| |
*ΜΕΡΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ*
Μέρα αναστάσιμη σε κοίμησε ο Μορφέας
μες στ' όνειρο σου λες τραγούδια της παρέας
τρέχει η ψυχή σαν την Αννούλα του Χειμώνα
απ' τα Λαδάδικα μέχρι τον Πλαταμώνα
τα ξημερώματα σε ξύπνησε ένα αστέρι
κι ένας αρχάγκελος σε πήρε από το χέρι
την εθνική μας μοναξιά άφησες κιμήλιο
κι ύστερα έφυγες παρέα με έναν ήλιο
ρεφρέν
μα αν νυχτωθείς μεσοστρατίς
σβηστά στο δρόμο αν βρεις φανάρια
παρ' τα ταγούδια μη χαθείς
που 'ναι σαν δίδυμα φεγγάρια
Μέρα αναστάσιμη τον κόσμο είπες ν' αφήσεις
ένα ποτήρι θάνατο είπιες να μεθύσεις
μέσα απ' τα χείλη σου το γέλιο κλέβει ο Μάης
πάνω στο στήθος σου κολλά ένα εντελβάις
τ' απομεσήμερο σε χάιδεψε τ' αγέρι
μ' ένα ζειμπέκικο σ' απόβγαλε τ' ασκέρι
την εθνική μας μοναξιά άφησες κιμήλιο
κι ύστερα έφυγες παρέα με έναν ήλιο
ρεφρέν
μα αν νυχτωθείς μεσοστρατίς
σβηστά στο δρόμο αν βρεις φανάρια
παρ' τα ταγούδια μη χαθείς
που 'ναι σαν δίδυμα φεγγάρια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
