| |
| | Έχω χαθεί |  | | |
Ξημέρωσε κι έχω χαθεί στα βάθη μιας γαλήνης
που συναντά ξενέρωτα το δρόμο στη φυγή
παρασιτώ γαλάζια της θύμησης εκείνης,
του έρωτα, της θάλασσας, του απρόσμενου που αργεί.
Ξημέρωσε, χαιρέτησα του πόλους της σελήνης
τον ήλιο σαν κατάπλασμα μαζεύω βλοσυρά,
να χαίρομαι δεν θα ΄πρεπε ζωή μ΄αυτά που δίνεις,
την γέννηση, το θάνατο σ΄ ατέρμονη σειρά;
Ξημέρωσε και φόρεσα τον γιορτινό μανδύα,
σκοτώνομαι σφυρίζοντας να τρέξω στη δουλειά,
πετάω τα κουρέλια μου που φέρνουν αηδία
στους άλλους, μα στην αύρα μου κρυφή παρηγοριά.
Έχω χαθεί, το ξέρω πλέον
εδώ πατώ κι αλλού βρίσκομαι
σέρνω τα βήματα σα νάμαι χαμαιλέων,
κομήτης άστεγος προσπέρασα τη Γη
γερνώ μακριά της, αναλίσκομαι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | αυγουστης | | | |
|
Helene52
22-11-2009 @ 12:56 | Ξημέρωσε και φόρεσα τον γιορτινό μανδύα,
σκοτώνομαι σφυρίζοντας να τρέξω στη δουλειά,
πετάω τα κουρέλια μου που φέρνουν αηδία
στους άλλους, μα σε ΄μενανε κρυφή παρηγοριά.
Καταπληκτικό !!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | monaxikotita apexei apo monaxia
04-10-2019 @ 23:43 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
