Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Επιστροφή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130577 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Επιστροφή
 
Αθόρυβα σαν σύννεφο ήρθες
και σε μάτια έπεσες
που λαχταρούν να κυλήσουν.

Δεν υπάρχουν ανάσες
μόνο ένα χρώμα και κείνο γκρίζο
λερώθηκε από στάλες δακρύων
σαν αγκάλιαζες απουσίες - σιωπές.

Τόσα χρόνια ξυπόλητος τριγυρνάς
γράφεις
σκίζεις
ξαναγράφεις
θυμώνεις
κι ύστερα αρχίζεις πάλι ν' αγαπάς
θυμάσαι
παγώνουν τα πρόσωπα
μεταμορφώνονται
για να ξαναγυρίσουν εκεί που άρχισαν όλα
όταν τελείωναν όλα.

Ίσως τελικά
δεν άφησες τίποτα
σε αύρες ονείρων
σε κείνα τα άσκοπα οδοιπορικά
στην άκρη της ψυχής σου
βούτηξαν σε βυθούς
σε νέες γεύσεις ερώτων
που περιρρέουν πόθους κρυφούς
απειλούν να μιλήσουν τα χείλη
απειλούν τα χέρια ν' ακουμπήσουν
μια νύχτα να μεθύσουν
για ν' απογηωθούν εκεί
στις ευωδιές μιας άνοιξης λυτρωτικής.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κομμάτια μνήμης βγαλμένα θαρρείς από ιστορίες έρωτα-φαντασίας-ζωής.
 
χρηστος καραμανος
27-11-2009 @ 04:20
που περιρρέουν πόθους κρυφούς
απειλούν να μιλήσουν τα χείλη
απειλούν τα χέρια ν' ακουμπήσουν
μια νύχτα να μεθύσουν
για ν' απογηωθούν εκεί
στις ευωδιές μιας άνοιξης λυτρωτικής.

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ ΣΟΦΙΑ!!! ::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.::
malkon64
27-11-2009 @ 04:35
μια νύχτα να μεθύσουν
για ν' απογηωθούν εκεί
στις ευωδιές μιας άνοιξης λυτρωτικής.

Καταπληκτικός Επίλογος !!!!!!!!!!! ::theos.::
Simos_Vassilis
27-11-2009 @ 05:32
Ίσως τελικά
δεν άφησες τίποτα
........................... ::theos.:: ............................
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
27-11-2009 @ 05:37
υποκλινομαι.............
elpidakwstopoulou
27-11-2009 @ 05:40
Δεν υπάρχουν ανάσες
μόνο ένα χρώμα και κείνο γκρίζο
λερώθηκε από στάλες δακρύων
σαν αγκάλιαζες απουσίες - σιωπές.

στίχοι που αγγίζουν....φοβεροί με ευωδιές λυτρωτικής άνοιξης στο τέλος !!!!!! ::theos.:: ::love.:: ΥΠΕΡΟΧΗ !!!!!!
Naiada Sissandra
27-11-2009 @ 06:07
Υ-Π-Ε-Ρ-Ο-Χ-Ο!!
Μπραβο Σοφια,λατρευω τα ποιηματα σου
και τα περισσοτερα τα εχω πρωτοδιαβασει απο το site σου ::hug.::
ιωανναχανιωτακη
27-11-2009 @ 06:20
Δεν υπάρχουν ανάσες
μόνο ένα χρώμα και κείνο γκρίζο
λερώθηκε από στάλες δακρύων
σαν αγκάλιαζες απουσίες - σιωπές.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
efrosiba
27-11-2009 @ 06:33
Λατρεμένη η γραφή σου............ ::theos.::
poetryf
27-11-2009 @ 06:55
Στο γκρίζο και στην αύρα του ονείρου......
Πανέμορφο!
ramonatz
27-11-2009 @ 09:51
απειλούν να μιλήσουν τα χείλη
απειλούν τα χέρια ν' ακουμπήσουν

λυτρωτικές απειλές...!!!!
Μπράβο
oneiropola
27-11-2009 @ 12:25
Τόσα χρόνια ξυπόλητος τριγυρνάς
γράφεις
σκίζεις
ξαναγράφεις
θυμώνεις
κι ύστερα αρχίζεις πάλι ν' αγαπάς
θυμάσαι
παγώνουν τα πρόσωπα
μεταμορφώνονται
για να ξαναγυρίσουν εκεί που άρχισαν όλα
όταν τελείωναν όλα.
::theos.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο