| |
Ζωή μου σήκω και χόρεψε μέσα σε θύτη χώρο
καρδιά μου έλα μέθυσε σε ότι δεν αφέθηκε
κι ας έμοιαζε λατρεία
το χρώμα σου που ξέφτισε κατάσαρκα με έντυσε
κάποτε σε απεργία
εγώ που μοιάζω σκοταδιού κρυφή περιπολία
θα ζητιανέψω λίγο φώς Χειμώνα παρωδία
σε μιας ανάσας σου το χνώτο θα φουντάρω
κουρσάρος που ξεδίψασε σε θάλασσας μανία
στην ερημιά που στάθηκε κρυψώνα και λαγνεία
δειλά να ρθουν στα μάτια μου τα όνειρα κομμάτια μου
να μου μιλούν για σένα, για σένα που παραίτησες
όλα όσα ανέχτηκες
ανοίγω το παράθυρο σχέδια για το αύριο
ξανά δεν κάνω
τα όνειρα τα έπαιξα στης λαικης τους πάγκους
μα όσα κι άν πήρα φανερά με τίμημα ατόφιο
δε δωροδόκησα ποτέ της λησμονιάς το άλγος
θέρος που αλώνισε σε θάλασσες κρυφές
γοργόνας το κουράγιο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
