @ 22:25
Κιτρινίσανε οι μέρες, το χαρτί τους φτηνό
τις διπλώνεις με τρόπο, καραβάκια να γίνουν

τη καλημέρα μου ::yes.:: ::yes.::
Ελένη Σ.
10-11-2009 @ 23:44
Ειδικά αυτοί οι τελευταίοι έξι στίχοι σου, είναι ότι πιο δυνατό!
Αυτή η γλυκιά θλίψη με συνεπαίρνει πάντα!
oneiropola
11-11-2009 @ 00:19
Τη διπλώνεις κι εκείνη, κίτρινη σαν το φύλλο
ξεψυχάς και κοιμάσαι σε σκοτάδι βαθύ,
σε μια λίμνη δακρύων, σ’έναν κόσμο αβαθή
Διψασμένος δεν ήπιες μήτε στάλα απ’τον ήλιο.

ΥΠΕΡΟΧΟ!!!
::up.:: ::up.:: ::hug.::
Την καλημερα μου Αθανασια
Γιάννης Ποταμιάνος
11-11-2009 @ 00:36
Πολύ ωραίο Αθανασία
Πίκρα μελαγχολία και ομορφιά

Καλό μεσημέρι
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Χρήστος Γιουσμαδόπουλος
11-11-2009 @ 00:37
Τελικά ό,τι δικό σου μου αρέσει αφάνταστα!
Πανέμορφο!::theos.::
Την καλημέρα μου! ::hug.::
MARGARITA
11-11-2009 @ 02:31
αχ! συτοί οι πόνοι κοριτσάκι μου....ακόμα και βουβοί ουρλιάζουν ::love.::
Ιχνηλάτης
11-11-2009 @ 04:15
http://www.youtube.com/watch?v=SjScwQVCYWI&feature=related

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

χωρίς πολλά πολλά λόγια!!!
Jorlin
11-11-2009 @ 04:43
Εξαιρετικό!!!
"ΑΓΑΠΩ"... Μέσα σε χίλιες λέξεις, η μόνη που 'χε αληθινή σημασία για κείνον τον γελασμένο/δυστυχισμένο ποιητή...
sofiagera
11-11-2009 @ 05:21
Ω της άνομης θλίψης, ποιητής γεννημένος
με τους στίχους παιχνίδια έστηνες, για να ζήσεις
Τη ζωή σου μετρώντας σε φτηνές ψευδαισθήσεις
να κοιμάσαι με γέλιο, να ξυπνάς γελασμένος ::up.:: ::up.:: ::up.::

ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΕΙΧΑ ΓΡΑΨΕΙ......ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑ!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
11-11-2009 @ 05:42
Κιτρινίσανε οι μέρες, το χαρτί τους φτηνό
τις διπλώνεις με τρόπο, καραβάκια να γίνουν
-στον καιάδα της σκέψης όπου οι άνθρωποι φτύνουν-
κολυμπώντας να φτάσουν σε λιμάνι στεγνό.
Τι υπέροχα λόγια και πόσο ωραία πλεγμένα, με τόσα νοήματα !!!! ::up.:: ::yes.:: ::theos.::
G.LEOU
11-11-2009 @ 07:32
... Ω της άνομης θλίψης, ποιητής γεννημένος
με τους στίχους παιχνίδια έστηνες, για να ζήσεις
Τη ζωή σου μετρώντας σε φτηνές ψευδαισθήσεις
να κοιμάσαι με γέλιο, να ξυπνάς γελασμένος ...
Υπέροχο !!! ::love.::
artista_k
11-11-2009 @ 08:42
Συνέχισε... μας απαλύνεις τους πόνους! ::love.::
**Ηώς**
11-11-2009 @ 09:42
Ω της άνομης θλίψης, ποιητής γεννημένος.................... ::hug.:: ::theos.::

ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ,,,,,
Α.Ε. ΕΠΕ
11-11-2009 @ 09:44
Αστεράκι μπράβο! άλλη μια φορά!
::love.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
11-11-2009 @ 11:42
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
nea xrysi
12-11-2009 @ 00:52
Τη διπλώνεις κι εκείνη, κίτρινη σαν το φύλλο
ξεψυχάς και κοιμάσαι σε σκοτάδι βαθύ,
σε μια λίμνη δακρύων, σ’έναν κόσμο αβαθή
Διψασμένος δεν ήπιες μήτε στάλα απ’τον ήλιο.
Έξοχο!!! ::yes.:: ::theos.::
CHЯISTOS P
12-11-2009 @ 01:41
Αστέρι Αθανασία... ::theos.::
Συλλογος Ερωτεωμενων και φιλων
12-11-2009 @ 02:52
::oh.:: ::theos.:: ::oh.::
elpidakwstopoulou
12-11-2009 @ 14:05
Κιτρινίσανε οι μέρες, το χαρτί τους φτηνό
τις διπλώνεις με τρόπο, καραβάκια να γίνουν
-στον καιάδα της σκέψης όπου οι άνθρωποι φτύνουν-
κολυμπώντας να φτάσουν σε λιμάνι στεγνό.

::oh.:: φοβεροί στίχοι !!!!!υπέροχο !!! αγαπημένο !!!!! ::theos.:: ::love.::
dr.rockthan
12-11-2009 @ 21:57
εντυπωσιακη γραφη!!!
λεξεις που αιωρουνται μεσα, θαρρεις σε αστροσκονη ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο