| |
| | Περίεργη ψυχή |  | | |
Συνεχίζοντας το ταξίδι μέσα στο χρόνο διακρίνω κοιτάζοντας το καθρέφτη, τις αλλαγές που έχει επιφέρει στο πρόσωπο μου, βλέπω τα σημάδια του. Ρυτίδες αριστερά και δεξιά των ματιών και πλέον λίγα μαλλιά, γκρίζα στο χρώμα.
Χαμογελώ και συνεχίζω την περιήγηση πιάνοντας την καρδιά μου.
Αφουγκράστηκα τους χτύπους της κλείνοντας τα μάτια και ο τροχός άρχισε να γυρίζει. Ζωγραφιές περνούσαν αδιάκοπα από μπροστά μου, χιλιάδες ,ασπρόμαυρες μα και χρωματιστές.
Ταινίες μιρκού μήκους με αγνωστο σκηνοθέτη ,με αγνωστο τέλος σεναρίου κι οι ρόλοι διάσπαρτοι.
Χαρούμενες σκηνές και λυπημένες χόρευαν ανάμεσα στο σώμα και την ψυχή μου. Χιλιάδες μηνύματα από την μέχρι τώρα ζωή ακατάστατα μέσα στις φλέβες κυλούσαν πλάι στο κόκκινο χρώμα του αίματος στέλνοντας καθημερινά χαιρετίσματα στις εγκεφαλικές μου ίνες.
Μα κάπου σκόνταφταν, κάπου κάτι τα εμπόδιζε να φτάσουν στο τέλος .Εκεί στο τέρμα όπου ο επεξεργαστής έβγαζε το νόημα της σκέψης, το συμπέρασμα της πράξης ,την ουσία του πράγματος.
Δεν ξέρω τι γινόταν ,δεν μπορούσα να καταλάβω το πώς ,
περίεργη ψυχή άκρη δεν βγάζεις.
Ψάχνω μέσα στο μυαλό τις θύμισες να πιάσω
Χαμένος σε λαβύρινθο τον κομπο θε να σπαω
Περίεργη ψυχή στο παρελθόν δεν πάει
Τις μνήμες τις παλιές δεν κουβαλάει
Καρδιά μέσα στο χρόνο με ίδιο ρυθμό χτυπάει,
σαν το ρολόι το εκκρεμές με δυο τόνους μου μιλάει
Στις αγάπες τις παλιές ψάχνει να δει τι έχει
Σε τρικυμισμένες θάλασσες ψυχή μου δεν αντέχει
Ειρήνης λευκό πανί ,γαλήνη, με πόνο μου ζητάει
Δεν το μπορεί το χρόνο πίσω να γυρνάει.
Καρδιά μου ατσάλινη ζητούσες για να γίνεις
Μα σαν κερί μες τη φωτιά μου λιώνεις και σβήνεις .
Κι εγω?
Έμεινα μόνος να ρωτώ κοιτώντας στο καθρέφτη
και απορώ κι αναζητώ του έρωτα τον κλέφτη
με ένα γιατί ,γιατί περίεργη ψυχή άκρη ποτέ δεν βγάζεις
μόνο τον πόνο στο κορμί σαν κύμα τον ξεβράζεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | kalapoutiss@gmail.com | | | |
|
sofianaxos
02-12-2009 @ 05:14 | ΔΥΝΑΤΟ ::up.:: ::up.:: | | oneiropola
02-12-2009 @ 05:28 | Ειρήνης λευκό πανί ,γαλήνη, με πόνο μου ζητάει
Δεν το μπορεί το χρόνο πίσω να γυρνάει.
Καρδιά μου ατσάλινη ζητούσες για να γίνεις
Μα σαν κερί μες τη φωτιά μου λιώνεις και σβήνεις .
Πολυ πολυ καλο ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | martin luther
02-12-2009 @ 05:34 | Πάρα πολύ όμορφο, κάποτε είχα δει μια τελετή πού έκαναν στην Κίνα τα ζευγάρια για να ξαναερωτευτούν, σ ' έναν όμορφο χώρο με πολλά λουλούδια, ντυμένοι με κιμονό, έφτιαχναν αρωματικό τσάι, με συγκεκριμένη τελετουργία που κρατούσε ώρα, και κοιτάζοταν μέσα βαθιά στα μάτια, προσπαθούσαν να ξαναβρούν τον έρωτα πάλι ο ένας μέσα στα μάτια του άλλου, και αφού τον έβρισκαν ίσως σε μια ρυτίδα, ίσως σε ένα χαμόγελο, ίσως σε ένα χάδι, έπιναν απο την ίδια κούπα τσάι, ευχαριστώντας τον θεό, που τους ένωσε ξανά. Ολα θέλουν κόπο δεν ξαναβρίσκεται ο έρωτας έτσι εύκολα, όμως το ξέρεις πως πρέπει να τον ψάξεις, και είναι πιο εύκολο να τον βρεις εκεί που τον έχεις αφήσει !!!!!!!!! ::hug.:: | | hahis1
02-12-2009 @ 06:06 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | barboutsala
02-12-2009 @ 07:20 | σού 'πε κι εσένα ο καθρέφτης σου ότι η χιονάτη είναι πιο όμορφη, ε; | | Helene52
02-12-2009 @ 07:30 | Υπέροχοο Γέροντα !!!!!!!!!!!!!!!
Την καλησπέρα μου και καλό μήνα ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | MARGARITA
02-12-2009 @ 11:09 | αντί σχολίου πάρε ένα δικό μου....
Η ζωή είναι χοροί,
πυξίδες σκόρπιες
στη στράτα μας,
φανάρια αναμμένα
και σβηστά.
Συγγνώμες και
ευχαριστώ.
Αυτοπροσκαλούμενοι
βασανισμοί,κίβδηλες
αντιλήψεις,μνήμες
και θύμισες.
Είναι χάρισμα
στον έρωτα και στην
ερημιά. Πτήσεις δικές
στην αιώνια ομορφιά
και στην ασχήμια.
Είναι ικεσίες,
νύχτες άγρυπνες και
άγριες σιωπές.
Ανάσες που χάρισες
ανάσες που πρόδωσες.
Είναι τα όνειρα
που ζήσαμε.
Είμαστε εμείς!
ξεκίνησε αλλάζοντας το νικ σου....άκου γέροντας ::wink.:: ::xmas.:: ::yes.:: | | χρηστος καραμανος
02-12-2009 @ 11:11 |
Κι εγω?
Έμεινα μόνος να ρωτώ κοιτώντας στο καθρέφτη
και απορώ κι αναζητώ του έρωτα τον κλέφτη
με ένα γιατί ,γιατί περίεργη ψυχή άκρη ποτέ δεν βγάζεις
μόνο τον πόνο στο κορμί σαν κύμα τον ξεβράζεις.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | elpidakwstopoulou
02-12-2009 @ 14:59 | μαυρόασπρες ταινίες μικρού μήκους ...σημάδια χρόνου που περνούν πανω μας και μνήμες που προσπαθούμε να διατηρήσουμε ...όμως υπάρχουμε κι αυτο λέει πως έχουμε ακόμα λιγο δρόμο ακόμα ....είναι καποιες στιγμές που τις κάνουμε όμορφες ..και τις κρατάμε σαν θησαυρό γιατί τώρα πια ωριμάσαμε κια τις αναγνωρίζουμε ...είναι κι αυτό κάτι.............καλό ξημέρωμα γέροντα ...υπέροχο !!!!! ::theos.:: | | martin luther
03-12-2009 @ 00:03 | Ακου και η Μαργαρίτα σου λέει να αλλάξεις ψευδώνυμο, να βγεις απο το περιθώριο και να έρθεις μαζί μας στο φως, άσε τις σκιές παραπίσω και περπάτα!!!!!! εδώ σε αγαπάμε γέροντα όπως αγαπάμε τους πάντες!!!!!! ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
