| |
και αν φοβασαι τα βραδυα
ακροβατας σε κλωστη
ασημαντος μικρος μα ταξιδευτης
σε αστερια και ουρανο
φερε της ληθης το ποτο και λαβδανο
αποψε κοιμηθου σε σπιτι φωτεινο
λερναιες υδρες και αθλοι δεν φτανουν
να κερδισουν λυτρωμο απο τη θλιψη
μα ελα σε θεατρο αδειο
να δεις ποσο ψευτικη ειναι η σκηνη
τον ηλιο αλωνευτη και το νερο το σκοτεινο
τωρα των θεων οι λεξεις μοιαζουν γελοιες υποσχεσεις
οι αναμνησεις πετρες βαριες που πεφτουν στο νερο
και την φαρετρα και το τοξο σκιαζεσαι
τον δολο των ολων
πιο πολυ φοβασαι την σκια που πεφτει
μα τωρα κοιμησου στην αγκαλια του μορφεα
ο χρονος παγωνει μα ονειρα πλαθει η σιωπη
αστερι ας φεγγει σε αυτη την απομακρη γη
μην ταραζεις τα ονειρα αν πεθαινουν
μενουν παντα ελπιδες σε αυτους που ονειρευονται
και αν ειναι αδεια τα χερια μην φοβασαι
για οτι δωρο θελησεις υπαρχει καιρος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
