Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23 stixoi.info: Κόκκινο τριαντάφυλλο
Κόκκινο τριαντάφυλλο
ήταν τα δυο σου χείλη
σα δροσερές τα μάτια σου
δροσοσταλιές τ΄ Απρίλη
Σκάλιζε η νύχτα σύνθημα
στα μακριά μαλλιά σου
'κείνο το βράδυ σου 'ταξε
τ' αστέρια όλα δικά σου
Τα στήθη σου πέτρα βαρειά
σα πόρτα σιδερένια
κι ήταν τα βόλια μάτια μου
χρυσά μαλαματένια
Γιατί σε χτύπησαν εκεί
που πιο πολύ πονούσες
εκεί που για τη λευτεριά
για χρόνια εσύ διψούσες
Πάρτα μαζί σου αστέρι μου
κι εκεί που ΖΕΙΣ θυμίσου
να πιεις στις κόκκινες πηγές
νερό του Παραδείσου
Κι εμείς που αγωνιζόμαστε
για ότι εσύ εχάθης
να ξέρεις μια δικαίωση
στο τέλος πάντα θα ΄χεις
Να ξέρεις πάντα η νέμεση
τ' αληθινά δικαιώνει
κι η ιστορία πάντοτε
ότι αξίζει σώνει..
Γεννήθηκε σήμερα 17 / 11 / 2009
11:32 μ.μ.
Αφιερωμένο στα παιδιά του Πολυτεχνείου...
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ:
1. Όπως έχω ξαναπεί με συγκινούν οι άνθρωποι που δίνουν την ψυχή τους σε μια ιδέα κι ένα σκοπό ανεξαρτήτως ιδεολογίας, πεποιθήσεων ή θρησκείας. Είπα να δημοσιεύσω μια λίστα με τα ονόματα των νεκρών του Πολυτεχνείου που μερικοί όπως και για τους αξιόλογους δημιουργούς του σήμερα ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν, αλλά επειδή εκτός από μια λίστα από ένα άρθρο του ταχυδρόμου που βρήκα απ' ότι είδα οι αριθμοί αυξομειώνονται τελικά δε θα τη βάλω... γιατί δεν έχουν σημασία τα ονόματα τελικά... σημασία έχει η πράξη, ο αγώνας η αυταπάρνηση και η θυσία.... εξ' άλλου οι ψυχές και οι θυσίες δε χωράνε σε λίστες και αριθμούς.. ελπίζω και για μερικούς από εμάς εδώ μέσα όπως έχω πει πολλές φορές να πει η ιστορία ότι υπήρξαμε...
2. Η χούντα των Μ.Μ.Ε. που ζούμε σήμερα σε όλο της το μεγαλείο πότε θα πέσει άραγε;... πριν λίγο καιρό διάβαζα κάπου ότι στο διαδύκτιο κάποιοι μιλάνε για επανάσταση.. εγώ προσπαθώ πάντως να σηκώσω μια παντιέρα... απέναντι στην ευτέλεια και την ευκολία που σαν πόρνη περιδιαβαίνει τα κανάλια στις μέρες μας κουνώντας τα γοφιά της που λέει και η Γώγου ξεδιάντροπα απέναντι στη μοναξιά μας...
3. Στο ραδιόφωνο άκουσα σήμερα πως αν πετάξεις ναι! μπορεί να πέσεις κάποια στιγμή και να χτυπήσεις και να τσακιστείς.. αλλά θα έχεις κάνει το πέταγμα.. ενώ αν σέρνεσαι μονίμως... σα γλοιώδης σκώληκας..... εντάξει θα είσαι ασφαλής ναι... δε θα πάθεις τίποτα.. αλλά δεν θα έχεις κάνει το τίναγμα... δε θα έχεις δει ποτέ ένα πρωί την ανατολή του ήλιου.... συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό ο παππούς μου αδερφός της μητέρας μου (δεν ξέρω αν σας το έχω ξαναγράψει...) ήταν πιλότος από τους πρώτους στην αντίσταση και τους έγραφε στα γράμματά του πριν τον σκοτώσουν οι Γερμανοί στα 23 μόλις του χρόνια ... ότι από εδώ που είμαι τώρα βλέπω τον ήλιο ακόμη ενώ για σας εκεί κάτω έχει ήδη δύσει....
Σηκώνουμε το ανάστημά μας
που κάποτε ζήλεψε ο χάρος
Αυτό που δεν κόντυνε
ο συμβιβασμός των επιγόνων.
Και ζητάμε πάλι
Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία
Και ζητάμε πάλι
Δικαιοσύνη ενάντια στο Δίκαιο
Που την ανισότητα δικαιώνει.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου
έγραψες ένα πολύ όμορφο ποίημα
Καλό απόγευμα Ειρήνη μου
::hug.::
