| |
Κυρίες και Κύριοι,
ακολουθεί
ένα πολύ σοβαρό ποίημα.
(διακριτικός - ολίγον οξύς - βήχας)
Δυστυχώς αυτή την καταραμένη στιγμή
στερούμαι παντελώς εμπνεύσεως
και, παρά τις αξιόλογες προθέσεις,
θα βγει καμμιά μπούρδα πάλι…
Τέλος πάντων, ας προσπαθήσω.
Θα σας μιλήσω για έναν άτυχο,
όσο και τελεσίδικα άχρηστο, υπάλληλο,
κάπου εκεί στις όχθες του ποταμού Μισσισιπή.
Καθόταν όλη μέρα ατάραχος, τέσσερις αιώνες πριν,
κάπνιζε τ’ άφιλτρα τσιγάρα του,
πάνω σ’ ένα ξεχαρβαλωμένο ποταμόπλοιο
της εταιρείας Γκόλντεν Κρόκοντάιλ.
Σ’ ένα παλιό, ξεκούρδιστο μαντολίνο
γρατζούναγε ασταμάτητα το γνωστό άσμα
«Φέρτε μου ένα μαντολίνο
κι ύστερα ας γίνω κρίνο»
Ήταν γνωστός για την ηρεμία του,
για τα μεγάλα παιδικά του μάτια,
για τη προτίμηση στις μπριζόλες στα κάρβουνα
και για ένα σημάδι στο μέτωπο από μια σφεντόνα που το λάστιχο της δεν ήταν δεμένο καλά.
Που και που ξεφόρτωνε μεγάλα
κιβώτια με διάφορες αγριόγατες:
Λιοντάρια, Γατόπαρδους, Τίγρεις,
Πούμα, Ιαγούαρους, Πάνθηρες.
Πραμάτεια για πλούσιους και διάσημους,
που εμπλούτιζαν με μοναδικό τρόπο,
τις ανέξοδες ακραίες εμπειρίες,
των πανάκριβων φίλων τους.
Η ζωή του κυλούσε σαν το ρεύμα του ποταμού
Δεν είχε φίλους, δεν είχε σκύλους.
Δεν είχε παπαγάλο, ούτε τίποτα σπουδαίο
ν’ αφηγηθεί, όταν νύχτωνε στον Μισσισιπή.
Ένα βράδυ έπεσε για ύπνο νωρίς.
Ξάφνου, στην παραζάλη που κυριαρχεί
λίγο πριν κάποιος αποκοιμηθεί,
ένιωσε έναν κραδασμό ορμητικό, μα ελαφρύ.
Όπως, όταν ένα υπέροχο θηλαστικό
ανεβαίνει με χάρη σ’ ένα κρεββάτι.
Αισθάνθηκε να τον μυρίζουν. Μαρμάρωσε.
Τρόμαξε, είναι αλήθεια. Ζεστάθηκε.
Δεν τόλμησε να γυρίσει να δει.
Νύχια έσκισαν το δέρμα των μπράτσων του.
Περίεργο, δεν υπήρχε καθόλου πόνος.
Ο επισκέπτης, σιωπηλά, ξάπλωσε δίπλα του.
Εκεί μεταξύ του κεφαλιού και των ώμων,
αισθάνθηκε τέσσερα ακονισμένα δόντια
να βυθίζονται στην σάρκα. Δεν ήθελε να δει.
Περίεργο, δεν υπήρχε καθόλου πόνος.
Σκέφτηκε, όσο επέτρεψε η διαύγεια που δραπέτευσε:
«Ας βιώσω, λοιπόν, έναν εξαίσιο θάνατο,
αντάξιο ενός πολύπειρου φορτοεκφορτωτή,
άγριων, συναρπαστικών αιλουροειδών»
Την επόμενη μέρα τον βρήκαν νεκρό
από πρόσφατη καρδιακή ανακοπή.
Το δωματιάκι γεμάτο κάπνα. Αέρας πουθενά.
Για να μπουν χρειάστηκε να σπάσουν την πόρτα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
