Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131305 Τραγούδια, 269580 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πενθώ
 
Πενθώ τις κόρες που 'χαν μάτια χρυσαφένια
σώμα βαστούσαν αρχαίας αγαλμάτινης Θεάς
δυο χείλη αφίλητα στο πρόσωπο ζωγραφισμένα
μα έρωτα δεν γεύτηκαν στις μέρες της ορμής τους

Πενθώ τις μνήμες που 'χουν σβήσει μες τα χρόνια
που σπάταλα προσφέρανε αναπολήσεων διαδρομές
που οδηγούσαν σε στιγμές σμαράγδια λαμπερά
μ' αφομοιώθηκαν απ' του χρόνου την πλημμύρα

Πενθώ τους νέους που τη νιότη ξεφτιλίσαν
που με κουρέλια έντυσαν την επανάσταση τους
που τη φωτιά τους έσβησαν σε πρόστυχους διαλόγους
και τ' όνειρα τους έβαψαν στης άνεσης το χρώμα

Πενθώ το χρόνο που περνά λιώνοντας τα κορμιά
κάθε ώρα ασήμαντη που τον κόσμο παρασέρνει
τον Κρόνο της ζωής που τα παιδιά του καταπίνει
τα χνάρια μας στα χώματα που τυχαία θα σβηστούν

Πενθώ τον μικρό κι ασήμαντο μου εαυτό
φτηνό κερί π' ασθενικό φως αιμορραγεί η ύπαρξη του
ωρολογιακός μηχανισμός στα θεμέλια της επιβίωσης
με την αντίστροφη μέτρηση να έχει ήδη αρχίσει…

Μετέωρος ʼγγελος



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

www.shortstory.gr
 
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
12-05-2005
ωραίο και κάτι παραπάνω το ποίημα φίλε μου.......
fevroni
12-05-2005
Image Hosted by ImageShack.us Καλημέρα.
...sou...
12-05-2005
Επίπονο να σε διαβάζει κανείς...
mxaros
12-05-2005
Μπράβο!
lina2
12-05-2005
.....
Tilt
12-05-2005
Εκπληκτικός !
Γιαννόπουλος Χρίστος
12-05-2005
Γειά σου ʼγγελε...όμορφο....γράψε τώρα αν μπορείς και το αντίθετο....Είναι κάπου κάποιες χαρές για να τις πεις;....φιλιά....
pps
12-05-2005
είσαι από τους αγαπημένους μου και τώρα έγινες ακόμα περισσότερο
annaΤi
12-05-2005
Ω-ωραίο!!!
χρήστος
13-05-2005
καταπληκτικο!!!
Ανδρέας Ανδρέου
03-06-2005
Μου αρέσει το χαριτωμένο μα ωστόσο μεγάλαυχο και βαθυστόχαστο πένθος σου φίλε ʼγγελε.Μου έφερες σκηνές στο μυαλό που καμιά φορά πληγώνομαι και μόνο να τις σκέφτομαι.Για την ακαταστασία του σήμερά μας, για την κατάντια και την ευτέλεια μας, για όσα αφήνουμε να μας χαλάνε μάταια και νιχιλιστικά.Το γλυκό σου μοιρολόι με έκανε-παράδοαξο, αλλά ισχύει- να αναθάλλω...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο